Yeni bir gün.

Bilincinin yavaş yavaş yerine gelişiyle derin bir nefes aldı. Her zamanki gibi uykusunu tam almıştı. Yavaşça yatağından kalktı. Diğer herkeste kalkmaya başlamıştı. Aşağı eğilip ikizinin uyanıp uyanmadığına baktı. Elisa hala mışıl mışıl uyuyordu. Ona seslenmeyi planlasa da Tierra’nın işaret parmağını dudağına değidirip ona susmasını söylemesiyle bundan vazgeçti. Tierra’yı izlemeye koyuldu. Yavaşça yanına yaklaşıp kıkırdadı Tierra. Aklından ne geçiyordu böyle? Tierra cübbesinden asasını çıkarıp Elisa’ya uzattı ve “Aguamenti,” diyip asanın ucundan çıkan suyu izledi. Yüzüne çarpan su ile korkarak uyandı Elisa. Tüm yatakhane aniden gülmeye başlamıştı. Şaka olduğunu fark edince Elisa’da onlara eşlik etti. “Hadi, formalarınızı giyin. Kahvaltıya bizi beklemezler,” diyip güldü Tierra. İkizler aynı anda yataklarından kalkıp üstlerini giyinmeye gittiler.

Merdivenlerin gelmesini beklerken bir yandan da az önceki şakayı yapıp kıkırdıyorlardı. Tierra ve Melanie, Elisa’ya suratının ne kadar komik olduğunu söyleyip gülüyorlardı. Üçünün arası çok iyiydi. Böyle şakalara pek kızmazlardı. Merdivenin geldiğini ve hatta onların merdivenden indiklerini fark etmemişti bile Melanie. Her zamanki gibi güne eğlenceli başlamışlardı.

Büyük Salon daha bomboştu. Gerçi onlar her zaman ilk gelenler olmaya alışmışlardı. Masalarına giderken bir yandan diğer Gryffindor’larla selamlaşıyor, bir yandan da gülüşüyorlardı. Her zaman olduğu gibi görüntüsü bile yetecek kadar güzel yiyecekler vardı masalarda. Oldukça yumuşak ve rahat olan sandalyelerden birer tane çekip oturdular. Birkaç dakika sonra diğer binaların öğrencileri de gelmişti.

Ah hadi ama sıradan bir su çarpma büyüsüyle uyandırmak en basit şakalarımdan. Buna bile katıla katıla gülebiliyorsak; ya beni hafife alıyoruz ya da espiri anlayışımız körelmiş demektir. Her şey bir tarafa ikizlerle uğraşmaya bayılıyorum. Aynı binadan oluşumuz bizi sürekli bir araya getirdiğinden iyi arkadaş olduk. Hem benim yerime ödevlerimi yapanlara tapabilirim. Melanie hala ikizinin suratına bakıp gülüyordu. Ortak salonun her bucağının kırmızı renk olduğu eşyalarının arasından geçiyorduk. Tanrım, Gryffindor olduğumun farkına vardırıyordu bu salon beni. İçimdeki aslan uyuduğu yerden uyanıyor ve gelebilecek her şeye hazırlıklı oluyordu. Tüm kuzenlerim Ravenclaw mezunuyken ben Gryffindor'a seçilmiştim. Şapkaya her zaman minnettar olacağım. İlk geldiğimde şekliyle çok dalga geçmiş olsamda. Merdivenleri hızlı hızlı inerken, bir yandan da gördüğüm arkadaşlarıma sıcak bir gülümseme yolluyor ve elimi dostane bir tavırla sallıyordum. Bugün olabildiğince mutlu hissediyordum kendimi. Boşa harcamayalım değil mi? Büyük salonun kapısından içeriye süzüldük. Hufflepuff masasının başında oturup dedikodu yapan kızlara da laf atamadan edemedim. Yani sonuçta bahsi geçen kişi bensem, oraya damlamam hakkımdı değil mi? Hey ben ne yapmışım? Küçük sınıflardan bir kızın donunu mu indirmişim? Hadi ama beni tanıyan herkes küçüklerle uğraşmayacağımı bilir. En azından özel hayatımın konuşulmadığını duyunca rahatladım.

Gryffindor masasına doğru ilerledik. Ortalardan bir bölüme yerleştik. Masalar, iştah açıcı yiyeceklerle doluydu. Mutfak cinleri işlerini oldukça iyi yapıyorlar, bir ara yanlarına uğramalıyım. Geceleri onlardan yiyecek aşırmak hobim. Ciddiyim. Bir zeytini mideme indirdikten sonra başımıza dikilen Gryffindor hayaletini gönderdim. Lokmaları ardı ardına ağzıma tıkıyordum. Elisa da arada bir nefes almam gerektiğini mırıldanıyordu ki, onun da benden farklı olduğu asla söylenemez. Yemeğimizi yiyip doyduktan sonra sıra şamataya gelmişti. Aklımda bir şey yokken gözüme bir Ravenclawlı kız takıldı. Şu binaya ön yargıyla mı yaklaşıyordum bilinmez. Tanrım her şeye mantıkla yaklaşan bir arkadaşınız olduğunu düşünsenize? Ne eğlencesi kalır. İkizlere dönüp "Şunu - göz ucuyla kızı gösterip- tanıyanınız var mı?" dedim. İkiside hayır anlamında başlarını salladılar. Suratıma yayılan arsız gülüşü gören kızlar bir ağızdan " Kafanda ne tilkiler dönüyor Tie?" dediler. "Hiçbirimizin arkadaşı değilse uğraşmaktan zarar gelmez." dedim ve kızın yanına ilerledim. İkizler de ardımdaydı. Hafif kilolu, sarı bukleleri olan gözlüklü tipik bir Ravenclawlı kızdı. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum ama kızlar benden bir numara bekliyorlardı. Aklıma ilk gelen şeyi yumurtladım. " Hey tatlım! Ben senden çok hoşlanıyorum." dedim ve kaşlarımı arsızca kaldırdım. Ne yani lezbiyen gibi davranmak bence hiç yoktan iyi bir numara. Arkamı döndüm ikizler gülmemek için kendilerini öyle bir sıkıyorlardı ki suratları kıpkırmızı olmuştu. "Ah, hadi ama kızlar sizinle beraber olmadığım için üzülmeyin. Onu çok kıskandınız öyle değil mi?"

Belli bir kurgu yok diye saçmaladım. asagsf

Yemekhane cinlerinin hazırladığı müthiş kahvaltımızı yaparken bir yandanda Neredeyse Kafasız’ın yaptığı esprilere gülmeye çalışıyorduk. Espri anlayışı çok iyiydi fakat yemek sırasında yaptığı esprilere gülerken yediklerimiz boğazımıza diziliyordu. Tabii sonra bir iki şapşal asasını çıkarıp yardım edeyim derken durumu iyice kötüleştiriyordu. Yemeyelim desek olmazdı, Hogwarts’tan ayrılınca bir daha böyle bir sofra bulamayacağımı biliyordum. Tanrım, buradan bir obez olarak ayrılacağım. Masmavi küçük gözlerim yanaklarım sayesinde görünmeyecek ve yürürken zorlanacağım. Ehem, ben doydum aslında.

Çatalımı masaya bırakıp etrafla ilgilenmeye başladım. Tierra bugünkü kurbanını seçmekle meşguldü, etrafı süzüp bir sazan arıyordu. Ona hiç bulaşmadık, Elisa’yla aramızda kıkırdaşıp ona obez olmakla ilgili düşüncelerimi açtım. Onunda iştahı aniden kaçıvermişti. Evet, bazen iğrenç olabiliyorum. “Şunu tanıyanınız var mı?” diyip muhabbetimizi yarıda kesti Tierra. Gözünü Ravenclaw Masasında oturan bir kızı gösteriyordu gözleriyle. Bu leziz yiyecekler onda etkisini göstermişti bile. Fakat sarı bukleleri hafiften dolgun yanaklarıyla çok tatlı gözüküyordu. Başımızı sağa-sola çevirip onu tanımadığımızı söyledik. Aniden Tierra’nın suratına korkunç derecede bir sinsi ifade yayıldı. Gerçi pek rahatsız olmamıştım, Ravenclaw’ları pek sevmezdim ve Tierra’nın şakaları hep eğlenceli olurdu. “Kafanda ne tilkiler dönüyor Tie?” dedik Elisa’yla aynı anda. Şaşılacak bir şey değildi, bunu hep yapardık. Bir açıklama yapmaya gerek duymadan “Hiçbirimizin arkadaşı değilse uğraşmaktan zarar gelmez.” dedi kıkırdayarak. Yanımızdan kalkıp kızın olduğu yere doğru ilerledi. Bu anı kaçırmak istemiyorduk. Elisa’yla beraber Tie’nin peşine takıldık. Tierra’nın hemen arkasında durdu Elisa. Bende onun yanında durdum ve onları izlemeye başladım. “Hey tatlım! Ben senden çok hoşlanıyorum.” Diyişiyle midemdeki ehr şeyin ağzıma gelişi bir oldu. Bu cidden mide bulandırıcıydı! Elisa’yla birbirimizin kollarını sıkıyorduk. Oyunun bozulmaması için gülmemeliydik. Tie güldüğümüzü gördüğünde “Ah, hadi ama kızlar sizinle beraber olmadığım için üzülmeyin. Onu çok kıskandınız öyle değil mi?” diyiverdi. İlk ikimizde öylecek kalakalmıştık. “Bu bizim canımızı yakıyor, Tierra.” dedi Elisa. Pek inandırıcı olmamıştı. Toparlamak için atılıp “Hey Tie, saçmalıyorsun. Bizden hoşlanmaman için bir neden yok,” dedim. İkizimden daha iyi rol yaptığım bir gerçekti.

"Hey Tie, bizden hoşlanmaman için hiçbir neden yok." dedi Melanie. Durumu toparladığı için ona gerçekten teşekkür etmem gerekti, ama bunu sonra da yapabilirdim. İkizle beraber Tierra'ya destek olur gibi tam arkasında dikilmiştik. Karşımızda ağzı açık, şok içinde bize bakan kız tarafından kim bilir hangi şekillere giriyorduk!

Bize sinir dolu bakışlar atarken Tierra pes etmez bir şekilde kızın üstüne eğildi ve o uzun, parlak sarı buklelerinden birisine parmağını doladı. "Imm, parfümü de çok hoş kokuyor." diyerek bize pis bir sırıtış yolladı. Gülmemek için yine kendimi tutmam gerekti. Melanie, gerçekten kendini yaptığı rol ile bütünleşmiş bir sanatçı gibi arsızca "Hadi ama Tie, ben varken o kıza bakmazsın değil mi?" dedi. O bunları söyledikten hemen sonra benimle göz göze geldi. Onun bu yönünü bilseydim şuan birçok beladan da sıyrılabilirdik!

Tierra'nın elinden saçını kurtaran Ravenclaw, ağlamaklı bir sesle "Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?" diye sormuştu bize. Onunla oynamak hoşumuza gidiyordu, bu kadar basitti aslında. Buraya doğru gelen kıza aldırmadan "Sevgim içimde kalmasın dedim yavrum, eğer sen de istersen biraz vakit geçirebiliriz." dedi. Tanrım, kız bu işte gerçekten iyiydi. Kızın nefret dolu bakışları üçümüzün üstünde dolaşıp duruyordu. "Uzak dur benden yoksa profesöre gideceğim!" dedi kız sinirle. "Ah, küçük meleğim, profesör öyle mi? Ne diyeceksin? Tacize uğradığını mı?" Tie'nin müthiş tonlamaları karşısında ikizin de benim de birşey yapmamıza gerek kalmıyordu Ama Tie profesörleri sevmezdi. Bunun için de bu seferki rolü biraz daha sinirliydi.

Yanımıza gelen esmer ve uzun boylu kız, sarışın arkadaşına destek olmak ister gibi görünüyordu. Onunla kısa bir süre bakıştı. Belli ki durumu uzatmak istemeyen Tierra, "Buradan hemen uzaklaşıyorsun ve çıtını çıkarmıyorsun." dedi. Sonra bize dönüp hızlıca devam etti: "Aaah, veletler."

Tierra ve Mel'i çekiştirerek birkaç adım uzaklaştım. "Bayanlar, müthiştiniz." dedim ve uzun süredir içimde tuttuğum gülme dürtüsünü serbest bıraktım. Gözlerimdeki yaşları silerken mırıldanıyordum, "Bunu bana da öğretmelisiniz, bana da!"


out: Kodlarda bir problem var, resimler falan çıkmıyor tamamen karışık yani. Düzeltebildiğim kadarını düzelttim. Gerisini de başka bir bilgisayara geçince halledeceğim.

Elisa ve ben gibi kız da bu muamele karşısında biraz şaşırmıştı. Her şey yetmezmiş gibi Tie’nin “Imm, parfümü de çok hoş kokuyor,” diyişi, bardağı taşıran son damlaydı belki de. Sinirini yüzümüze kusmadan önce eğlenceden biraz bize de pay çıkmasını istemiştim, kısa süren suskunluğumu bozarak “Hadi ama Tie, ben varken o kıza bakmazsın değil mi?” dedim. Yüzümdeki ifadeyi görsem, kendimi tanıyamazdım. Dediklerimi doğrulaması için Elisa’ya dönüp baktım fakat o rol yeteneğimin bu kadar iyi olmasına şaşmakla meşguldü. Sarı buklesini Tie’nin ellerinin arasından çekip sinirle söylenmeye başladı. "Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz!” Sesinin şiddeti gittikçe artıyordu. Yanakları kıpkırmızı kızarmıştı. İçimden, sinirlenince çok güzel oluyorsun gibi klişe bir cümle kurmak geçtiyse de vazgeçmiştim. “Sevgim içimde kalmasın dedim yavrum, eğer sen de istersen biraz vakit geçirebiliriz,” Tie’nin gittikçe mide bulandırı olduğunu fark etmesini umuyordum, az önce yediğim o lezzetli yiyecekleri Büyük Salon’un ortasına çıkarmak istediğim son şeydi. Tatlı Gryffindor erkeklerinin önünde kusmak, hayır!

Aynı şeyleri hissetmiş olmalıyız ki ufaklık, biraz korku ve biraz da sinirle “Uzak dur benden yoksa profesöre gideceğim!” diye bağırdı. O zindanlardan yeni kurtulmuşken bir daha içeri girmek istediğim son şeydi! Henüz Ellen’dan intikam alamamıştık bile! Fakat Tie’ydi bu, asla geri adım atmaz. Zaten beklediğim gibi o da “Ah, küçük meleğim, profesör öyle mi? Ne diyeceksin? Tacize uğradığını mı?” dedi. Elisa ve ben gülmemek için kendimizi zor tutuyorduk. Kızı taciz ettiğimizden- Tie’nin kızı taciz ettiğinden haberim dahi yoktu. Doğru aslında, bu tacize girer öyle değil mi? Bir süre sonra Tie’nin profesörlere olan garezi gelmişti aklıma. Ufaklık hemen kalabalığa karışmazsa sonu cidden kötü olabilirdi. Maalesef kızın arkadaşının yanımıza damlaması, bu işin uzayacağını düşündürmüştü ilk. Fakat kızın bir şeyler yapacakmış gibi durupta susup bizim gibi onları izlemesi kafamdaki izlenimi değiştirdi. Hepimizin değiştirmişti. “Buradan hemen uzaklaşıyorsun ve çıtını çıkarmıyorsun.” Sesindeki o rahatsız edici rahatlıktan ben dahi korkmuştum. Yavaşça uzaklaşan kızlara biraz bakıp “Aaah, veletler.” dedi ve kıkırdadı.

Biraz iğrenç olsa da bu gerçekten eğlenceli olmuştu. Elisa daha fazla dayanamayıp bir kahkaha patlattı ve “Bayanlar, müthiştiniz.” dedi. Hemen ardından “Bunu bana da öğretmelisiniz, bana da!” diyip gülmeye devam etti. Tie’yle bende biraz bakışıp ona katıldık. Ufaklığın suratı görülmeye değerdi.