III. Dönem Kehanet Dersi.

Sabah erkenden kalktı. Artık bu onun için normal bir şeymiş gibi geliyordu. Başlarda kendisi bile bu halini normal bulamamıştı ama uyku düzenin yerine gelmesiyle artık derslere yetişir olmuştu. Yataktan kalktığında hemen tam sağında uyuyan Ashley'nin yanına gitti. Yavaşça onu dürttükten sonra "Haydi, Kehanet dersine gideceğiz." dedi. Kız hala hiçbir şey olmamış gibi uyuyordu. Lucy bu sefer daha sert bir şekilde kızı dürttü. Ashley ise "Sen git, ben gelmiyorum." dedi ve diğer tarafına dönerek uyumaya başladı. Lucy, kızın yüzünü bile görmüyordu. Ama kızıl saçları beyaz örtünün üstüne saçılmış bir haldeydi. İçinde o sinir bozucu kızıl saçları yolma arzusu kabarmıştı. Yine de öfkesine hakim olup dolabına yöneldi. Derse tek başına gitmek zorunda kalmıştı. Zaten Kehanet dersini pek iyi becerdiği söylenemezdi, yanında Ashley gibi bir uzman olması iyi olurdu ama o sözünü tutmamıştı. Lucy sözünü tutmayanlardan nefret ederdi. Dolabının kapağını sertçe açıp yeşil ve gümüş grisi olan cübbesini çıkardı. Bu renkleri çok seviyordu kız. Nedeni ise Slytherin renklerin ona göre diğer binaların renklerinden çok daha asil durduğuydu. Kimse ona parlak sarı bir cübbe giydirmeye kalkışamazdı bile. Cübbesini giydikten sonra aynanın önüne geçti. Sarı saçları omuzların aşağı dökülüyor, mavi gözleri ise az önceki olayın etkisiyle kıvılcımlar saçıyordu. Saçını topladıktan sonra eşyalarını da alıp kahvaltı için Büyük Salon'a indi.

Lucy Büyük Salon'un her zamanki kadar kalabalık olmadığını gördü. Ya çoğu kişinin sabah dersi yoktu ya da Ashley gibi gıcıklar derse girmek istemiyordu. Yemeğini alıp diğer yerlere göre daha tenha bir köşe seçip oraya oturdu. Yemeğini yerken yukarıdan mektuplar yağmaya başladı. Birinci sınıf öğrencileri neşeyle el çırptı. Lucy ise hiçbir şey olmamış gibi yemeğine devam etti. Bir mektup beklemiyordu. Sonuçta babası o kadar önemli işinin arasında tek çocuğu olan kızına nasıl mektup yazabilirdi? Diğer öğrencilere bakıp alaycı bir şekilde dudak büktü. Mektuplarını okuyan öğrencilerle değil de kendisiyle dalga geçiyordu. Yemeğini bitirdiğinde Kehanet Kulesi'ne gitmek için yola koyuldu.

Sınıfa girdiğinde öğrenciler birbirlerine kağıt atıyorlardı. Lucy bıkkın bir edayla sırasına geçti. O da başlarda bu haylaz oyunu seviyordu ama zamanla onun için sıkıcı bir hale gelmişti. Artık katılmak yerine sadece izliyordu. O sırada profesörün topuklu ayakkabılarının sesinden dolayı düşüncelerinden sıyrılıp sırasında doğruldu. Profesör yeni gelmişti. Bu yüzden öncelikle kendini tanıttı. Adı Isidora Cadence'ydi. Sonra asasını kaldırıp elindeki kahve bardağına kahve doldurdu ve hemen ardından tüm sıralarda kahve bardakları belirdi. Lucy neden olduğunu anlayamadı. Acaba kahve mi içeceklerdi? Açıkçası bu ona uyardı. Profesör Cadence gülümseyerek sandalyesine oturdu. Daha sonra Kehanet ile ilgili temel bilgileri anlattı. Lucy bunun benzerlerini kitaplarda da okuyabilirdi bu yüzden dikkatini derse pek vermedi. Ancak Profesör Cadence Antik Yunan konusuna girince dikkatini derse daha çok vermeye başladı. Kehanet yapan Güneş Tanrısı Apollon'dan bahsetti. Temel bilgileri anlattıktan sonra eline kahve bardağı alıp sınıfın ortasına geçti ve kahve hakkında bilgiler vermeye başladı. Lucy Kehanet ile kahve arasında ne tür bir bağ olduğunu anlayamamıştı. Sonra profesör Anadolu'da kahve fincanını ters çevirip fincanın tabağına koyduklarını ve bir süre sonra ters dönmüş fincanı kaldırıp fal baktıklarını söyleyince ne yapacaklarını anladı. Profesör Cadence'nin dediğine göre ters çevrilmiş fincan bir süre bekleyince fincanda farklı şekiller oluşuyordu. Bizimde yapmamız gereken bu şekilleri bir el kitabına bakıp yorumlamak olacaktı. Daha sonra bir parşömene yazacaktık. Kulağa basit geliyordu aslında. Kehanet dersini pek beceremese bile bunu yapabileceğini düşünüyordu. Profesör el kitaplarını dağıtırken herkes kendini tanıtıyordu. Sıra Lucy'ye geldiğinde "Adım Luciana Larsson, Slytherin üçüncü sınıfım." dedi. Profesör minik el kitaplarını dağıttığında herkes kahvesini içmeye başladı. Lucy'de kahvesini bitirdikten sonra Profesör Cadence'nin dediği gibi kahve fincanını ters çevirip tabağa koydu. Kollarını göğsünde kavuşturup bekledi. Yaklaşık beş dakika sonra o da kahve fincanını çevirdi. İçindeki oluşan şekillere baktı. İlk başta oluşan şekillere bir anlam veremedi. İyice derinlemesine incelemeye başlayınca şekiller onun için daha çok anlam kazanmaya başladı. Fincanın içinde ayak izi gibi bir şekil oluşmuştu. Hemen Profesör Cadence'nin verdiği minik el kitabını açıp ayak izinin ne anlama geldiğini araştırdı. 'Dostlarınızdan kaynaklanan sıkıntılarınız olacak.' farkında olmadan homurdandı. Tamamen saçmalık olan hayatında iyi bir şey olmaz mıydı? Onun altında D'ye benzeyen bir harf gördü. El kitabına baktığında bunun şans olduğunu görünce nedenini anlamasa bile içi sevinçle doldu. Kahve falına kendini iyice kaptırmış olmalıydı galiba. Sonra fincanın neredeyse tamamını kaplayan uzun bir yol gördü. Yolun arkası açıktı, koyu uzun çizgiler vardı. Hemen bunun anlamına baktı. Bu yolun anlamı ileride bir seyahate çıkacağını söylüyor ve gideceği yerin uzakta olduğunu söylüyordu. Ama koyu çizgiler bunun kısa bir yolculuk olacağını gösteriyordu. Belki de sadece bir gün kalacaktı, ya da bir saat. Uzak olan yeri düşündü. Moskova olabilir miydi? Babasına oraya gitmek istediğini söylemişti. Belki yazın doğum gününde bir sürpriz yapabilirdi. Tüy kalemi, mürekkebe batırıp fincanda gördüklerini parşömene tek tek yazdı. Bitirdikten sonra masaya bırakıp sınıftan çıktı.