İkinci Ders

‘dahi’ anlamındaki de bağlacı, kelimeden ayrı yazılır. Birçokyerde bu hatanı gördüm.
Gereksiz kelime kullanmaktan kaçın, bunun için rol oyununiçine sinene kadar tekrar tekrar okuyup düzelt. Kısa cümlelerden kesinlikleuzak durmalısın. Akıcılığı olumsuz yönde etkiliyor.
Benzetmelerin hoşuma gitti. Ancak, renklendirmelerin içinaynısını söyleyemeyeceğim.
Çabandan dolayı takdir ediyorum seni yine de. Başlığınaçılıyor.

Annemi kaybedeli sadece 3 ay olmuştu,babamı ise daha önceden kaybetmiştim.Halen o üzüntü halini üzerimden atamamıştım.Her gün ağlıyordum.Bir gün nasıl geldiğini anlayamadım bir mektup evimizin penceresinin içinden girdi.Hemen elime aldım.Üzerinde Hogwarts adında hiç duymadığım bir okuldan geldiği yazıyordu.Mektubun diğer köşesine baktığımda bana geldiğini anlamıştım.Hemen gelen mektubu teyzeme uzattım.Teyzem mektubu eline aldığında tatlı bir gülümsemeyle"Hele şükür gelebildi."dedi.Teyzeme neden böyle dediğini sorduğumda ise bana anlattığı Harry Potter adındaki adamla ilgili anlattığı hikayeleri hatırlattı ve ardından"Aslında anlattıklarım hikaye değil gerçekti."dedi.O anda şaşkınlıktan küçük dilimi yutacak gibi oldum.Teyzeme"Nasıl yani?Aslında büyücülük hikayeleri gerçek mi?Hadi canım,hayatta inanmam ,olur mu öyle şey?"dedim.Teyzemse daha çok şaşıracağım bir öneride bulunarak,"İstersen göstereyim,hemen şuracıkta büyü yapabilirim"dedi.Bense o şaşkınlıkla teyzeme"Yap ta göreli."dedim.Eline daha önce hiç görmediğim ama hikayelerinden duyduğum adı asa olan çubuk benzeri bir sopa aldı.Garip sözcükler söyledikten sonra koltuğun üzerindeki pembe tüylü yastığım havalanarak teyzemin yanına geldi.Neredeyse bayılacaktım.O anda ağzımdan çıkabilen tek söz"NAAANASIL YAPTINN?" kelimeleriydi.


Uyandığımda mor kolduğun üzerindeydim,teyzem bana endişeli bir şekilde bakıyordu."Hadi Chloe daha Diagon Yolu'na gidip okul ihtiyaçlarını alacağız."dedi.Bense halen anlamamış bir surat ifadesiyle"O da mı gerçek?"dedim.Teyzem ise" Tabiki Chloe'e cim."dedi."Peki koskoca Cooper ailesinden sadece ikimiz mi büyücüyüz?"dedim.O ise
"Evet. Daha fazla sorun yoksa hazırlan,yoksa akşama kadar yetiştiremeyeceğiz."dedi.Hemen odama çekildim ve odamdaki büyük boy aynasında kahverengi önleri düz,arkaları dalgalı saçlarımı düzeltmeye koyuldum.Koyu kahverengi gözlerim heyecanla parıldıyorlardı.Teyzeme oraya nasıl gideceğimizi sordum,aldığım yanıt beni şaşırtmamıştı,buharlaşarak gideceğimizi söylemişti.Koluna sıkı sıkı tutunmamı söyledi,yoksa vücudumun bir kısmı burada kalabilirmiş.Hemen kolunu tuttum.O anda iğne deliğinden geçercesine kötü bir hisle karşı karşıya kalmıştım.Buharlaşma sona erdiğinde hemen orada gördüğüm ilk toprak belirtisine kusmuştum.Gerçekten çok kötü olmuştum.
İşte Diagon Yolundaydım.Etraf garip şapkalı, kukuletalı ve cübbeli insanlarla doluydu.Kendimi yabancı hissediyordum.İlerleyerek tabelasında Ollivander's yazan bir dükkan gördüm.Teyzemle birlikte dükkanın içine girdik.İçeride bir çok kutu vardı.Teyzeme buraya neden geldiğimizi sordum.Teyzem ise "Buraya asa almak için geldik sen asanı al ve beni burada bekle,dükkan sahibini tanıyorum merak etme!"dedi ve dükkandan ayrıldı.Orta yaşlı adam bana gülümseyerek bir asa uzattı ve sallamamı istedi.Elime sopa benzeri çubuğu alarak salladım.Nasıl olduysa,eski bir vazoyu kırmıştım.Hemen özür dileyerek asayı masanın üzerine bıraktım.Ona "Siz Ollivander mısınız?" diye bir soru yönelttim.Adam ise yüzünü buruşturarak"Ollivander değilim,sadece akrabasıyım.Vefat ettiği için dükkanı bana kaldı,ben işletiyorum."dedi ve bana yeni bir asa uzattı,sallamamı istedi.Ben ise yine bir şeyi kıracağımdan şüphelenerek yavaşça asayı elime aldım.Asayı elime alır almaz asadan bir ışık belirdi.Dükkan sahibi bu asanın benim olduğunu söyledi.O arada teyzem elinde bir baykuş ve tanıdık gelmeyen başka malzemelerle çıkageldi."Asanı alabildin mi?"dedi.Elimdeki asayı göstererek"Aldım."diyebildim.Tekrar buharlaşma yöntemiyle ama bu kez kusmayarak eve geri döndük.Teyzem erken yatmam gerektiğini söyledi,bense hemen yatağıma uzanıp yeni okulumla ilgili hayaller kurmaya başlamıştım.
Sabah gözlerimi açtığımda teyzemin okul elbiselerimi bir torbaya koyduğunu gördüm.Uyandığımı anlayınca hemen yanıma gelip yanağıma içten bir buse kondurarak"Günaydın geleceğin en tatlı cadısı"dedi.Bende"Sanada günaydın teyzeciğim"dedim.Teyzemi gerçekten çok seviyordum,özellikle annemin ölümünden sonra iyice bağlanmıştım.Üzerime hemen kot pantolonumu ve tuniğimi giydikten ve spor ayakkabılarımın bağcıklarını zorda olsa bağladıktan sonra teyzeme hazır olduğumu söyledim.
Teyzemde hemen üzerine parkasını alarak ayakkabılarını giydi ve kapıyı kilitleyerek kolunu bana doğru uzattı.Bende yine buharlaşma yöntemiyle gideceğimizi anlamıştım ama teyzemin
kolunu tutmadan önce gözüme alışveriş arabasına benzeyen ve içinde okul eşyalarımın olduğu araba takıldı.Teyzemin kolundan tuttum ve aniden kendimi Londra tren istasyonunda buldum.Teyzem önden gidiyordu,ben ise arkasından,en sonunda bir duvarın önünde durdu ve bana duvarın içinden geçerek 9-3/4 Hogwarts trenine ulaşıcağımı söyledi.Tam duvarın ortasına doğru koşmam gerektiğinide ilave etti.Elime o büyük arabayı verdi bende koşarak duvarın içinden geçtim.Teyzemde arkamdan beni takip etti.Bineceğim treni gösterdi,yanağıma öpücük kondurarak tekrar geri döndü.
Artık tek başıma ve yanlızdım.Hemen trenime bindim ve ilk gördüğüm vagona oturdum.2 dk sonra sarı saçlı bir çocuk yanıma oturdu ve ismimi sordu.Bende "Chloe Brenda
Cooper"diye cevap verdim.O ise " Dylan James" cevabını verdi.İyi bir çocuğa benziyordu.Sürekli sırıtıp duruyordu.Ona büyü yapıp yapamadığını sordum,henüz yapamadığını ama başından geçen bir olayı anlattı."Bir gün çocuğun biri beni dövmeye kalkmıştı ama yerde duran çalı hareket edip suratına çarptı."dedi.Nedense benim böyle anılarım yoktu.Sohbete daldığımızdan yanımıza gelen şekerleme satan kadını farkedememişdik.Kadın bize seslenince anlayabimiştik.Ben cebimi karıştırmaya başlamıştım.Cebimde şu ana kadar hiç görmediğim paralar ve 1 pound çıktı.Hemen 1 poundumu uzattım.Kadın bana alaycı bir şekilde baktı ve paramı geri uzattı.Yeni tanıştığım arkadaşım gülmeye başlamıştı.Şekerlemeci kadın gittikten sonra ne olup bittiğini anlattı.Bende gülmeye başlamıştım.Meğerse henüz ne olduğunu tam olarak bilmediğim paralar büyücü parasıymış ve adlarıda galleonmuş.
Farketmeden heybetli Hogwarts büyücülük okuluna gelmiştik.Çokk büyüktü.Gözlerime inanamamıştım.Yeni arkadaşım Dylan ile beraber trenden indik ve diğer birinci sınıf öğrencilerini takip ettik.Herkes kayıklara biniyordu,dev gibi bir adamın yönlendirmesiyle bizde bir tanesine binmiştik.Büyük bir gölün üzerinde ilerliyorduk.Çok ürkütücü gelmişti.Kayıklardan inip Dylan ile birlikte büyük salona gitmiştik.Bir bayan bizi yönlendiriyoru.Hepimiz sandalyelere oturduk.Dylan binalara ayrılacağımızı söylemişti,hemde bu ayrımı konuşabilen bir şapka yapacakmış.Bana slyterin hariç tüm binalara gitmek istediğini söyledi,özellikle griffindoru istiyormuş.Bende onunla aynı binada olabilmek için dua ediyordum.Sırayla isimler okunmaya başlamıştı,ismi okunan şapkayı başına geçiriyordu ve binası belli oluyodu.

"Dylan James"

"Griffindor"

"Chloe Brenda Cooper"

"Griffindor"

Bu sözleri duyduktan sonra havalara uçmuştum.Dylan "Yaşasınn!!Aynı binadayız"dedi.
İkimiz beraber "Griffindor" masasına koşmaya başladık,oradakiler bizi coşkuyla karşılamışlardı.Çok mutluydum.Sonra hep birlikte Griffindor ortak salonuna gittik,orada konuşan bir kadın tablosu bize parolayı sormuştu.Büyük abilerden biri "Harry Potter"dedi ve kapı açıkdı, hemen yatmaya gittim,çünkü çok yorulmuştum ve yattığım gibi uyudum.

İLK YAZIŞIM NASIL OLMUŞ??

flood yapmamanı öneririm, yorumunu rol oyununda belirtebilirsin

flood derken?

Ardı ardına mesaj atmak yani :)

tamam saol henüz çok yeniyim çoğu şeyi kavrayamıyorum

bu arada rpg dersanesinden rpg puanı kazanabiliyormuyuz?

Lia Elisabeta Boleyn demiş ki:

flood yapmamanı öneririm, yorumunu rol oyununda belirtebilirsin

+ Lütfen sorunlarınızı pmden sorun.

Öğlenin sıcaklığı öğrencileri bir o kadarda bunaltmış olmasına rağmen,öğrencilerin yegane heyacanı sıcaklığı hafifletiyordu.Kevin sessizce bu ihtişamlı şatonun giriş katını mükemmelliyetçi hisleriyle inceliyordu.Yeni arkadaşlarına bakmaksızın etrafı inceliyordu.Gryffindorlu olmasına sevinmişti.Ailesinin yanında aydınlığı benimsemesi,Kevin'da da bir aydınlık isteği yaratmıştı.Zindanlara giden kattaki çığlık sesleri ürkütse de cesaretini kaybetmiyordu.Aklındaki yeni yeni kavramlar büyük bir karışıklığa neden oluyordu ama esarete kapılmıyordu.Yerinden kıpırdamadan etrafı izlemeye dalmışken kendini silkeledi ve bir iki adım attı.Merdivenlere ilerledi ve merdivenlerin ahşap kısımlarını küçücük elleriyle incelemeye başladı.

Asırlar boyunca değişmeyen bu kadim şatonun sırrını çözmek mümkün olamazdı.Gözlerini arkasına çevirdi ve biraz daha incelemeye başladı.Köşedeki camların üzerindeki motifler ve çiçeklerin açık rengi dikkatini çekiyordu.Çiçeklerin yaşama sevinci,Kevin'ın yüzünde küçük bir tebessümle yer almıştı.Bina başkanın göz işaretiyle yerine geçti ve öğrencilerle birlikte bina başkanın izlemeye başladı.Adımları yavaşken birden hızlanmaya başladı.Merdivenleri bir yandan basamak basamak çıkıyor bir yandan gözleriyle hareket eden merdivenleri gözlemliyordu.Ortak salona tıklım tıklım doluştular.Sonra bina başkanı yatakhaneleri gösterdi.Yatakhaneye hızlıca ilerledi.Gryffindor yatakhanelerinin kulede olması büyük şanstı.Hogwarts'ın büyülü manzarası avucunun içindeydi.Kulenin yanındaki camın kenarındaki ahşap,eski yatağa doğru ilerledi.Hemen eşyalarını kenara çekti ve yerleştirmeye başladı.Tam karşısındaki yatakta bir çocuk ona bakıyordu.Küçük bir tebessüm verdi ve kafasını hafifçe aşağıya doğru noksatladı.Çocuk hemen kalktı ve Kevin'ın yanına geldi.

''Merhaba,ben Benjamin''dedi ve sarı saçlarını eliyle kaldırıp elindeki gazeteyi gösterdi.Kevin birşey bilmiyormuş gibi baktı ve ''Bende Kevin,memnun oldum.Elindeki gazeteyi alabilirmiyim?''dedi ve çocuğun elindeki gazeteye hafifçe uzandı.Azkabandan iki ölüm yiyenin kaçması korkunçtu.Karanlık Lord,iki yandaşını daha geri almıştı.Birde buna üstelik en son Hogsmade de görülmeleride cabasıydı.Kevin cesaretini kaybetmemeye karar vermişti.Şimdi onlar önünde olsa savaşırdı ve sonu ölüm bile olsa korkmuyordu.Kevin'ın gözlerinin altındaki damarların oynaması ve cüppesini altındaki asasına sımsıkı sarılması bunları gösteriyordu.Eşyalarını dizmişti.

Elindeki parşömeni açtı ve yatağının üzerinde büyüleri deniyordu.Bu yaşta bu yetenek ve istek akıl alıcıydı.Birden arkadaşları hep beraber koşarak wcye gittiler.Kevin gülümsedi.Slytherinlerin işiydi.Abisinin bunu önceden söylemesi güzeldi.Bu sayede büyük salondaki baloda şekerleme yememişti Kevin.Benjaminle gülüştüler.Arkadaşları wcden sonra tek tek gelmeye başladılar.Kevin yatağın içine girdi ve parşomeni katladı kenara koydu hayallere dalmaya başladı.

Noktalama sorununu düzeltmişsin ancak noktalama işaretlerinden sonra boşluk bırakmalısın. Reklendirmen yine aynı. 'dahi' anlamındaki de bağlacını ayrı yazmalısın. Anlatımın bir öncekine göre daha akıcı. Başlığının açılması için yeterli.^^

Şu anki puanının yeterli olduğunu düşünüyorum, Chuck. Derse katıldığın için teşekkürler.

Ya Dii... :/

Üzgünüm ama gerilediğini bile düşünmekteyim. Bir sonraki derse katılırsın sen de.^^

=gray]="Diana Swennie Rosenbaum"]Bir sonraki ders açıldığında katılman gerekmekte.^^[/quote]

Yeni ders ne zaman açılacak ben de puanımı yükseltmek istiyorum da!

Üslubuna dikkat et, Samet. Haklısın, ders bayağı gecikmiş ancak kibar olmanda fayda var.

Diana Swennie Rosenbaum demiş ki:

Üslubuna dikkat et, Samet. Haklısın, ders bayağı gecikmiş ancak kibar olmanda fayda var.

Genel olarak üslubuma dikkat ederim bilirsin! Ve yukarıdaki mesajda da üslub bozukluğu yok sadece Benim de puanımı yükseltmek istediğimi söyledim! Ya sen okurken kızgındın yanlış anladın ya da ben oradaki bozukluk her neyse göremeyecek kadar körüm! Eğer hata benim körlüğümse özür dilerim!

Facebook'ta konutugumuz yeterlidir diye düsünüyorum. Konuyu kirletmeyelim.

Gelişme olduğunu düşünmüyorum. Bir sonraki derse katılmanızı tavsiye ederim.

Annemin "Hadi canım kahvalıya"diye bağırarak
bana seslenmesiyle uyandım.Bugün benim doğum günümdü.Çok
heyecanlıydım.Heyecanlı olmamın nedeni bugünün doğum günüm olması
değil.Hogwarts kabul mektubumun geleceği gündü.Tabi gelmeme ihtimalini
düşünemiyordum.O zaman büyük bir hayal kırıklığına uğrardım.Ben bir
safkanım.Ama benim bütün büyükelrim Gryffindor'da
okumuş.Bende genç bir Gryffindor olmak istiyordum.Daha yeni kalkmıştım
fakat kalbimin yerinden çıkacakmış gibi hissediyorum.Bir yandanda
korkuyordum.Ben bir safkanım ve safkanlar genellikle Slytherin'e girer.Ama ben en son girmek istediğim bina Slytherin'di.Çünkü;Slytherin olupta yoldan sapmayan bir insan yoktur.Bunun dışında Hufflepuff ve Ravenclaw binalarıda var tabi.Ama benim gözümde Gryffindor'un
yeri ayrdır.Yatağımdan kalktım ve heyecanla.Evimizin gıcırdıyan tahta
merdivenlerinden indim.Kahvaltı ettik.Akrabalarımız geldi.Doğum günümü
kutladık.Zaman çabuk geçmişti.Fakat heyecanımdan hiçbirşey
kaybetmemiştim.Kalbim hala yerinden çıkcakmış gibi atıyordu ve geçen
dakikada sanki artış hızı artıyordu.Saat 5 olduğunda kalbimi göğüsümden
çıkacak ve fırlayacak gibi hissediyordum ve Yoksa ben bir sihirbaz
değilmiyim ?,Yoksakabul mektubu gelmeyecek mi ?, gibi sorular aklımı
kemirmeye başlamıştı.Saat 11 olduğunda bütün umudumu kaybet miştim ki
;Evimizin kapımızdaki posta girişinden bir ses geldi.Koşarak gittim.Evet
bu oydu.Hemen bağırdım:
"Gelidiiiii , Geldiiiii, Anne, Baba kabul mektubum geldiiiii!!!"
diye bağırken heyecandan önümdeki kapıyı görmedim ve kapıya
çarptım.Doğruyu söylemek gerekirse çok acımıştı.Fakat acı hissini
sevinç,mutluluk bastırıyordu.Annem ve babam mektubu okudular ve beni
tebrik ettiler.Yatağa yattığımda kalbimin o kadar hızlı değil normal
atmaya başladığını hissettim.Şimdi merak ettiğim Hangi Binaya
seçileçektim ?, Hogwarts nasıl bir yerdi .Bunları düşünürken uyuya
kakmışım.Yine annemin tatlı sesiyle uyanmıştım.Yine beni kahvaltıya
çağırıyordu.Kalktım bugün Hogwarts'a gidiyordum.Kahvalttı ettik ve bana
okul alış-verişi için diagon yoluna gittik.Babam:
"İlk olarak sana asa almalıyız Leonard bunun içinde Ollivanders'ın asa dükkanına gitmeliyiz.Ondan iyisi yoktur. "dedi.

Dükkana girdiğimizde bir sürü uzun ince kutular vardı ama kimse yok gibi gözükoyordu .Babam " Bay Ollivanders burda mısınız ? " diye seslendi.

Kutuların
yanındaki kapı açıldı ve bize doğru saçları ince , beyaz ve kabarık
kıyafetleri düzgün , güzel ve yaşlı bir adam geldi ve adam şöyle ded,"Kevin Johnson hoş geldin nasılsın? ."dedi.Babam :"İyim Bay Ollivanders bizim küçük Leonarda asa almaya geldik bugün Hogwarts'a başlayacakta."dedi.Babamın
söylerken benden duyduğu gururu hissediyordum.O sırada Bay Ollivanders
kutuların arasına girdi ve asalara baktı.2-3tane asa denedikten sonra
bana uygun asayı aldık ve dükkandan çıktık.Diğer malzemeleride
tamamladıktan sonra Tren istasyonuna geldik.Babam:"Sen annenle burada bekle Leonard ben senin Hogwarts biletini alıp geliyorum ." dedi. Bende:"Tamam baba."dedim.
Babam biraz sonra elinde biletle gelmişti ve "Hadi gidelim ." dedi.Annemle
bende tamam anlamında başımızı salladık.Bir süre sonra yürüdükten sonra
babam hadi bakalım diyerek . 9 ile 10 arasındaki peronu gösterek .
Beni öptü daha sonra sarıldı.Babamın yaptıklarını aynısını annemde yaptı
ve onlara : "Sizi özlüyecem."dedim.Annemle babamda aynı anda bana sizi özlüyücem dedi ve daha sonra tekrar babama döndüm."Baba o biletimi verirmsin ve o gösterdiğin duvarda napacağımı söyler misin dedim."
Babam:"Doğruya
bilet" dedi ve bana cebinden çıkardığı bileti uzattı.Biletin üstünde 9
3/4 Hogwarts expresi yazıyordu.Daha sonra babam:
"Şimdi Leo git ve duvara doğru koş ." dedi.
Ben
şaşırdım ve koştum.Duvardan geçmiştim.Duvara
çarpmamıştım.Anlatayamacağım çok değişik bir histi.Karşımda kırmızılı
siyahlı bir tren vardıçÇok büyük ve çok güzel bir trendi.Trene bindim ve
eşyalarımı yerleştirdim.Ben gittiğimde bütün kabinler doluydu.Ben kabin
araken arkamda Turuncu saçlı bir çoçukta kabin arıyordu.Yanına gittim
tanıştık ismi Ron Weasley'miş hemen arakdaş olduk.Ronla ikimiz bir kabin
gördük sadece bir çoçuk oturuyordu.İnca uzun saçlı Yuvarlak gözlüklü ve
üstünde ona göre çok büyük olan kıyafetleriyle değişik bir
çoçuktu.Yanına gittik ve Ron şöyle dedi :"Bütün heryer doluda ikimizde buraya gelebilrimiyiz." dedi.Çoçuk:"Tabi buralar boş oturabilirsiniz. "dedi.Çoçuğun
sesi yumulak ve normaldi.Hemen tanıştık.Harry Potter'miş ölüm
lanetinden kurtulan tek çoçuk çok şaşırdık.Muhabbet ede ede Hogwarts'a
gelmiştik.Tren durmuştu.Trenden indiğimizde karşımızda kocaman bir adam
vardı.Harry gülerek:"Merhaba Hagrid." dedi. İçimden demmek ki adı
Hagridmiş diye geçirdim.Hagrid:"Merhaba Harry , Evet I.Sınıflar beni izleyin kayıklar bu tarafta."dedi.Kayık
demişti. Çok şaşırıp heyecanlanmıştım.Harry Ron ve Ben Hagrid'i
izleyerek kayıkların olduğu yere gitik.Kayıklar ufaktı.Deniz ise zifiri
karanlıktı ve korkutucu duruyordu.Kayıklara bindik.Kayıklarda Hermonie
adında çok bilmiş bir kızla tanıştık.Saçları kıvırcık ve kabarıktı.Ama
güzel bir kızdı.Biraz kayıkla ilerledikten sonra Hogwarts'ı
gördüm.Muhteşemdi.Kocaman Kuleleri kocaman kapıları ile bir okul değilde
adeta bir Şatoydu.Hogwarts'a girişinde kocaman kapıdan geçti.Tavan'a
deymek imansızdı. mermerler kaygandı . Tavanda göz alıcı bir o kadarda
güzel avizeler vardı.Öğretmenler bizi yemek salonuna götürdü.Öğretmen
masasında bir sürü öğretmen oturuyordu.Ama en ortadaki iri yarı , uzun
saçları , yarım ay gözlükleriyle dikkat çeken öğretmen hepsinden
farklıydı.İçimden bu Hogwarts'ın müdürüdür diye geçirdim ve Ron'a
sorduğumda:"O Hogwats'ın müdürü Albus Dumbledore."
dedi.Bina seçimi vakti gelmişti.Karlımıza Gözlüklü , başında uzun ince
bir şapka olan bir öğretemen geldi ve elinde başka bir şapka vardı.Bu
seçmen şapkaydı.Öğretmen ilk olarak Ronald Weasley dedi.Ron öne doğru
gitti ve orada duran tabureye oturdu ve Öğretmen Ron'un başına şapkayı
koyduğunda şapka bağırdı :" Gryffindor!" .Ron
neşeyle Gryffindor'ların olduğu masaya gitti.Daha sonra öğretmen Draco
Malfoy dedi.Draco öne doğru geldi.Öğretmen şapkayı daha tam başına bile
bırakmada şapka: "Slytherin!"
diye
bağırdı.Öğretmen şimdide Hermonie Granger dedi.Kayıkta tanıştığımız kız
gitti tabureye oturdu ve öğretmen şapkayı başına koydu.Zaman geçtikçe
ben heyecanlanıyordum.Yine kalbimin atışlarının hızlandığını
hissettim.Yine kalbimi göğüsümden çıkıp uçacak gibi
hissediyordum.Öğretmen Harry Potter dediğinde salon birden
sessizleşti.Herkes susmuş.Albus Dumbledore öne doğru gelmiş dikkatlice
seçmen şapkanın ne diyeceğini merak ediyordu.Harry yavaşça geldi v
etabree oturdu.Öğretmen şapkayı başına koydu.Şapka çok düşündü hiç
kimsede bu kadar düşünemişti.3dakika sonra Seçmen şapka bağırdı:"Gryffindor!".Harry sevinçle Gryffindor
masasına gidip oturmuştu.Öğretmen Leonard Johnson demişti.işte o an
gelip çatmıştı.Heyecandan dizlerim titriye titriye tabureye gittim ve
oturdum.Öğretmen şapkayı başıma koymuştu.Şapka 1-2 dakika sonra "Gryffindor!".Diye
bağırdığında neredeyse sevinçten uçuçaktım.Hemen sevinçle gittim
Gryffindor masasında oturan Harry Ron ve Hermonie'nin yanına
oturudum.Çok mutluydum.Bütün bina seçimleri bittikten sonra müdürümüz
Albus Dumbledore:"Karanlık oraman bütün I.Sınıf
öğrencilerine yasaktır ve 3.kattaki sağ taraftaki koridor acı çekerek
ölmek istemeyen bütün öğrecilere yasaktır."Dedi. daha sonra elini
1 kere alkış yaparak "Ziyafet başlasın."dedi ve Bütün boş masalar bir
yerden yemekler tatlılar herşeyle dolmuştu.Tıka basa doyduktan
sonra.Ron'un abisi Percy sınıf başkanı oldğu için bizi Gryffindor ortak
salonuna götüyordu.İlk merdivene basmıştım.Hogwarts dünyadaki en güzel
yerdi bence.Merdivenlere elimi koyunca elim üşüdü . Merdivenlerin
yanında hareket eden tablolar vardı.Percy:"Merdivenlere dikkat edin değişmeyi severler" dedi.5.kata
geldiğimizde Gryffindor ortak salonundaydık.Salonda büyük bir halı
yanan bir şömine ve bir sürü koltuk vardı.İçerisi oldukça sıçaktı.Percy:"Erkek yatakhanesi üstte ve sağda , kızlarınkisi ise üstte ve solda dedi.".Ron
ben ve Harry yatakhaneye gittik ve yataklarımıza uzandık .İşte
Hogwarts'a gelişim ve Hogwarts'taki ilk günüm böyle geçmişti.Ron Ben ve
Harry konulurken uyuya kalmıştık.

---Son----
-- Leonard Johnson --- (Kitapla aynı olamamsı için Hermonie ile tanışma yerimizi bilerek değiştirdim.)

Rpnizi ilk önce Rol Oyunu Puan Belirleme'ye koymalısınız.