Archer Langley = Sakinlik !

Konu: Archer Langley = Sakinlik ! Cuma Nis. 01, 2011 2:46 pm

Archer Langley = Sakinlik ! Hollowart_fl138

Tierra Squidna & Archer Langley
Koridor & Son dersten çıktıktan 20 dakika kadar sonra.

Dudaklarının arasında taparcasına yer verdiği şeyden koca bir nefes çekti. O hoş tadı bir kere daha hissederken diğer seferlerden farklı şekilde duman adeta boğazına boğuluyormuşçasına etki etmiş saniyeler birbirini kovalama fırsatı bulamadan beyaz yüzü kıpkırmızı kesilmişti. Boğulma hissini takip eden keskin acı boğazında yer edinirken kesik kesik öksürdü bir süre. Erkekler tuvaletinin bir kısmını dolduran binadaşlarının şaşkın bakışlarına karşın hiçbir şey demeden sigarasını mermer tezgaha bırakıp alnında biriken soğuk terleri sildi elinin tersiyle. Göğsü hızlı hızlı inip kalkarken nefes almanın daha önce hiç bu kadar zor olabileceğini tahmin edememişti. Saniyeler içinde renk değiştiren yanakları yavaş yavaş eski beyazlığına dönüyordu. Musluğu açarak soğuk suyu avuçlarına doldurup yüzüne çarptı birkaç kere. Vücudunun eski haline dönme çabasına katkıda bulunduktan sonra musluğu kapatıp tekrar sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırmasıyla tuvaletteki sessizlik yerini alaycı ve boğuk kahkahalara bırakmıştı. Sigarasını acısını çıkarırcasına hızlı bir şekilde içerken dostlarının hakkında yaptığı yorumları dinliyordu. Bu şekilde sigara içmeye devam ederse yakın bir tarihte yalnız kalacaklarını söylüyordu kimi. Kimi ise Archer’ın geceleri uzun zamandır öksürük nöbetleri yüzünden tüm yatakhaneyi uyutmadığından bahsediyordu. İlgiliymiş gibi gözükse de bunların çoğunu önemsemiyordu aslında büyücü. Kulübede geçirdikleri hoş dakikalardan beri aklında sadece Tierra vardı. Her saniye onu düşünmeden edemiyordu. Ve bu tatlı kız tek bir bakışı tek bir cümlesiyle Archer’ı sakin ve olgun biri haline getirmişti. Öfkesinden ve bitmek bilmeyen sinirinden vazgeçtiği söylenemezdi. Zira Tierra gibi öfke ve sinire de sahip olmadan asla yaşayamayacağını çok iyi biliyordu. Cadıyı düşündükçe kendisini başka bir dünyada buluyordu.

Yaşadığı dünyadan çok daha farklı çok daha huzurlu. Gittikçe kısılan, derinleşen bakışları önündeki duvara odaklanmış düşünceleriyle boğuşurken hafif bir sıcaklık hissetti omuzlarında. Kendisine bu denli yakınlaşmaya cüret eden kişinin kim olduğunu anlayabilmek için beynindeki seslerden kurtuldu ve yavaşça başını çevirdi. En yakın dostunu gördüğünde yüzündeki her an saldırmaya hazır ifadeyi silerek tebessüm etti. Büyücünün kulağına eğilerek söyledikleri beyninden vurulmuşa çevirdi Archer’ı. Güvenebileceği nadir insanlardan birini Tierra’yı her saniye izlemek üzere kızın peşine takmıştı. Slytherin erkeklerinin kendi kontrolünde olmasına rağmen diğer binaların erkek öğrencileri şu sıralar pek rahat durmuyordu ve kızın birkaç kendini bilmez yüzünden huzursuz olmasını, moralinin bozulmasını istememişti. Şimdi ise kızın peşinde olan büyücü kendisine Tierra’nın bulanıklardan biri tarafından rahatsız edildiğini söylüyordu. Sigarasını lavaboya atarak nerde olduklarını öğrenip kalabalık tuvaleti koşarak terk etti. Merdivenleri kime çarptığını önemsemeden iniyor arkasından serzenişte bulunan cadı ve büyücüleri duymuyordu. Nihayet çocuğun söylediği koridora vardığında nefes nefese kalmış bir şekilde sevgilisinin ve sevgilisini rahatsız ettiği söylenen büyücünün durdukları yere ilerledi. Tierra arkası dönük olduğundan kendisini görmemişti fakat büyücü Archer’ın acımasız bakışları altında ezilmiş az önce başladığı cümlesini bitiremeden çenesini kapatmıştı. Yavaşça cadıya sokulup elini beline yerleştirirken bedenini kendisine doğru çekti. Tierra’nın şaşkın bakışlarına gülümseyerek karşılık veriyordu. Onların bu halini büyüyen gözlerle izleyen büyücüye bildiği tüm lanetleri savurmamak için sürekli sevgilisinin yanında olduğunu hatırlatıyordu kendine. Tierra’nın kendisini kontrolden çıkmışken görmesini asla istemiyordu. Sakinleşebilmek adına derin bir nefes aldı. “ Bir sorun mu var güzel bayan? “ dedi takılırcasına.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Cuma Nis. 01, 2011 4:09 pm

Koridorda duvara yaslandığında daldığı hayallerle boğuluyordu adeta. Langley ile geçirdiği o muhteşem anı sayesinde sürekli kafasında kurgular oluşturuyordu. Bazen okulun son sınıflarında oluyorlar ve gayet mutlular. Bazen ise yetişkin birer birey olmuşlar ve hala birlikteler. Düşüncesinin bile onu bu denli sıcacık etmesini yine garipsiyordu cadı. Archer yanında olduğu her an vücuduna yayılan sıcaklık gibi yoğun olmasa da, onun hayalleriyle bile ısınması oldukça şaşırtıcıydı. Kulubedeki görüşmelerinin ardından pek fazla vakit geçirememişlerdi. İlişkilerinin duyulmasını istemediklerinden kaçamak buluşmalar yapıyorlar ve bunlar da çok kısa sürüyordu. Oysa sürekli onun yanında olma fikri bile yüzünde kocaman gülücükler açmasına sebebiyetti. Fakat durumun açığa çıkmasından uzak duruyordu cadı. Langley'in geçmişi bu durumu kısıtlıyordu ve cadı ise zaten binlerce dedikodunun malzemesiydi. Durumu daha da zorlaştırmanın lüksü yoktu. Esasında kıskanç biri olmamasına karşın, sevgilisine ilişen gözlere sinir oluyor ve onlara "Hey o benim." diyememek daha da çıldırtıyordu genç cadıyı. Bunun önüne geçemeyeceğini biliyordu. Yakışıkılı biriyle çıkıyorsan bu durumlara katlanmak zorundasın. Archer dursa bile etrafındaki kızlar durmayacak, bunu da çok iyi biliyordu Tierra. Sabredecekti, sabırlı biri olmasa da....

Kurduğu güzel masaldan söküp atan bir sesle irkildi Tierra. Karşısındakinin Ravenclaw binasından tanımadığı bir genç büyücü olduğunu anlaması uzun sürdü. Armasından algılamak ne kadar güç olabilirdi? Hayal dünyasında yaşamak onu gerçek dünyadan gittikçe uzaklaştırıyordu. Bu dünyaya değer şeyler ise yakın dostları ve Langley'in kalbiydi. "Kimleri görüyoruz, Archer'ın yanında değilken ne kadar da masumsun, güzelim." demişti büyücü. Tierra onun hala oldukça ergen çıkan sesine şaşkınlıkla baktı. Cüssesinden üs sınıflardan biri olduğu açıktı. Yani fazla büyük değil, belki dört. Aslında çabuk büyümüş bir üç de olabilirdi. Duyduklarını idrak etmesi için incelemesinin bitmesini beklemiş gibiydi. Archer ile olan ilişkilerinin biliniyor olması onu beyninden vurulmuşa döndürmüştü. Eğer bir erkeğin kulağına kadar gitmişti, bunun öncesinde birsürü kızın da kulağından geçmişti. Şaşkınlığının onu bir kukla gibi eline geçirmesine izin vermeyecekti Tierra. Derin ve uzun bir soluk alıp büyücüye alaycı bir bakışla baktı. "Archer mı? Eminim onun birçok uğraşı vardır." Söylediği kelimelerin bir kurmacadan ibaret olduğunu bildiği halde, her tarafına iğnelerin battığını hissetti. Langley'i kendisinin dışında başka bir kızla görmeye dayanamazdı, yani tabiki bu kıskançlık boyutu onun kızlarla konuşması falan değildi. Hatta belki başkasıyla beraber olsa bile bu durumu anlayışla karşılayabilirdi. Ama kalbini açacağı tek kişi kendisi olmalıydı. Langley'in kalbi cadıya aitti ve onda kalmalıydı. Büyücü alaycı suratımın şaşkınlığını yaşasa da kulağına değil gözlerine inanıyordu açıkça. Onları görmüş olma ihtimali var mıydı? "Hadi ama, sıradaki kız olmak için can attığını bilmiyordum. Düzenli ilişkiler senin için daha iyi bence." dedi sesindeki gerçeklik ve şaşkınlıkla. Olayın iç yüzünü bilmeden bir takım yargılar süren insanlardan hiçbir zaman haz etmemişti Tierra. Şimdi de öyle bir durumla karşı karşıyaydı. Susup gitmek konuyu kapabilirdi, fakat kişiliğinden ödün vermek onun için onursuzluktu. Beynine seçrayan siniri etkisi altına almaya çalışarak " Peşimde birçoğu varken neden sıra bekleyecekmişim?" Dedikleri ilk başta büyücüye mantıklı gelse de elindeki sağlam kaynaktan duyduğu dedikodu ağır basıyordu. " Güzelliğini heba..." Cümlesi bıçakla kesilmiş sesi bir doksi gibi havada donup, sonra yeri boylamıştı. Gözleri irileşmişti. Belki de zafer vardı o gözlerde.

Tierra belini saran kolların sahibini anlamak için fazla düşünmedi. Büyücünün baştan çıkartıcı tıraş losyonu kokusu ve karıştırdığı parfüm kokusu burnuna hücum etmişti. Aşina olduğu kokunun verdiği mutluluk paha biçilemezdi. Ellerinin sıcaklığı ise onu yine hayallere daldıracak kadar iyiydi. Hatta gerçek olacak kadar güzel. Ki gerçek, gerçekten güzel. Cadı yinede şaşkın şakın baktı yakışıklı büyücüye. İlişkilerini kanıtlar nitelikte yakın davranıyordu kıza. Ne yani tüm o ününü ardına alabilecek kadar ileri gidebilmiş miydi? Öyle görünüyordu. “ Bir sorun mu var güzel bayan? “ dedi Langley. Tierra ise onun ruhani sesine bodoslama girdi. Onun kokusu, sesi ve hatta yanında olmadığı halde varlığını bilmek bile şu dünyanın en mutlu insanı yapıyordu kendini. Birkaç gün önce madde bağımlısı tüm okulun gündem konusu olmuşken aslında şimdi yatağından çıkmaması gerekirdi. Ama onun varlığı her şeyi alt ediyordu işte. Her an bir köşede karşılaşma umuduyla okulu gezip duruyordu. Tierra bakışlarını Langley'e dikerek konuştu. "O da buradan gidiyordu." Olay çıkmasını istemiyordu. Sevdiği adamın- yani teorik olarak- başının belya girmesi isteyeceği son şeydi. Profesörlerin kulağına gitmesi hiç hoş olmazdı.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Cuma Nis. 01, 2011 5:18 pm

Elleri gevşerken cadının bedeninden yavaşça uzaklaştı. Aralarına belirli bir mesafe koyarken ifadesi donuklaşmıştı. Sıkıntıyla iç geçirdi. Tierra’nın bu yaklaşımından rahatsız olabileceğini hiç düşünmemişti. Çoğunlukla olduğu gibi düşünmeden adım atmıştı. Büyücüyü unutarak Tierra’yı izlemeye koyuldu. Profesyonel surat ifadesinden ne düşündüğünü yada ne istediğini hiçbir şekilde anlayamıyordu. En iyisi temkinli davranmak, diye geçirdi içinden. Kızı kendisinden soğutmamak için elinden geleni yapmaya hazırdı. Bu ilişkilerini istedikleri gibi yaşayamayacakları anlamına gelse de. Hem ne bekliyordu ki? Tierra’nın böylesine kalabalık bir koridorda boynuna atlayıp yada kendisini ufakta olsa bir öpücükle ödüllendireceğini mi? Farkında olmadan başını iki yana salladı. Beklediği bu değildi evet ama istediği buydu. Kızdan iyice uzaklaşırken düşünceli ve ağır bakışlarını üzerinden çekip büyücüye odakladı. Fiziksel bir acıdan ziyade korkmasını ve paniklemesini istercesine bakıyordu genç adama. Gözleri sinirle kısılmış yasak lanetlerden herhangi birine eş değer biçimde acı vericiydi. Yüzündeki tüm kaslar gerilmiş elleri bilinçsizce sert birer yumruk halini almıştı. Hızlı hızlı inip kalkan göğsünün ritmine alışkındı. Sinirlendiğinde bir şeye öfkelendiğinde yada canı yandığında nefes alışverişleri otomatik bir düğmeye basılmış gibi hızlanıyordu. İşkencesine devam etmek istercesine yavaş adımlarla büyücüyle aralarındaki mesafeyi kapattı. Pek tanımasa da görüntüsüne aşina olduğu söylenebilirdi. Tarafı yada daha önce kendisi için bir şeyler yapıp yapmadığı konusunda bir fikri yoktu. Yüzleri birbirine değecek kadar yaklaştığında çocuğun boyu yüzünden azda olsa eğilmek zorunda kalmıştı. Kulağına doğru sokulup kısık ve tehditkar bir sesle mırıldandı. “ Seni. Bir daha. Bayan Squidna’nın yakınında. görürsem. İnan bana sonumu düşünmeden. Sana ölüm öpücüğü için yalvarıncaya kadar. İşkence. Ederim!“ Hiç düşünmeden teker teker üzerine basa basa sarf etmişti kelimelerini. Çoğu tehditleriyle kıyaslanınca en içten en gerçek olanı buydu. Yani düşünmeden konuşmasına rağmen söylediklerini yapmaya hazırdı. Yavaş hareketlerini sürdürerek geri çekildi. Söylediklerini duymadığını umarak cadıya bakıyordu. İkisiyle de mesafeyi korumak adına Tierra’yla Ravenclawlı büyücünün tam ortasında durdu.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Cuma Nis. 01, 2011 6:26 pm

Archer'ın elleri kızın bedeninden ayrılırken Tierra isyan edecekti neredeyse. Bu durumdan nefret ediyordu. Birlikte koklaşıp duran çiftlerden de nefret ediyordu! Onlar birbirlerine baktıklarında dahi olay olurken, rahat rahat gezinen çiftler gerçekten sinir bozucuydu. Archer alışkanlık haline getirdiği eylemine koyuldu: Tierra'yı seyretmek. Başını iki yana sallamıştı, hüzünle. Tierra'yı hemen bir korku huzmesi sarmıştı. Bir hata mı yapmıştı? Onu kıracak herhangi bir şey... Yapmayı istemeyeceği tek şey. Tierra'dan uzaklaşıp o güzel bakışlarını da büyücüye yönlendirince kendini kaybolmuş gibi hissetti cadı. Yakınında olup aslında kilometrelerce uzak olmak ona... Kalbinde hissedip dokunamamak ona... Nefesini nefesine katamamak, acı çektiriyordu Tierra'ya. Archer'a bağlanmıştı, bir madde gibi değildi istekleri. Yokluğunda acı çekiyordu belki ama madde yokluğunda çektiği acıyla eş değer değildi bu durum. Varlığı yetiyordu, uyuşturucu gibi uçuk bir dünya değildi onunla olmak. Onunla olmak yaşamın tadına gerçekten varmaktı aslında. Sırtı Tierra'ya yüzü ise Tierra'ya bulaşan çocuğa dönüktü Archer'ın. Şimdi ona bir şeyler söyleyecek ve onu buradan dediğine bin pişman halde kovacaktı herhalde.

Archer büyücünün kulağına eğildiğinde Tierra'da söyledikleri duyabilmek için sokulmuştu iyice arkasından. Nefes alışını bile hissedebilen bu adam şimdi Tierra o kadar yanında olmasına rağmen aldırış etmiyordu. Ya da daha kötü bir ihtimal sinirden Tierra'yı bile farkedemeyecek duruma gelmişti." Seni bir daha bayan Squidna’nın yakınında görürsem, inan bana sonumu düşünmeden sana ölüm öpücüğü için yalvarıncaya kadar işkence ederim!“ Tierra onu koruyor olmasının memnuniyetini yaşadı bir müddet. Ama Archer karşısında, korkudan konuşamayan büyücüye bakınca içini birden ürperti kapladı. Sevdiği adam yeri geldiğinde gerçekten korkutucu olabiliyordu demek. Ona özlemle ve büyük bir aşkla bakan gözleri nefret ve dehşet salabiliyordu demek. Bunu onu sevdiğinden yaptığını hatırlattı kendine defalarca Tierra. Senin için burada, seni her şeyden korumak için şartlandırmış kendini. Sevilse mi üzülse mi bir türlü karar veremiyordu. Archer'ın korkutucu lafları altında kendi dahi ezilirken o delici bakışlara maruz kalan büyücü kim bilir ne haldeydi. Sonumu düşünmeden lafını ise kafasına ayrı bir kazımıştı Tierra. Kimsenin kendi yüzünden düzenini bozmasını istemiyordu, buna hakkı da yoktu. Bu lafın hesabını bir gün soracaktı. Cadı Archer'dan hayatını ona göre dizayn etmesini istemiyordu ki, istediği tek şey yaşadığı müddetçe yanında olmasıydı. Varlığının yoğunluğu yeterliydi. Küçük ellerini Archer'ın omuzlarına koydu ve hafifçe sıktı. Yakışıklı sevgilisini büyücüden biraz olsun uzaklaştırmayı başarmıştı. Kontrol altına alamadığı duyguları yüzünden başı belaya girsin istemiyordu. Gerçi hükmedemediği duyguları sayesinde şuan sevgililerdi. Eğer o hislerini derinlerine gömseydi böyle bir altın yürekten mahrum kalacaktı Tierra. Parmak uçlarına basarak boyunu yükseltmeye çalışan kız Archer'ın kulağına erişebildi. "Bırak artık gitsin sevgilim." Sesinde ısrar ve ehemmiyet vardı. Ravenclaw'lı büyücü ayakları yere mıhlanmış gibi duruyordu. Archer'ın büyü yapıp yapmadığını merak eden Tierra, üçüncü sınıf bir öğrencinin sessiz ve asasız büyü yapamayacağını hatırlattı kendine. Acı dolu bakışlarını ise Ravenclaw'lı büyücüye dikti.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Cuma Nis. 01, 2011 8:18 pm

Dudaklarından öfkeyle çıkan sözcüklerin, büyücüde yarattığı etkiyi seyrediyordu zevkle. Yaşadığı hoşnutluk tüm bedenine yayılmıştı. Birilerinin gözlerinin içinde ondan kaynakladığını bildiği korkuyu görmek uzun tecrübeler sonunda bağışıklık olsa da her seferinde ilkmiş gibi haz veriyordu genç adama. Damarlarında dolaştığını hissettiği arzu ve gücü körüklüyordu inatla. Omuzlarında hissettiği dokunuşla irkildi aniden. Beyni düşüncelerinden yoksun bir şekilde kalırken bedeni elektrik çarpmışçasına tepki göstermişti. Aniden Tierra’ya dönmeyi ve ellerini vücuduna sararak dudaklarını öpücükleriyle yıkamayı arzuladı bir an için. Beynine baskı eden bir fikir bunu yapmaması için kontrol ediyordu bedenini, ellerini. Kız kulağına mırıldandığında ‘sevgilim’ kelimesiyle mest olmuştu adeta. Yüzüne yayılmak için hazırda bekleyen geniş gülümsemeyi bastırarak geri gönderdi. Başıyla gitmesini istercesine işaret etti büyücüye. Karşısındaki büyücünün dakikalar süren duraksamalarını büyük olgunlukla karşılıyordu. Hiçbir şey demeden arkasını dönüp gitmesini sakin gözlerle izledi. Ardından sanki sevgilisiyle yalnız kalmışlar gibi Tierra’ya döndü. Hayranı olduğu gözlerine, içine düşmüşçesine bakıyordu. Hareketsiz, kıpırdamadan durduğunu tahmin ederken gittikçe Tierra’ya yaklaştığını fark edememişti. Kızın sıcak nefesi yüzünde gezinmeye başladığında beyninin içinde ciyak ciyak geri çekilmesi gerektiği yankılansa da iradesini kaybetmiş bir kere. Nerede olduklarını, etrafındakileri umursamadan sıcak bir öpücük kondurdu kızın dudaklarına. Ağır, tutkulu, sıcak bir öpücük.. Dokunuşları tüm vücuduna yoğun biçimde yayılırken öpücüğünün yavaşlığını taklit ederek geri çekildi. Mahcup gözlerle Tierra’ya yaramaz çocuklar gibi bakıyordu. Sonucunu düşünmeden yaramazlık yapıp sonradan işiteceği azarı bekleyen yaramaz çocuklar gibi. Bakışları koridora ve diğer öğrencilere kaydığında tüm gözlerin üzerlerinde olduğu fikri daha fazla huzursuz etmiş genç adamı. Kendisi bu durumdan asla rahatsız değildi. Tierra’nın kızacağını bilmese tüm okulun önünde bile haykırabilirdi onu sevdiğini. Tüm Hogwarts’ın önünde dudaklarına ufak öpücükler kondururdu. Savunmasını ilan etmek için bir adım geriledi. Bir savunması bile yoktu ki. Ne söyleyecekti şimdi? “ Özür dilerim. Ben.. Çok özür dilerim. “ Duraksayarak konuşması yetmiyormuş gibi saçmalamıştı da. Tierra ne söylerse söylesin haklıydı. Kızarsa, bağırırsa, ne yaparsa yapsın hiçbir şey söylemeyecekti.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! C.tesi Nis. 02, 2011 11:39 am

Büyücü arkasını dönüp yavaş adımlarla uzaklaştı. Çocuğun gitmesiyle Archer'ın ona yaklaşması bir olmuştu. Zamanı hızlandırmış gibiydiler. Yakışıklı büyücü bir anda ona nefes kadar yakın olmuştu. Her zaman böyle kalsalardı dünya mı yıkılırdı!? Aralarındaki çekim gücüne yenik düşerek dudakları buluşmuştu. Koridorda duran ve onlara yazlık bir sinema filmiymiş gibi bakan insanları dahi umursamamışlardı. Archer'ın öpücüğü yine sarhoş etmişti kızı. Dudaklarını yavaşça kızın kırmızı dudaklarından çektiğinde yüzünde mahçup bir ifade vardı. Mimiklerini, bakışlarını her şeyini çok seviyordu Tierra onun. Öpücüğün sersemliğinden kurtulduğunda ise onlara dönmüş gözlere omzunu silkerek cevap vermişti. Archer bir adım geriye gitti ve “ Özür dilerim. Ben.. Çok özür dilerim. “ dedi. Tierra artık dananın kuyruğunun koptuğunu anlamıştı. İlişkileri göz önüne yeterince serilmişti. Ama bu durum için kızamıyordu sevgilisine. Hatta içten içe seviniyordu. Karnında yükselen kelebekleri salıverse yeriydi şimdi. Archer ilişkilerinin bilinmesine aldırış etmiyorsa Tierra neden edecekti ki? Belki hakkında konuşulacaktı, okulun yeni sürtüğü diye. Ama bir süre sonra bitecekti bu konuşmalar, onların ilişkilerinin basit bir doyumsuzluk ilişkisi olmayacağını anlayacaktı herkes. O zamana kadar da lafları yutmaya hazırdı, daha önce böyle yapmış olmasa da. Archer yanındaydı ve ona her zaman destek olacaktı. Bunu görüyor, seziyordu. Onlar birlikteyken her şeyin üstesinden gelebilirlermiş gibi hissetmek umarım yanlış değildi. Ve Archer umarım beni bırakmaz. diye geçirdi içinden Tierra.

"Özür dileyecek bir şey yapmadın." dedi küçük bir çocuğun yaptığı hatayı görmezden gelen anne edasıyla. Büyücünün ışıl ışıl bakan gözlerine kocaman gülümsedi cadı. Sanki dünya onun yanındayken vardı, o yoksa yok oluştu, boşluktu. Bu kadar kısa sürede ona nasıl bağlandığını çözemiyordu cadı. Aralarındaki bir adımlık mesafeyi de öne adım atarak kapttı. Kollarını Archer'ın belinde kovuşturdu. Kafasını göğsüne yaslamış ve çırpınıp duran kalbin ritmine kaptırmıştı kendini. İçindeki ruhların kımıltıları da duralamıştı sanki. Öfkelendiğinde hareketlenen ruhlar da şimdi bu ritmin enginliğinde rahatlıyorlardı, terapi gibi. Aslında şimdi farkediyordu da Archer'la geçirdiği zamanlar müddetince hiç belli etmiyorlardı kendilerini. Yalnız kaldığında başına üşüşüyorlardı. Tierra'yı yalnızken alt edebileceklerini düşünüyor olmalıydılar. Yanılıyor da sayılmazlar. Kutuyu açtığından beri kendindeki değişimleri not ediyordu cadı. Küçük bir deftere. Kutu gibi kara kaplı bir defter. Ama yazdığında kendinde olmuyordu, sanki başka biri elini yönlendiriyordu onun. Sonraki gün dönüp defteri açtığında ise yazan kendisi değilmiş gibi salak salak bakıyordu deftere. Hatta bazen bunları ilk defa okuduğuna yemin ediyordu. Bu nasıl bir ironiydi.

Ve o an uzun süre düşünmediği annesi geldi aklına. Onu bunca zamandır görmemeye nasıl dayanmıştı? Aslında Archer'ı onunla tanıştırabilirdi. Evet bunu yapmalıydı. Annesi onunla her şeyini paylaşmasını istemiyor muydu? Şimdi hayatı olan birini paylaşması da gerekliydi. Kollarını gevşeterek Archer'dan biraz uzaklaştı. "Artık bir önemi var mı? Benim olduğunu herkes bilmeli." dedi küçük bir kahkaha atarak.

Dip Not: Şu ruh meselesi, Tierra'nın kişisel kurgusuna ait. Sana bir özet geçerim sonra.^^

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! C.tesi Nis. 02, 2011 2:44 pm

Cadının pürüzsüz dudakları araladığında ne söyleyeceğini endişeyle bekliyordu Archer. Kendisinin ve çevresindeki diğer paranoyak insanların bu tür durumlardaki kızgın ve öfkeli tutumlarına o kadar alışmıştı ki her ne kadar sevgilisinin öyle biri olmadığını bilse de kızgın cümleler bekliyordu. Tierra’nın etkileyici ses tonu kulaklarına dolduğunda ise kızın öfkeleneceğini düşünmenin bile yanlış olduğunu anladı. Çünkü, Tierra kendisinden ve tanıdığı bir çok insandan gözle görülecek kadar farklıydı. Bu olgun yaklaşımına minnet dolu bakışlar ve hoşnut bir gülümsemeyle karşılık verdi. Kızın her hareketinde her kelimesinde daha çok aşık oluyordu ona. Her defasında aralarındaki bağın güçlenerek arttığını hissediyordu içten bir şekilde. Önceleri asla böyle biri olmayacağını düşünürken şimdi nasıl olmuştu da duygusal, romantik biri haline gelmişti? Kafasının içinde yüzlerce sinek vızıldıyormuşçasına tekrar eden diğer sorular gibi bu sorununda cevabı Tierra’da saklıydı. Onun sevgisi, onun aşkı getirmişti Archer’ı bu hale. Sanki sevgilisi yetişkin bir ebeveyndi. Ailesinin, özellikle Archer’ın eğitilmesiyle fazlasıyla uğraşan hocaların başaramadığını genç kız başarıyordu. İçindeki kötülüğü, pisliği tamamıyla siliyor, denilemezdi elbette. Yalnızca Archer sevgilisinin sayesinde varlığını unuttuğu kişiliğine bürünüyordu. Şizofrenik düşüncelerinden, zihninde oluşan hastalıklı paranoyalardan arınıyordu. Asla bitmek tükenmek bilmeyeceğini düşündüğü öfkesini bile bir süreliğine de olsa bastırabiliyor, göz ardı edebiliyordu. Güzel cadının varlığını hissetmek, yumuşak saçlarının kokusunu burun deliklerine doldurabiliyor olmak ise ayrı bir boyuta taşıyordu genç adamı. Kendini hiç olmadığı kadar huzurlu hissediyordu. Tüm dertlerinden kurtulmuş, hiçbir sıkıntısı yokmuş gibi.

Cadı kendisine yaklaştığında kalın bir sis bulutu gibi aniden yok oldu düşünceleri. Beyninde dağılan kelimeler kızın dokunuşuyla birlikte tek bir parça haline gelmişti. Tüm organları sadece kız için görevlerini yerine getiriyordu adeta. Yada kalbi sadece kızın sesini duyduğunda çalışmaya kurulmuştu. Bedenlerinin bu kadar yakın olmasını fırsat bilerek derin derin nefes alıyordu. Kızın kokusunu benliğine katmak istercesine ciğerlerine dolduruyordu. Bu güzelliğe başka insanlarında tanıklık ediyor oluyor oluşu ise tam anlamıyla çıldırtıyordu adamı. İnkar edemeyeceği bir şey daha vardı ki saplantılı derecede kıskançtı. Daha cadının bu özelliğini görmemiş oluşu büyük bir lütuftu onun için. Ahh! Bir anda tekrar kopmuştu dünyadan. Tierra başını kalbinin üzerine yerleştirdiğinde kızın başını koyduğu yerden kıvılcımlar çıkmıştı adeta. Kollarını nazikçe sevgilisinin vücuduna sardı. Dakikalar boyunca o şekilde durduklarında ilişkilerinin tüm Hogwarts’ta yayıldığından adı gibi emindi artık. Gülümsedi. Memnun olmuştu. Tierra’nın söyledikleri daha çok gülümsetmişti adamı. Kızın kahkahasına eşlik etti. Ellerini azda olsa sıkılaştırarak bedenlerini yaklaştırdı. Sevgilisinin gözlerine taparcasına bakıyordu. “ Bak seeen.. “ diye mırıldandı hınzır bir ses tonuyla. Eğilerek dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı. Geri çekildiğinde yüzüne yaramazlık yapacağını belli eden ifadesi yayılmıştı. Hızlı, çevik bir hareketle eğilerek kızı kucağına aldı. Koridordakilerin şaşkın bakışları arasında boş sınıflardan birine soktu. Dersliğin ortalarına doğru ilerleyip kızı yere bıraktı. Kapıyı kapatırken Tierra’ya komik ve bir o kadarda yaramaz ifadesiyle bakıyordu.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! C.tesi Nis. 02, 2011 4:35 pm

Archer dolgun dudaklarını Tierra'nın kan kırmızısı dudaklarına bastırdığında kız o nefes kesici evreye girmişti bile. Fakat yeniden nefes aldığını anladığı anda büyücünün dudaklarını kendisinden ayırdığını fark etti. Daha fazlasını beklediğini düşünürken Archer'ın haylaz bakışları bunu doğruluyordu. Hızlıca cadıyı kucağına aldı ve boş bir sınıfa girdirdi. Tierra'nın ayakları yeri bulduğunda ardında kapanan kapının sesiyle irkildi. Tierra'nın korktuğu başına gelmeye başlımıştı. Archer bir gün böyle bir ortam yaratacağını adı gibi biliyordu. Aslında çoğu zaman bunu anlayabiliyordu. Bastırılamayan arzuları kendini zaten ele veriyordu. Büyücü onu her öptüğünde daha fazlasını istiyordu. Ama bunu kontrol altına almak için şartlandırmıştı kendini. Koruması için ona bahşedilen tek bir şey olduğunu düşünüyordu ve zamanı gelinceye kadar da koruyacağına ant içmişti. Doğru kişiyi bulmuş olabilirdi ama doğru zaman değildi. Büyücünün sahiplenici elleri boynunu sıkıca kavradığında kendine engel olamayarak bastırmıştı dudaklarını büyücününkilere. Yavaş ve sakince başlayan öpüşme gittikçe hızlanıyor ve sertleşiyordu. Kızı okşayan dudaklar şimdi ise sertleşiyordu. Archer'ın kızın boynunda tuttuğu elleri yavaş yavaş aşağıya kaymaya başlamıştı. Tierra ise kaybettiği mantığının bu soğuk dokunuşla yerine geldiğine şahit oluyordu şimdi. Büyücünün elleri eteğine yaklaştığında öpüşmeyi kesen Tierra olmuştu. Uzun süre bastırdığı dudaklarının sızladığını hissediyordu ve her ikiside nefes nefese kalmıştı. Tekrar kontrolden çıkmamak adına aradaki mesafeyi açan Tierra nefsi normale döndüğünde Archer'a bakmaktan çekiniyordu. Büyücünün küçümseyici bakışlarla ona baktığından emindi.

Ne yapması gerektiği hakkında en ufak bir fikri yoktu. Onu kaybetmeyeceğini bilmese hemen şu dakika kapıyı çekip çıkardı. Konuşmak için dudaklarını araladığında sesinin çatlak çıkmasına engel olamadı. "Bak ne düşündüğünü biliyorum, fakat ben.." Devamını getirememişti cümlesinin. Büyük bir ihtimalle sinirlenmişti büyücü. Daha önce hiçbir kız tarafından geri çevrildiğini sanmıyordu Tierra. Ama yapabileceği bir şey yoktu en azından şu aşamada. Affına sığınmaktan başka ne yapabilirdi? Ama şansını zorlamayı tercih etti " Bitirmek istersen anlarım." Söylerken bile bu kadar zorlandığı şeyi yaşamak nasıl olurdu kim bilir? Kelimeler boğzaına dizilirken mahçup bakışlarını Archer'a çevirdi.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! C.tesi Nis. 02, 2011 8:34 pm

Şehvet ve arzu dolu öpüşmeleriyle bedeni tamamen ısınmışken cadının birden kendisini çekmesiyle ne hissedebilirdi ki? Eğer normalde olsa, Tierra’yla hiç tanışmamış olsa sadece öfke! Öfke ve beraberinde gelen kışkırtıcı acı verme arzusu. Cadıya olan sevgisi yüzünden verebileceği tek tepki şaşkınlık olmuştu. Gözlerini kırpıştırarak bir şey söylemesini bekliyordu. Kızın kelimelerinin kendisini tatmin edeceğini umuyordu. Belki elini eteğine doğru yönelttiği için geri çekildiğini söylerdi. Yada bu yaklaşımını hızlı bulduğunu biraz daha ağır hareket etmeleri gerektiğini. Ama kız cümlesini sonlandırdığında şok dalga dalga yayılmıştı hissedebildiği her noktaya. Ne düşündüğünü bildiğini söylüyordu. Hiçbir şey bildiği yoktu. Ne olursa olsun, sinirlenme! Tek düşünebildiği öfkesine engel olmaktı. Sinirlenmeyecekti. Burnundan sesli sesli solumaya başladığında ne yaparsa yapsın öfkesini kontrol edemeyeceğinden emin olmuştu. Böyle hissetmesine neden olan ret edilmesi değildi. Ret eden kişiydi! Ne yani birlikte olabilecekleri kadar güvenmiyor muydu genç büyücüye? Aşk vardı, sevgi vardı.. Ama güven.. Tek eksikleri oydu herhalde. Ve o olmadan da diğerlerinin pek anlamı kalmıyordu. İçinde zaman geçtikçe yükselen arzuları ve öfkesiyle öylece kalakalmıştı. Cadı bir kere daha konuşmaya başladığında şaka yaptığını yada neden durduğunu söylemesini bekledi. Umut ettiği kelimeler yine boş dersliği doldurmamıştı. Üstüne üstlük Tierra bitirmekten bahsediyordu. Böyle bir durumda aklından geçenler kızın duygularıyla dalga geçip sonrasında onu terk etme isteği doğrultusundaydı. Başka bir şeyde olamazdı zaten. Önce bedenlerinin birleşmesinden kaçınmış ardından bitirmek isterse anlayabileceği fikrini atmıştı ortaya.

Gözleri git gide daha da açılıyordu Archer’ın. Kıza olan çaresiz duyguları yüzünden öfkesini belli etmekten çekiniyordu. Geri geri adımlar atarak kızdan ne kadar uzaklaşabilecekse kullandı elindeki fırsatı. En sonunda sırtı duvara çarpıp kaçacak yeri kalmadığında duvara yapışmak istercesine sertçe bastırdı kendini. Bir şeylere sert yumruklar atmak istiyordu. Ses tellerinin zarar görebileceği kadar çığlık atmak! “Bitirmek…” diye mırıldandı farkında olmadan. Uzun ve sonu belli olmayan bir uçurumdan düşüyormuş gibi hissediyordu. Her şey boş, görüntüler bulanık ve anlamsızdı. Dünyadaki tüm kavramlar anlamını yitirmiş gibiydi. Zaman ise acımasızca hain bir hançer gibi hızla ilerliyordu. Görüntüsünün kızı rahatsız edebilecek kadar berbat olduğundan emindi. Kızarmış olmalıydı. Bedeninde yaşadığı şehvet patlaması yüzünden terlemiş saçları alnına yapışmıştı. “Bitirmek istersem anlarsın..” Tekrar mırıldandığında yine farkında olmadan yapmıştı bunu. Şu an için hangi hareketi kontrolündeydi ki zaten. “Bir şey yap! Bir şey söyle! Öfkeden çıldırmamam, senin yanında sonrasında pişman olacağım şeyler yapmamam için yardımcı ol!” Sesi yüksek tonda çıkıyordu. Bakışları istemeden de olsa ağır ve eziciydi. Şu lanet dersliği terk ederse başka kızlara yöneleceğinden korkuyordu. Kendisine yardım edebilecek tek kişi karşısında duruyordu.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Paz Nis. 03, 2011 8:53 am

Cadıdan gittikçe uzaklaşan Archer duvarla bütünleştiğinde, daha fazla ilerleyemeyeceğini anlamış olmalıydı. "Bitirmek." dedi bitkin, şaşkın ve ürkek bir sesle. Yani Tierra'ya öyle gelmişti en azından. Büyücü kendi kendine konuşuyor gibiydi. Kelimenin gerçekçiliğiyle ürperdi Tierra. Gerçekten bunu nasıl söyleyebilmişti? Archer kapıyı çarpıp çıksa ne yapardı? Uzun zamandır yapmadığı şeyi belki, hüngür hüngür ağlamak... Yaptığı salaklığa mı yansaydı şimdi, yoksa karşısında sinirden köpüren büyücüye mi sarılsaydı? Sarılmak çözer miydi durumu? Belki de oturup adam gibi anlatmalıydı hislerini, düşüncelerini. Onu sevdiğini hatta çok sevdiğini, değer verdiğini her şeyden çok önemsediğini söylemeliydi ona. Başka ne yapabilirdi ki? Kendi doğrularından vazgeçemeyeceğini, kişiliğinden yeterince ödün verdiğini büyücünün yüzüne çarpsa daha mı iyiydi? “Bitirmek istersem anlarsın.” Sesi hala mırıldanır gbiydi. Tierra korkuyordu. Büyücünün ani bir sinirle neler yapabileceğini evirip çeviriyordu kafasında. Belki de ona zorla sahip olmaya çalışacaktı. Hadi ama! O kadarını yapacak kadar kalleş biri değildi Langley. Kafasına üşüşen düşünceleri savurmaya çalıştı. Susmayı seçiyordu. Archer'ın ona bağırmasını ve onu salak yerine koyduğunu söylemesini bekliyordu belki de. Yüreğinin sıkıştığını seziyordu cadı. Nefes alışları batıyordu. Gözlerine doluşan göz yaşlarını akıtmak istemiyordu, acizliğini göstermek istemiyordu.

Ama başkalarının isteklerine göre de yaşamayacaktı hayatını. Düşüncelerinden vazgeçmeyecekti. Bunun sonucunda onu kaybetmek vardı ama kendini kaybetmesi de yeterince kötü değil mi? Kendi olamadıktan sonra onun olsa ne değişirdi? . “Bir şey yap! Bir şey söyle! Öfkeden çıldırmamam, senin yanında sonrasında pişman olacağım şeyler yapmamam için yardımcı ol!” Bağırıyordu büyücü, hem de olanca sesiyle. Bakışlarının keskinliği korkutuyordu Tierra'yı. Sırf bedensel arzularını yarıda kestiği için miydi bunca yaygara? Zaten her istediğinde elinin altında onlarca kız yok muydu? Cadıya karşı hislerinin bu olmadığını söylemişti. Onu da anlayabiliyordu evet bu bir ihtiyaçtı. Fakat bir sınır konmalıydı, kesinlikle doğru zamana kadar sınırlandırılmalıydı! Sinirlenen yalnızca o değildi. Tierra son zamanların patlamasını yaşıyordu adeta. İçindeki ruhların verdiği güçle ve yaydıkları karanlık büyüyle kendini kontrol edemiyordu. Sinirle kızaran yüzüyle baktı büyücüye. Bağırma sırası ondaydı. "Lanet olasıca bedenimin bastıramadığın arzuların dışında hiçbir önemi olmadığını söylemiştin! İster inan ister inanma demiştin hatırlıyor musun? İnanmayıp çekip gitseydim ne olacaktı hiç düşündün mü? Ah hayır tabiki düşünmedin. Çünkü sen reddedilemeyecek kadar tanrılaştırmışsın kendini!" Daha fazla konuşmak istemiyordu cadı. Tüm hıncını Archer'dan çıkarması yanlıştı. Hem söylemek istediği bunlar da değildi. Ne akla hizmet bu lafları söylemişti ki? Onu sakinleştirmesi gerekirken kendi de alev almıştı. Archer'ın siniri sanki dalga dalga yayılmış ve ona bulaşmıştı. Elleri arasına aldığı saçlarını çekiştiriyordu cadı. Sakinleşmesi gereken tek kişi Archer değildi.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Paz Nis. 03, 2011 9:34 am

Yıllar sonra ilk defa birisi Archer’a sesini bu denli yükseltmeye cesaret edebilmişti. Arkasından edilen küfürlerin yada aşağılayıcı kelimelerin hiçbir önemi yoktu onun için. Gözlerine baka baka söylenen cümleler daha çok alakadar ediyordu adamı. Duvara o kadar bastırıyordu ki bedenini sırtı acımaya başlamıştı. Yere öyle baskı ediyordu ki ayakları uyuştuğunu kolaylıkla hissedebiliyordu. Kızın yanından geçmeden odadan çıkabiliyor olmayı o kadar isterdi ki! Sevgisini alaşağı etmiş öfkesinin bedenine kazandırdıklarıyla yapabileceklerinden korkuyordu. Ne biçim bir şeydi bu böyle?! Her defasında canının yanması ve öfke patlaması yaşamak zorunda mıydı?! Sevginin her zaman kendini mutlu edeceğini düşünürdü oysa. Ne saçmalık ama! Kendisini çok fazla kaptırmıştı duygusal işlere. En son ne zaman mantığıyla karar verdiğini o bile hatırlamıyordu. Ve sürekli övündüğü karakterinden şaşırtacak derecede uzaklaşmıştı. Ne için? Kimin uğruna? Dakikalar önce tüm öfkesini yüzüne kusan kızın uğruna! Lanet olsun, seviyordu işte. Ne düşünürse düşünsün, kız kendisini ne kadar incitirse incitsin deli gibi aşıktı onu. Archer’ı çaresiz bırakan tek şeyde buydu. Kızın ona bağırmasına rağmen hiçbir şey yapmayacaktı. Yapamazdı da. Ailesinin çok güvendiği aile dostlarının evine bırakıldığında yediği azarları ve dayakları tekrar tadıyordu sanki. O yıllarda çok küçüktü. Rahatça ağlayabiliyordu. Ağlamanın acizlik olduğunu keşfedememişti daha. Ve ağlamak fazlasıyla rahatlıyordu büyücüyü. Şimdi böyle bir şey mümkün değildi. Oda canı yandığında ağlayamadığı için başkalarının ağlamasını sağlamayı tercih etmişti. Kızın neredeyse dolmuş gözlerine baktı. Onu ağlatması işten bile değildi. Çıkıp gitmekle kalıp bir şeyler söylemek arasında kalmıştı. Hangisinin doğru hangisinin yanlış olacağına karar veremiyordu beyni. Sırt ağrısına dayanamayarak yavaşça dayandığı duvardan uzaklaştı. Belirli bir mesafede durmuştu. Bu hareketi kızı düşündüğünden değildi. Bir şekilde yaklaşmak istemiyordu. Lanet olasıca bedenimin bastıramadığın arzuların dışında hiçbir önemi olmadığını söylemiştin! İster inan ister inanma demiştin hatırlıyor musun? İnanmayıp çekip gitseydim ne olacaktı hiç düşündün mü? Ah hayır tabiki düşünmedin. Çünkü sen reddedilemeyecek kadar tanrılaştırmışsın kendini! Kızın dakikalar önceki cümleleri sürekli vızıldıyordu beyninin içinde. Yanlış anlamıştı. Archer’ın ne için sinirlendiğini anlamaya çalışmadan bağırıp çağırmıştı. Archer’ın bir sonraki hamlesi kızın kendini suçlu hissetmesi içindi. Hissetmeliydi de. “Lanet olasıca bedeninin bastıramadığım arzularım dışında hiçbir önemi yok benim için!!” Kelimelerini taklit etmişti. Tıslıyordu neredeyse. “Anlamıyorsun. Konu sadece seks değil. Konu senin bana tensel birleşim için güvenmiyor olman!!”

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Paz Nis. 03, 2011 11:13 am

“Anlamıyorsun. Konu sadece seks değil. Konu senin bana tensel birleşim için güvenmiyor olman!” Sarfettiği kelimeler bir tokat gibi çarparken cadının suratına, onun hissettiği tek şey pişmanlıktı. Archer'ın hislerini hiçe sayarak savurduğu cümlelerin ağırlığı altında eziliyordu şimdi. Langley kendince haklıydı, aslında haklıydı. Ama sorun güvenmemek değil. Sorun başlı başına Tierra'ydı. O ve onun katı kuralları. O ve onun yaşam felsefeleri. O ve onun gereksiz zırvaları. Ama her ne kadar böyle olduklarını düşünse de bunlar onun doğrularıydı. Daha fazla tutamadığı gözyaşları yanaklarından oluk oluk akarken utanmıyordu cadı. Bıraktı, gözyaşlarını. O bıraktı. İsteseydi belki daha da zorlayabilirdi kendini. Ama olmadığı biri gibi görünmekten yorulmuştu. Acı çekiyordu ve acı çeken insanlar ağlayarak rahatlamayı seçerdi. Hıçkırıkları ağzından çıkarken ciğerlerinin içine hava dolduğunu hissetti. Aklına ilk gelen şu olmuştu. Doğan bebeklerin ağlamasını sağlamak için popolarına vurmalarının amacı ciğerlerinin açılmasıydı. İhtiyacı vardı buna. Kimin yanında olduğunun önemi yoktu. Hatta kalbinin kapılarını ardına kadar açtığı adamın yanında utanması oldukça salakçaydı. Elini kaldırıp silmeye bile tenezzür etmediği damlalar yüzünden aşağı akarken aslında buna ne kadar ihtiyacı olduğunu anladı. Çekiştirdiği saçlarını bırakmıştı. Saç dipleri duruma isyan edercesine sızlıyordu. Hıçkırıkları azaldığında ise su altından çıkmış biri gibi derin bir soluk aldı. Büyük ihtimalle kan çanağına dönmüş gözlerini Archer'a çevirdi. Bakışlarından her şeyi anlamasını istiyordu kız. Gözlerine baktığında aslında kalbini görmesini istiyordu. Bu mümkün olabilir miydi?

"Konu güven değil Archer. Aslında konu sen de değilsin. Bu benim. Ben." Düşüncelerini dile dökmekten zorlandığı pek az anı olmuştu. Bu da o listeye girebilecek bir andı. "Ben bedensel arzuların esiri bir kız olmak istemiyorum, bu seni istemediğim anlamına da asla gelmez." dedi açıklama yapmaya çalışarak. "Zamanı değil Arc, ve beni böyle kabul etmeni istemek dışında bir şey yapamam. Daha doğrusu yapmam." Sustu ve derin bir nefes aldı. "Anlıyor musun?" Sesindeki bekleyiş ve teslimiyet takdire değerdi. Beklediği ise anlayıştı. Ki bunu alamazsa zaten şu ana kadar hep doğru kişi olduğunu düşündüğü sevgilisinin aslında doğru olmadığını anlardı.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Paz Nis. 03, 2011 4:57 pm

Çocuksu bir çaba, komik bir hareketle kirpiklerini kırpıştırıyordu. Gördüklerini algılaması saniyeler almış canının kafasından aşağı kaynak su dökülmüşçesine yanması ise çok ani olmuştu. Cadının yanaklarından süzülen her bir göz yaşıyla birlikte ustaca bilenmiş bıçaklar saplanıyordu kalbine, beynine ve vücudunun her zerresine. Öne atılıp yanaklarında kirli izler bırakan tüm göz yaşlarını silmek istedi. Ağlamaması için elinden geleni yapardı. Hatta yalvarabilirdi de. Hareket edemiyordu. Olduğu yere çakılıp kalmıştı. Gözlerinin sulandığını hissetti. Tiz bir acı eşliğinde yanıyordu. Ellerini birer yumruk haline getirerek midesine bastırdı. Konuşmak, bir şeyler söylemek için çabaladı. Birbirine işkence eder gibi bastırdığı kuru dudaklarını araladı birkaç kere. Sesi çıkmamıştı. Bir kere daha denedi. Olmuyordu. Ne hareket edebiliyor nede bir şeyler söyleyebiliyordu. Sessizce sevdiği kızı izlemekle yetindi. Bundan günler öncesinde birini ağlarken izlemek kendisine büyük zevk verirken şimdi kızla birlikte ağlamak istiyordu. Anladı ki Tierra’nın ne zaman canı yansa kendi canı da yanacaktı. Tierra’nın ne zaman bir yeri kanası kendiside kanayacaktı içten içe. Asla istemezdi biriyle ruhani boyutta bir bütün olmayı. Kendi isteminin dışında olmuştu bu. Tierra’nın da böyle hissedip hissetmediği konusunda hiçbir fikri yoktu ama tensel birleşmenin öncesinde zaten bir bütündüler Archer için. Cadı konuşmaya başladığında tüm dikkatini ona verdi. Ağlamaktan kızaran gözlerine bakamıyordu. Baktıkça içi acıyordu. Tüm kelimeler üzerinde saniyelerce düşündü. Anlamaya, saçma bir harekette bulunmamaya özen gösteriyordu. Kızın sorusuyla birlikte ani bir şimşek çaktı beyninde. Asık suratına hoşnut, gülümsemeye yakın bir ifade yayılmıştı. Kız onu istemiyor, yada ona güvenmiyor değildi. Sadece zamanı olmadığını düşünüyordu. Bakireydi. Tabii ki de öyle. Bunu nasıl düşünemezdi! Öne doğru savsak bir adım attı. “Gel buraya.” Ses tonu ciddi ama bir o kadarda rahatlamış çıkıyordu. Bekledi. Tierra hiçbir harekette bulunmamıştı. İç çekerek kendisi yaklaştı. Bunu beklemediğini bilse de kollarının arasına aldı kızı. Elleriyle yumuşak dokunuşlarla ıslak yanaklarını silerken gözlerine bakıyordu. “ Tabi ki anlıyorum. Sen uygun zamana karar verene kadar bir daha ufak bir öpücük ve yaramaz oynaşmalar dışında yaklaşmıycam sana.” Sıcacık çıkan ses tonunun yankı edişini hayretle dinledi. Ses tonuyla birlikte cümleleri de şaşırtmıştı kendisini. Söyledikleri gerçekçiydi. Kızı çok fazla arzulasa da Tierra isteyene kadar bir daha bu kadar yaklaşmayacaktı ona.

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Ptsi Nis. 04, 2011 4:19 am

Archer öne doğru adım atarak kızı yanına gelmesi için çağırmıştı. Tierra ise dalgın dalgın baktı sevgilisine. Büyücünün dediğinde ciddi olup olmadığını sezmeye çalışıyordu. O kadar yanlış yapıyordu ki bir başka hataya yer yoktu. Vücudu sevgilisinin kolları arasına gelince ise ağlamanın aslında kötü bir şey olmadığını bir kez daha anlıyordu. Hatta istediği her şeyi ağlayarak elde edebileceği düşüncesi kafasını zorluyordu. Ama her şeyin fazlasının zarar olduğunu bilerek vazgeçti bu fikirden. Büyücü bir an da anlayışla karşılamıştı durumu. Tierra uygun zamana karar verene kadar bekleyeceğini söylüyordu. Soğuk ellerinin tezatlığına inat sıcak bir dokunuşla yanaklarındaki gözyaşlarını alıp götürmüştü Archer. Tierra ise boşta kalan ellerini onun beline sıkıca dolamıştı. Hem bu kadar yakışıklı hem de bu kadar anlayışlı olması kızı sevince boğuyordu. Bir şeyi istediği zaman dürüstçe söylemenin de işleri kolaylıkla çözebileceğini öğrendiğine göre artık ikişlileri daha bir rayında gidecekti. "Anladığına sevindim." dedi bir müddet geçtikten sonra. Erkeklerle ilişkisinin hiçbir zaman bu boyuta gelmediğini bildiğinden Archer'a karşı daha korumacıydı cadı. Sürekli elinden kayıp gidecek bir yıldız olarak gördüğü sevgilisini şimdi anlıyordu da, o da Tierra'yı kaybetmekten çok korkuyordu. Eğer Langley'in Tierra'ya beslediği bu aşk olmasa, büyücü şimdiye çoktan kızı orada yalnız başına bırakmıştı.

Yine de içine düşen korkuyu savuramadı. Doğru zaman için çok beklemelilerdi. Okulun bitmesini ya da belki daha sonrasını. O zamana kadar bekleyemezdi ki Archer. Şu an bekleyeceğini söylüyordu ama sıkılacaktı ondan! Tierra'nın suratındaki gülümseme dağıldı ve yerini sert bir ifadeye bıraktı. Çatlarını çatmış ve ne söyleyeceğine karar veremiyor gibiydi. Küçük bir öksürükten sonra. Kafasını sevgilisine yasladığı göğsünden kaldırdı. Bakışlarını Archer'a sabitleyip sorgularcasına baktı. "Doğru zamanın ne zaman geleceğini bilmiyorum." Aslında uzun zaman sonra geleceğini biliyorum diyemedi. Yalnız kalmak istemiyordu. Öyle hayaller kurmuştu ki. Birlikte kumsalda ayakkabısız evlenecekler. İkiz çocukları olacak. Biri kız biri erkek. Kızları Hufflepuff binasına oğlan çocukları ise Ravenclaw binasına yerleşecek. Archer kızın bu düşüncesini bilseydi döl israfından başka bir şey olmadığını söylerdi kesinlikle.

Başlığı sen bitirirsin.^^

Konu: Geri: Archer Langley = Sakinlik ! Ptsi Nis. 04, 2011 10:15 am

Şaşırıyordu. Yani ciddi anlamda şaşırıyordu kendi hareketlerine, düşüncelerine, tavırlarına. Daha önceki ilişkilerinin tümü seks üzerine kurulu olan Archer nereye gitmişti? Sevgililerini cinsel başarılarına göre seçen Archer’a ne olmuştu? Cevabını bilemediği iki soru daha. Tıpkı bundan sonra olacakları da bilemediği gibi. Hiçbir şey net ve kesin değildi. Gerçek kişiliğinin Tierra’nın yanındayken büründüğü hali olduğunu bilmesine rağmen bu durumun pekte hoşuna gittiği söylenemezdi. İnsanlar tarafından saygı görmek yada aniden seviye düşmemek için acımasız olmalıydı. Acımasız ve kişiliksiz. İkili bir oyunun içindeydi. Sevgilisiyleyken romantik, korumacı, duygusal. Diğer insanlara karşı soğuk, küçümseyici, çapkın bir züppe. Bu oyunun kurallarını bilmediğini düşünüyordu. Üstelik gün içerisinde farklı zamanlarda farklı kişi olmanın yorucu olacağının da pek tabii farkındaydı. Kız için her şeyi yapabileceği fikri ise iyice içine işlemişti. Ne olursa olsun, ne yapması gerekirse gereksin Tierra’nın sevgisiyle gelecekti yaşayacakları güçlüklerin üstesinden. Hem birbirlerine ait oldukları düşüncesi daha güçlü kılıyordu büyücüyü. Ne ödün verdiği karakteri nede çevresindeki insanları umursuyordu. Hayran bakışlarla kollarının arasında sıkıca sarmaladığı kızı izledi. Baktıkça katlanarak artıyordu güzelliği sanki. Her defasında içinde kıpırdanan istekleri rahatsızca hissediyordu. Görmezden gelecekti. Arzularının, bitmek tükenmek bilmeyen şehvetinin geçerliliği yoktu cadının yanındayken. Tierra bedenini isteyene kadar hiçbir şekilde ileri gitmeyecekti. Bu seferde hormonlarının başka kızların yanında harekete geçme düşüncesi beynini kemirmeye başladı. Koskoca şatoda hiçbir Slytherin çıtırını bir erkeğin yanında rahat durabilirken göremezdiniz ki. Götürebildiği yere kadar arzularına engel olmak için her şeyi yapmaya hazırdı. Sonrası hakkında ise hiçbir fikri yoktu. Sadece yaşayıp görmeleri gerekecekti.

Sevdiği kızın sesiyle sıyrıldı düşüncelerinden. Dalgınlığı yüzünden kızın kendisine dönen bakışlarını, huzursuz surat ifadesini fark edememişti. Anlamaya çalışırcasına derinleştirdi bakışlarını. Kızın cümlesinden anlayabildiği kadarıyla Tierra onu bir müddet bekletecekti. Uzun bir müddet. Belki de evlenene kadar. Evlenmek? Gülümsedi. Beyninde birbirine çarpışan cümleler öylesine karıştırıyordu aklını. Anlayışlı surat ifadesini yerleştirdi yüzüne. Adeta maske değiştirir gibi. “Sana doğru zamana karar vermen için hiçbir baskıda bulunmuyorum.” Evet sevgilim. Buna her ne kadar bende şaşırsam da gerçek bu. “İsterse uzun yıllar olsun. Senin istediğin zamanı bekleyip o zamana kadar ise bir daha bu konuyu açmıycam.” En doğrusu bu olurdu. Cadının alnında kaşlarını çatmaktan oluşan derin çizgiye bastırdı dudaklarını. Elleri narin vücudu daha sıkı çevrelerken burnunun artık aşina olduğu kokuyu içine çekiyordu. Hınzır çocuklar gibi dudakları yukarı kıvrıldı. Parmakları cadının çenesine kaymış hafifçe doğrultarak gözlerine bakmasını sağlıyordu. “Ama eğer bu süre 70-80 yaşımıza kadar uzayacaksa haber ver lütfen. Sanırım o zamanlar huysuz bir ihtiyar olup artık kişisel bakımımı görmezden gelmem gerekirken beyazlaşmış saçlarımı boyatıp güzellik salonlarının kapılarında kuyruklarda beklemem gerekicek.” Sesli bir kahkaha çınladı boş derslikte. Sevgilisinin kızaran yanaklarına masum öpücükler bıraktı. Ardından yaramaz, çevik bir hamleyle kızı kucağına aldı. Tierra’nın tedirgin bakışlarına aldırış etmeden derslikteki en arka sıraya oturdu. Kolları hala kucağında oturmakta olan kızı çevreledi. Usulca kulağına sokulduğunda etkileyici bir ses tonuyla fısıldadı: “Seni seviyorum.”

RPG Bitmiştir.

» Archer L.
» A. | Langley
» Langley, babes.