Yeni Bir Tür.

Konu: Yeni Bir Tür. C.tesi Ocak 22, 2011 4:08 pm

Tierra Squidna & Adrasteia Quiwen
Gece yarısı.

Bir ay önce.
Her gece alışkanlık haline getirdiği yürüyüşe çıkmıştı yine Tierra. Her kattaki koridoru turlayıp duruyordu nedensizce. Sabah etrafına gülücükler saçıp, oynaşırken; geceleri yalnız başına durmayı yeğliyor ve yarın nasıl kendini mutlu olmaya zorlayacağını düşünüyordu. Annesi ağır bir hastalık geçiriyordu ve ondan uzakta geleceği için çabalamak onun çok zoruna gidiyordu. Annesi buraya gelmesine zorlamasaydı asla gelmezdi. Düşüne düşüne, salına salına dördüncü kata gelmişti. Yasak bölgeye doğru ilerlemeye başladı. Anlayamadığı bir çekim vardı bu koridorda birkaç gündür bunu farkediyordu. Burada bir şey vardı ve Tierra'yı ona çağırıyordu. Temkinli ve emin adımlarla ilerledi koridorda. Kulağına gelen garip sesi yoksaymaya çalıştı. Öğürme sesi geliyordu ama burnuna gelen koku, sesten daha doyurucuydu. Çikolata ve menekşe kokusunun dansı burnunun deliklerinden içeriye giriyordu sanki. Ve bir an önce bu kokunun sebebini öğrenme duygusunu bastıramıyordu. Köşeyi döndüğünde karşısında bulduğu yeni canlıya korku ve hayranlıkla bakakaldı. Arkasına dönüp koşarak uzaklaşması gerektiğini biliyodu fakat olmuyordu. Bu koku onu baştan çıkarıyordu...

On gün Önce.
Tierra her gece buraya geliyor ve adını Pier koyduğu canlıyı besliyordu. Ne yediğini anlamak için her akşam yanında akşam yemeğinden aşırdığı yiyecekleri ona sunuyordu. Yemek yemiyordu ama meyve ve aburcubura bayılıyordu. Gözleri kıpkırmızıydı ve vücudu bir köpek gibiydi. Bakışlarındaki masumiyet ona derin bir sevgi duymasına sebep oluyordu. Su içmiyordu onun yerine kan içtiğini farketmişti. Eli kesldiğinde Pier'in eline doğru koşup yalayışını izlemişti. Kitaplarda okuduğu gibi bir vampir olamazdı. Vampirler insan suretindelerdi. Ona kan bulmak iyice zor olmaya başlamıştı.

Beş gün önce.
Pier!in kanatları oluşmaya başlamıştı. Gün geçtikçe büyüyordu. Çok çabuk büyümesi onu saklamasını zorlaştırıyordu. Tierra Pier'in sığabileceği kutu bulamıyordu artık. Güneş ışığında ise Pier kulak tırmalayıcı sesler çıkarıyordu. Onu saklamak için birinden yardım istemesi gerekiyordu. Pek fazla arkadaşı yoktu. Güvendiği ise tek arkadaşı vardı. Ona bir şey göstermek istediğini söylemişti o da kabul etmişti.

Bugün.
Saat gece yarısını bulduğunda Teia Tierra'nın yanına gelmişti. Tierra onu yasak bölgeye getirdiğinde Teia çekingen adımlarla yürümeye başlamıştı. Pier Tierra'yı gördüğünde ona doğru uçarak gelmiş ve kucağına atlamıştı. Teia kulakları çınlatan çığlığını basmıştı. Tierra korkarak " Teia lütfen sessiz ol. Kimsenin bilmemesi gerek!" dedi hüzünlü gözlerini Teia'ya dikerek.

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Paz Ocak 23, 2011 10:49 am

Gece yarısında Teia Tierra ile buluşmuşlardı. Teia sadece yardıma ihtiyacı olduğunu biliyordu arkadaşının; başka bir şey söylememişti Tierra ısrarla. Belki de O’na yardım etmemesinden korkmuştu, kim bilir. Yasak bölgeye gitmişlerdi. Rahatsız olan Teia, bunu davranışlarına yansıtmış olabilirdi. Az sonra, tuhaf, kırmızı gözlü bir köpek uçarak Tierra’ya doğru geldiğinde, birkaç adım gerilemiş, çığlığı koparmıştı Teia. Korkan Tierra “Teia lütfen sessiz ol. Kimsenin bilmemesi gerek!” dedi. Onun bu sözlerine “Afedersin, ama hergün tuhaf uçan köpekler görmüyorum!” diye karşılık verdi dalga geçercesine. Aslında biraz inceleyince, tuhaf köpeğin bakışları O’na çevrildiğinde sevimli olduğunu düşündü Teia.
Gülerek “Sen bir aptalsın.” dedi arkadaşına. Tierra şaşırmış ama yine de eğreti bir gülümseme kondurmuştu dudaklarına. Teia “Ama yine de sana yardım edeceğim.” dediğinde çığlık atma sırası Tierra’daydı. Teia işaret parmağını dudaklarına koyarak susmasını işaret etti. “Ama ilk önce bana ayrıntılı olarak ne yapabileceğimi anlat.”

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Paz Ocak 23, 2011 11:01 am

“Ama ilk önce bana ayrıntılı olarak ne yapabileceğimi anlat.” Aslında ne yapacağımız hakkında benim de pek bir fikrim yoktu. Ama istediğim tek şey vardı ki, o da Pier'i kimsenin bilmemesiydi. Bana ve belkide Teia'ya da sempatik gelmiş olabilirdi. Ama onun kan içmesini yadırgayacak birçok kişi olacaktır eminim. Gerçi Teia daha bu küçük ayrıntıyı bilmiyordu... "Pier günden güne büyüyor, saklamakta güçlük çekmeye başladım." dediğimde Teia lafımı keserek şaşkın bir ifadeyle" Birde isim mi koydun?" dedi. Omuz silkip, duymamış gibi davranarak devam ettim. "Açlığını bastırabiliyorum. Fakaaat..." söylemeye korkuyor, bana yardım etmekten vazgeçeceğini düşünüyordum. "Fakat ne?" dedi o da biraz ürkekçe. "Susuzluğunu bastırmam gittikçe zor bir hal alıyor." Ya birgün çok susadığı için bir öğrenciyi yaralamaya, hatta öldürmeye kalkarsa. Aman Tanrım!

Ama o bunu yapmaz. Bakışlarındaki masumiyeti görmemek için kör olmak gerekli. Hem vampirler de kan içiyor değil mi? Hemde insan kanı. Iyk. Ama belki Pier hayvan kanını sevecektir. Tabi ya daha önce neden düşünemedim bunu. Konuyu değiştirmek istercesine mırıltıyla konuştum. "Ee, ne diyorsun, saklayabileceğimiz bir yer var mı?" Tanrım, lütfen lütfen ve lütfen ne içtiğini sormasın.

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Çarş. Şub. 09, 2011 5:54 am

Hayvanın günden güne büyüdüğünden bahseden arkadaşına şaşkınlıkla baktı cadı. ‘Pier’ diye bahsetmişti ondan. Şu tuhaf hayvana isim mi koymuştu?

“Susuzluğunu bastırmam gittikçe zor bir hal alıyor.”

Ne, ne? Bir dakika. Nasıl yani? Adrasteia’nın kafası karışmıştı. Su, her yerde kolayca bulunan bir içecekti. O zaman, su içmiyordu. Üst dişlerinin iğrentiyle alt dudağını ısırdığını fark etti. Aklına gelen fikirler hoş değildi. Ama önyargılı olmaya gerek yoktu. Tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekken Tierra “Ee, ne diyorsun, saklayabileceğimiz bir yer var mı?” diye mırıldandı. Fazla kasıntı bir ses tonuyla sormuştu bu soruyu. Konuyu değiştirmeye mi çalışıyordu? Merakın ve rahatsızlığın verdiği bir ses tonuyla konuşmaya başladı cadı: “Ne içiyor bu…” Durakladı, Pier’e ne diye hitap edeceğini bilememişti. “…şey?” diye bitirdi cümlesini. Bir yandan da dua ediyordu içinden. Lütfen düşündüklerinden daha iyi bir şeyler içiyor olsun, lütfen.

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Paz Şub. 20, 2011 4:01 pm

“Ne içiyor bu…” Biraz duralayıp devam etti sözüne "Şey.." Belli ki ona isim takmış olmam onun için pek de etik değildi. Yani hep derler ya bir şeye isim verip ona öyle seslenirsen daha çok bağlanırsın. Ama Pier'e baksanıza Tanrı aşkına, bağlanılmayacak gibi mi şu canlı. Örümcekleri bile sevebilen ben bu tatlı şeyden mi kaçınacaktım. Tamam susuzluğu bir sorundu, ama sadece bir sorun. Hem şunun gözlerine baksanıza, nasıl da parlıyor. Teia'yı korkutmak istemiyordum. Bu yüzden sıradan bir şey konuşuyormuş havasına girdim.

"Sadece biraz kan, Teia." dedim. Gözleri büyüyen kız bana bir deliymişim gibi bakıyordu. Ben bana yardım etmeyeceğini düşünerek korkuya kapıldım. "Teia bak tamam ben o sorunu halletmeye çalışıyorum fakat uzun zamandır içmedi. Ve bu onu öldürür mü bilmem. Ama göz göre göre önümde hastalanmasına seyirci kalamam." Pier'i kucağıma çağırdım. O da koşar adımlarla kuruldu sıcak kucağıma. Bakışlarını ise Teia'ya odaklamıştı. Sanki durumun farkındaydı. O, o çok zeki bir canlıydı.

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Çarş. Mart 16, 2011 3:54 pm

“Sadece biraz kan, Teia.”

Gözleri kocaman oluvermişti genç yılanın. Ne diyordu bu kız? Deli miydi? Ardından sakinleştirmek için bir şeyler dedi ama pek işe yaramamıştı. Adrasteia’nın pek acıması yoktu insanlara karşı. Bunu Tierra da bilmeliydi. Pier ismini koyduğu yaratığı çağırdığında kucağına yayılıp Adrasteia’ya baktı. Yüz ifadesi bir süre sabit kaldı cadının. Gözlerini duvara dikti. Dudakları dümdüz olmuştu. Neden sonra, kıvrılıp gülümseme şeklini aldı.

“Gryffindorlar… Sizin şu aptal cesaretiniz yok mu?”

Aslında başka bir yönden bakmak gerekiyorsa; taş kalpli cadının pek cesareti yoktu. O da cesur yürekli olmayı isterdi. Özenmekten farklı bir şeydi. Sadece olmasa da olur bir istek. Ama istediği bir şey daha vardı; ne yapabileceğini bilmek. Belki babasına sorabilirdi. İntihar girişiminde bulunduğundan beri daha iyiydi adam cadıya karşı. Ama yine de söyleneceğinden emindi. Yine de düşüncesini arkadaşına açtı:

“Babama sorabilirim. Şifacıdır. Bir süredir beni kıramıyor, biliyorsun işte. Biraz söylenecek ama olsun. Eğer sorun çıkartırsa hafızasını sileriz. Olur biter.”

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Cuma Mart 18, 2011 5:06 am

Babasına söylemek akılcı bir yol muydu? O da ailesiyle birtakım sorunlar yaşıyordu besbelli. Aon zamanlarda yakın olduğunu söylüyordu, bu neyi değiştirirdi ki? Laflarını bitirdiğinde gülmekten kendimi alamamıştım. Oysa, benliğimin büyük bir bölümü gülmüyordu. Neyin içine girdiğimi ve bunun ne denli kötü bir şey olduğunu düşündüm. Başından beri Teia'yı çağırmamalıydım. Dışarıdan bakıldığında güçlü, sinsi bie kız gibi görünebilir. Fakat şimdi süt dökmük kedi kadar korkak. Gerçi yadırgamamam lazım. Ben de dengesizin tekiyim. Şu karşımda duran kızla ortak bir yönümüz varsa o da : Bir aileye sahip olamayışımızdır.

Babası, Pier'i öğrendiğinde belkide onun ölmesini isteyecek. Onu yok ederek yarınlarının önüne bir bent çekecekti. Pier'in cam gibi gözlerine baktım. Umut vardı o bakışların ardında, merak vardı. Yaşama güdüsü ve güven vardı. Bana güveniyordu. Ben ise bana güvenenleri -kim olursa olsun- yarı yolda bırakmayacaktım. Teia'ya döndüm ve ona 'evet sen bir ödleksin.' dercesine baktım. Kelimeler dolgun dudaklarım arasından; küçük buz parçaları gibi döküldüler.

"Ne yap biliyor musun? Yatağına git ve buraya hiç gelmediğini farzet."

Birilerine güvenerek çıktığım her yolun ortasında bırakılmamamış mıydım? Süratle ilerlerken hep duvara toslamamış mıydım? Hata bendeydi aslında. Her seferinde kafamı tosladığım halde neden yine aynı hatayı yapıyordum. Arsızın biriyim, evet. Ona Pier'i söyleyerek bir hata yapmıştım ve bunun bedelini ağır ödemem umarım. Sır saklar mı bilinmez, ummaktan başka ne gelir elden?

"Ve Teia, eminim birgün bana işin düşecek."

Konu: Geri: Yeni Bir Tür. Cuma Mart 18, 2011 2:59 pm

Dalga geçercesine gülmesine rağmen gözlerindeki ifadeden ciddiyet akıyordu. Dudaklarından dökülen kelimeler genç yılanı rahatsız etmişti. Yatağına gidip bunları unutmasını istemişti ondan. Ardından bir gün işinin düşeceğini söylemesi onu sinirlendirmişti. Gözlerini devirip biçimli parmaklarıyla kollarını kavradı. Tierra’nın başka çaresi olmadığını biliyordu. Bu onun özgüvenini ikiye katlamıştı.

“Eğer bir şeye ihtiyacım olursa bunu yaptırabilecek birçok kişi bulabilirim. Ama şu an senin bana ihtiyacın olduğunu ikimiz de biliyoruz. Ve merak etme, sırrın benimle güvende.”

İddialı ses tonunun karşısındaki cadıyı üzüp üzmeyeceği umrunda değildi şu an. Tepesini attırmıştı ve bu gibi zamanlarda anlayışlı olamıyordu. Derince bir nefes alıp sakinleşmeye zorladı kendini.

“Sana yardım etmek istiyorum. Bunu neden istediğimi sorma, bilmiyorum. Eğer geçici bir çözüm istiyorsan kan aromalı lolipoptan daha iyi fikrim yok. Ya da geçen gün aldığım yarayı biraz kanatabilirim.”

Son cümlesini neredeyse duyulmayacak kadar kısık sesle söylemesine rağmen Tierra’nın duyduğundan emindi. Başını kaldırıp kızın gözlerine baktı. Daha parlaktı sanki şimdi.

“Ama bize kalıcı bir fikir lazım ve hiçbir fikrim yok.”

» Yeni bir dost
» Yeni bir gün.
» Bir Yeni Üye!
» yeni hayat
» Yeni Tema.