Daisy Bonnie Clanthe

Konu: Daisy Bonnie Clanthe Perş. Ekim 29, 2009 4:06 pm

“Burası muhteşem!” diye haykırdım, tiz bir sesle. Sesim karşıdaki, tepeleri karlarla kaplı dağlara çarpıp geri döndü. O kadar güzel bir yerdeydim ki! Bir dağın zirvesine çok yakın bir düzlükteyim. Her taraf yemyeşil çimenlerle kaplı. Yeşil olmayan iki şey var. Birisi gökyüzü. Masmavi! Ben gökyüzünü hiç bu kadar mavi ve berrak gördüğümü hatırlamıyorum. Ya bulutlar! Pamuk gibi görünüyorlar. İpeğimsi beyazlıklarıyla mavi gökyüzüyle uyum içindeler. Yeşil olmayan ikinci şeyse kıyısında durduğum minik gölcük. Göl de gökyüzüyle uyum içinde masmavi. Sanki anlaşmışlar! O kadar duru ki, içinde yüzen rengârenk balıkların her hareketi çok net görünüyor. Gökyüzü ve göl… Yeşil değiller ama yeşille müthiş bir ahenk içindeler.

Tüm bu güzelliklerin arasında öyle bir güzellik var ki, dünyaya bedel. Bir söğüt ağacı. Kocaman. Üzerinde daha önce hiç görmediğim türden kuşlar daireler çizerek uçuyorlar, ötüşleriyle huzur veriyorlar. Ağacın en yüksek dalından aşağı doğru iki sarmaşık iniyor. Aşağı inen sarmaşıklar, beyaz papatyalarla süslenmiş. Aşağı sarkan uçlarıysa bir tahtayla birleşerek nostaljik görünümlü bir salıncak oluşturmuş. Bu şahane görüntüye dayanamayıp oturdum salıncağa. Sallanmak için parmaklarımın ucuna kadar yükselip kendimi bıraktım. Salıncak gölün kıyısındaydı ve ilk harekette çok yükselemediğim için uzun beyaz eteklerim gölün berrak suyuyla ıslandı. Geriye gittiğimdeyse birisi salıncağın oturağını kendisine doğru çekti ve ileriye doğru itti. Burada birilerinin olabileceğini aklımın ucundan bile geçirmemiştim. Birisini arkamda hissetmemle kendimi atmam bir oldu. Önümde göl olduğu için göle düştüm. Belime kadar sırılsıklam ıslandım. Benim suya düşmeme sebep olan kişi –her kimse artık- arkamdan suya girmiş olmalı ki, su sesleri geliyordu. Hala utancımdan arkamı dönememiştim. Ama arkamdan suya girenin kim olduğunu öyle çok merak ediyordum ki!

Sonunda beni kaldırmak için kollarımdan tuttu. Ben de yüzümü arkaya çevirdim. Allah’ım, o nasıl bir güzellik! Bembeyaz ipeğimsi bir ten, masmavi gözler, bembeyaz bir gülümseme ve simsiyah saçlar! “Affedersiniz, yardım edeyim…” dedi nazikçe. Bense ne diyeceğimi bilemedim, “Teşekkür ederim, kusura bakmayın. Bilmiyordum… Yani ben… Şey…” sonunda sustum. Konuştukça batıyordum. Gülümsedi ve “Özür dilemesi gereken benim. Size öyle habersiz yaklaşmamalıydım. Gerçekten çok üzgünüm, kusura bakamayın…” Ben de gülümsedim. Asıl suçlu bendim. Böyle bir yeri gözümde canlandırarak cisimlendim; ne kadar tehlikeli olduğunu bile bile! Anlatmak istedim olanları. Tam ağzımı açıp konuşacakken bizim dünyamızdan olup olmadığını bilmediğim geldi aklıma. Bu sırada kalkıp yürüyerek gölden çıktık. Koluma girmişti. Çıktıktan sonra yüzü kızardı ve kolumu nazikçe bıraktı. Birlikte güneşli bir yere oturduk. Üzerimin kuruması için mi yapmıştı bunu? Ne kadar düşünceliydi.

Oturduktan sonra yüzüme meraklı meraklı baktı. Bir şey söyleyecek gibi oldu. Tam vazgeçecekken “Efendim?” diye sordum. Gülümsedi ve “Kusura bakmayın ama buraya nasıl geldiğinizi anlayamadım. Yani sizi küçümsediğimden değil, burası bir bayanın çıkabilmesi için çok yüksekte…” dedi ardından benim duyamadığımı sandığı bir sesle “Bir muggle için de çok yüksek” diye mırıldandı. Ben hemen atıldım “Sen muggle değil misin?” dedim. O da şaşırmıştı. Belki aniden sormama belki de mırıldandığı şeyi nasıl duyduğuma… Afalladı, ne diyeceğini bilemedi “Şey… Ben…” diye kekeledi. “Normal bir insan değilsin.” diye tamamladım. “Evet ama sen de değilsin!” diye haykırdı. “Evet, buraya da cisimlenerek geldim zaten.” dedim “Nasıl yani?” der gibi şaşkın şaşkın baktı. “Böyle bir yeri gözümün önünde canlandırıp, cisimlendim.” İyice şaşırdı “Ama bu çok tehlikeli, kaybolup gidebilirdin!” diye haykırdı sonra “Ben bu yüzden buradayım. Ama burası böyle değildi. Sonradan bu hale ben getirdim.” dedi. Sonra yüzü utancından kırmızı kırmızı oldu. Çok mütevazıydı. İpeğimsi beyaz yanağını tam kızaran yerinden öpmek istedim. Ama bu isteğimi kendime saklayıp, dudağımı ısırdım. Çok uzun süredir burada olduğumu ve ailemin beni merak edebileceği de o anda gelmişti aklıma. “Şey… gitmem gerekiyor” ismini sormayı unutmuştum “İsminiz neydi?” diye hızlıca sordum. “Ben yani Benjamin Mreny” dedi. Ne asil isim ama! “Sizin?” diye sordu. Ben de fütursuzca “ Bonnie, Bonnie Clanthe” dedim ve devam ettim, “Gitmem gerekiyor Benjamin, çok geç oldu. Ailemin haberi yok uraya geldiğimden.” dedim üzülerek. Umutla baktı yüzüme “Kalsan… “ dedi. İçim burkuldu. Kalma isteği kabardı içimden. O kadar güzeldi ki! “Ne kadar zamandır buradasın?” diye sordum. Cevap vermek için ağzını açmıştı ki, yanağına bir öpücük kondurdum ve elinden tutup evimin kapısının önüne cisimlendim. Bundan sonra Benjamin'le hep birlikte olmak için çok şey verirdim. O da gerçekten büyük bir şey verdi. Dünyasını...
Daisy Bonnie Clanthe Copy

Konu: Geri: Daisy Bonnie Clanthe Cuma Ekim 30, 2009 9:01 am

Rpg dershanesindeki rpg ni okuduktan sonra değerlendireceğim.
Okuyana kadar başlık -kilit-

Konu: Geri: Daisy Bonnie Clanthe Perş. Ocak 28, 2010 3:39 pm

Başlık açılmıştır.
İstek üzerine, renklendirme düzeltilene kadar rp puanlanmayacaktır. ^^

Konu: Geri: Daisy Bonnie Clanthe Perş. Ocak 28, 2010 7:18 pm

Rp'yi yeniledim. Süre verdiğiniz için teşekkür ederim. Kontrol edebilirsiniz...

Konu: Geri: Daisy Bonnie Clanthe Paz Ocak 31, 2010 2:34 pm

Betimleme: 17/30

Cidden gelişmişsin.
Beğendim betimlemelerini.

Renk ve Paragraf Düzeni: 8/10

Renklendirmede, tırnak işaretlerini de konuşma rengi ile aynı renk yapsan
güzel olurdu.

Paragraflar güzel.

Uzunluk: 10/10

Uzunluk, ideal olmuş.

İmla Düzeni: 18/20

Pek fazla yanlışın yok.

Anlatım: 19/30

Bazı tekrarların vardı. Bu, anlatım için kötü olmuştu.

Duraklamaların vardı, fazla olmasa da.

Ama akıcıydı.

Toplam: 72

» Clanthe Ailesi
» Arwen Hill Clanthe
» Violet Emily Clanthe
» Violet Emily Clanthe
» Jané Valéria Clanthe