Başlangıç

Etraf yine, her rengi yutan o şeydi. Karanlık, siyah. Bu rengi çok seviyordu Fabien. Hiçkimsenin onu göremediği zamanlardı. Ama o görüyordu herkesi, sanki sabahmış gibi. Net ve açık. Bulutların arasından duman olmuş, hızlı bir şekilde ilerlerken nereye gittiği konusunda tekrar düşündü. Evet. Bugün birisini Ölüm Yiyen olarak eğitmeye başlayacaktı. Maggie Sydnee. Slytherinli olan bu öğrenci gerçekten karanlığa aşık biri. Fabien'ın anladığı kadarıyla. İlk defa Ölüm Yiyen yetiştirecek olan Fabien, kalbnin az da olsa hızlı atmasını engelleyemedi, heyecanlandı azıcık. İçinden tabi, bunu dışa vuramıyor Fabien, vurmuyor. Zaten sadece bir anlıktı ya heyecan. Ay gene Dolunaydı. "Karanlık!" diye bağırıyordu adeta. Bugün bir Ölüm Yiyen daha kazanacaklardı, hem de Hogwarts'ın tam içinden, kalbinden. Bu Fabien'ın gerçekten hoşuna gidecek bir durumdu. Ancak bir sorun vardı. Öğrenci ya büyüleri yaparken ölürse? Ölümü Fabien'ın umurunda olmazdı ancak Ölüm Yiyen kazanamazlardı. Peki ya öğrenci okula gidemediği zaman bakanın ve müdürün derhal aramaya geçmesi? Bu Fabien'ın hoşuna gitmezdi. Ölmekten ya da bulunmaktan değil ancak, onlara karşı bir saldırı düzenleneceği haberini almalarından endişeleniyordu Fabien esas. Bakan'da bulunduğu tatilden dönmüştü zaten, Baş Seherbaz gözleir dört açmış, yanından hiç ayrılmıyordu. Ne hoş ki, müdür hala tatilde. Belki de bir fırsattı ancak profesörler hala tıkır tıkırdı. Ayrıca porfesörlerinin öldüğünü öğrenen müdür tüm profesörlere bedel olacağından Fabien için zor bir hedef olurdu o an.

Bunları düşünürken yere doğru hızlıca bir inişe geçti Fabien. Knockturn Yolu, Borgin & Burcks Karanlık Eşya Dükkanı'nın kapısının tam önüne. Hızlı bir duman şeklinde inen Fabien' dumanları kaybolunca yüz gözüne çıktı. Yine her şeyini siyah giymiş olan Fabien, yine her zamanki gibi siyah eldivenlerini giymiş, cüppesini kafasına geçirmişti. Dükkanın içinde öğrencinin bir yere oturduğunu ancak onun gelmesiyle birlikte aniden havaya fırladığını gördü Fabien. Korkmuş gibiydi azıcık ancak sonradan alışmıştı sanki, Fabien'ı görmeye. Umarım fazla yakınlaşmaz diye umarak elleriyle cüppesini kafasından çekti. Öğrencinin yanında boş bir yer bulan Ölüm Yiyen, sakin ve yavaş bir şekilde otururken, tahta sandalyenin gıcırtısı tüm dükkanı inletti. Yorulmuş olan Fabien, azıcık dinlenmek niyetiyle arkasına yaslandı ve eldivenlerini düzenledi. Deri eldivenlerin çıkarttığı gıcırtımsı, elastik ses onun çok hoşuna gitmişti nedense. Bir müddet sonra öğrenciye döndü yavaşça ve gözlerine kitlendi. Gerçek bir Ölüm Yiyen olması için Karanlık İşaretin basılması gerekiyordu koluna ancak bu yaşta bir Ölüm Yiyen karanlık camia için kabul görmezdi. Bu yüzden büyüyene kadar sadece karanlık sanatlar konusunda eğitecekti onu. Hayatında gördüğü en karanlık, en kötü, en canice, ve en öldürücü lanetleri öğrenecekti belki de. Belki de kendisi bir tane bulacaktı, ya da Fabien bulacaktı yeni bir lanet. Bilinmiyordu. Gizemli, ve güzel bir ders olacağa benziyordu.

Öğrencinin ilk önce tam olarak ne öğrenmek istediğini sormak istedi Fabien. Onun istediği gibi geçsin istiyordu çünkü canı sıkılsın istemiyordu. Hoş, can sıkıntısı gibi bir ihtimal yoktur Fabien'ın karşısında. Ama nefret etme ihtimali var dersten ve bu da her şeyi alt üst etmeye yeterdi zaten. O yüzden önce soru sormakla başlamak istiyordu Fabien. Her zamanki soğuk ve ciddi ses tonunu takınarak, sanki sadece nefes verirmişçesine dudaklarından şu kelimeler çıktı Ölüm Yiyen'in; "Öncelikle söylemek isterim ki, Ölüm Yiyen olman için reşit olman gerek... Çünkü Karanlık İşaret reşit olmayan büyücüleri ve cadıları öldürür..." Nefesini siyah ciğerlerine geri çektikten sonra devam etti; "O yüzden sen reşit olana kadar sadece Karanlık Sanatları öğreneceksin... Reşit olduğunda, Karanlık İşaret seni bekliyor olacak... Şimdi, Karanlık Sanatların tarihçesini mi anlatayım yoksa lanetleri mi anlatayım?" diyerek öğrenciye nereden başlamak istediğini sordu Fabien. Başkasına bağlı kalarak bir şeyleri yapmak zorunda olması onun hiç mi hiç hoşuna gitmiyordu ama bunu yapması gerekiyordu. Nefesini tekrar içine çekerek; "Uygulamaya belki ilerleyen saattlerde geçebiliriz..." Uygulamasını bildiği gibi, Karanlık Sanatların tarihçesini de bilen Fabien, bilgiye çok önem verir. Ama eğitimden nefret eder. Kendisi öğrenir her şeyi, kendisi keşfeder. Deneyerek. Eğer başarısız olursa yılmadan tekrar deneyerek...

Sinirli olmadığı için normal gözlerini kısmış bir şekilde öğrenciyi dinlemeye başladı Fabien, dikkattle, her harfini dikkattlice beynine sokarak...