Steve, kendisinden emin bir şekilde yavaş adımlarla dersliklere doğru yürüyordu. Oakuldaki ilk günüydü. Okula ilk gelen çaylakların aksine o heyecanlı değildi. Bugün aynı zamanda eğitmeni de belli olacaktı. Ona Nyx’ın kuralları anlatılmıştı. Diğer çocuklardan bir farkı vardı. Daha okula dün geldiği hal de bir kedi onu seçmişti. Kedisinin adını Kendall koydu. Büyük babasının köpeğinin adıydı. Her yaz mevsiminde onun yanına gide ve köpeğiyle vakit geçirirdi en sevdiği yemek patatesler akşam yemeğinde olduğu hal de Kendall ile vakit geçirirken bunu unuturdu. Steve işaretlendiğinde ailesi fazla tepki göstermemişti. Bunun sebebi oğullarıyla gurur duymaları değildi. Ailesi ile arasında hep kavga ederdi babası annesiyle hep yalnız kalmak isterdi. Steve, kendini ailede bir fazlalık gibi hissediyordu. Bazen ailesini bile korkutuyordu daha geçen yaz ailesi onu bir kampa yolladığında Steve kaybolduğunu ailesi öğrendi. Arama başlatıldığın da ailesi de oradaydı Steve’yi kurt mağarasında bulmuşlardı kurtlar ona zarar vermemişti aksine onu aralarına almışlardı. Ailesi Steve’yi sürekli uzaklaştırma gereği duydular. Eğer kurtlar Steve’yi öldürseydi annesinin bir kez bile vicdan azabı çekeceği aklından bile geçmedi. Annesi okuluna bir kez bile öğretmenleri ile konuşmak için gelmemişti. Steve de bu durumdan şikâyetçi değildi yalnızlığı yaşamının bir parçası olarak benimsemişti.
İlk dersini öğrenmek için ders programına baktı. İlk dersi eskrimdi. Doğruca dersliğe doğru gitmeye başladı bir yandan da yüzü gülüyordu. Bunun sebebi Steve dövüş sporlarında oldukça başarılıydı aynı zamanda bundan zevk alıyordu. Oklahoma’da yapılan güreş turnuvalarında madalya ve kupaları vardı. Merdivenlerden inmeye başladığında merdivende yalnız olduğunu fark etti. Merdivenleri tam bitirdiğin de bir kızla çarpışmıştı. Kız Steve’nin kitaplarını yere düşürmüştü.
“Affedersiniz.”
“Önemli değil.”
Steve’nin yerde olan kitaplarını hemen topladı ve Steve’ye uzattı. Steve hemen kızın elinden kitapları aldı.
“Adım Isabella.”
“Steve.”
Steve arkasına bakmadan uzaklaşmıştı yüzünde somurtkan bir ifade vardı. Isabella ise giderken Steve’e bakmıştı. Steve hayatında hiçbir zaman bir kızdan etkilenmemişti. Ama bu Steve’yi gören kızlar için geçerli değildi Steve 3.sınıftayken sınıftaki kızlardan biri Steve’yi öpmeye çalışmıştı öpmüştü de Steve ise kıza okkalı bir tokat indirmişti okul Steve’yi masum buldu kız ise uzaklaştırma aldı. Steve eskrim sınıfına girdiğinde herkes giyinmişti. Steve eskrim hocası Ejderha’yı arıyordu. Ama Ejderha onu daha önce buldu.
"Öncelikle okulumuza hoş geldin Steve. Eskrim dersleri senin için zevkli geçeceğini umuyorum. Giyinmen için Eskrim takımının en sondaki soyunma odasına bıraktım giyindiğinde masadan kendine bir kılıç seç ve bize katıl.”
“Teşekkür ederim.”
Steve hemen soyunma odasına gitmeden önce kitaplarını kendi dolabına bıraktı. Soyunma odasına gittiğinde kıyafetini giydi. Kıyafetin üstüne tam oturduğuna şaşırdı. Giyinmesini tamamladığında masaya gitti masadaki bütün kılıçların aynı olduğunu gördü masanın en ucundakini aldı. Yavaş adımlarla Ejderha’nın yanına gitti. Ejderha, Steve’yi 5.Sınıf öğrencisi olan David’in rakibi olarak belirledi. David, Steve’ye ters bir bakış attı. Arından Ejderha hakem olarak yerince geçti. Steve ve David hazırlandılar. Ejderha’nın “Başla” komutu ile birlikte maça başladılar. David, Steve’e düzensiz olarak kılıç darbeleri savuruyordu. Steve ise David’in aksine rahattı. David, Steve’i köşeye sıkıştırınca bitirici darbeyi vurmak için gerildi. Tam vuracakken Steve, kılıcı ile darbeyi engelledi ve büyük bir hızla kılıcı göğsüne batırdı. Ejderha şaşkınlıkla,
“Kazanan Steve! Tebrikler Steve çaylak olmana rağmen iyi bir eskrimcisin.” diyerek kazananı ilan etti. Steve, herkesin maçı izlediğini fark edince kızmaya başladı ve yüzü somurttu. Herkes bir anda alkışlamaya başladı Steve’nin şaşkınlığı bir kat daha arttı aralarda ise dersten önce merdivende ona çarpan kızı fark etti. Isabella oradaydı. Ders zili çalınca herkes dağılmaya başladı. Steve tam giyindiğinde Ejderha onu yanına çağırdı.
“ Steve bugün beni çok şaşırttın David gerçekten de kolay lokma değildir. Ama sen çaylak olmana rağmen onu tuş edebildin.”
“ Teşekkür ederim.”
“ Duydum ki danışman öğretmenin henüz belli değilmiş."
“ Evet, efendim bugün belli olacağı söylendi.”
“ Tamam, o zaman belli oldu bile danışman öğretmenin bundan sonra benim senin gibi bir öğrenciyi bir daha kolay bulabileceğimi sanmam.”
“ Teşekkür ederim efendim.” diyerek Steve oradan uzaklaşmıştı. Bir sonraki dersine giderken Isabella yanına geldi.
“ Tebrikler çok iyi bir eskrimcisin.”
“ Aslında değilim sadece David fazla sabırsız.”
“ David geçen sene Gece Evi’nin eskrim şampiyonu olmuştu.”
Steve cevap vermedi sessice gülmekle yetindi.
“ Ailem benim için mükemmel bir korku filmi getirdi. Maalesef oda arkadaşım ailesini ziyarete Phoenix’e gitti. Yalnız izlemeyi sevmiyorum derslerden sonra film izleyebilir miyiz?”
Steve hayatında ilk defa kararsız kaldığını hissetmişti. Koşup uzaklaşmak istiyordu. Ama bunu yapmadı çünkü kendine bir hafta öncesinden bir söz vermişti. Yalnız yaşamaktan sıkıldım artık birilerine ihtiyacım olacak beni anlayabilen bu kararı verdiği zamanda henüz işaretlenmemişti. Şimdi ise bu fırsatı değerlendirecek geri tepmemek için her şeyi yapacaktı. Sessizlik devam ederken sessizliği ilk bozan Isabella oldu.
“ Evet veya hayır demen yeterli sana asla küsmem Steve.”
“ Filmi ne zaman izleyebiliriz.”
“ Saat 1’de izleyebiliriz. Derslerimiz bitmiş olur.”
“ Peki.”
“ Bana eşlik edeceğin için şimdiden teşekkür ederim.”
“ Önemli değil asıl ben teşekkür ederim beni yeniden hayata döndürdüğün için.”
Sessiz bir biçimde yürümeye devam ettiler. Derken arkadan miyav miyav sesleri duyulmaya başlandı. Gelen bembeyaz bir kediydi gelir gelmez Isabella’nın kucağına atladı.
“ Demek buradasın şeker şey.”
“ Senin kedin mi?”
" Evet, onun adı Paris.”
“ Güzel bir isim ne zaman seni seçti?”
“ Geçen ay senin de bir kedin vardı sanırım.”
“ Evet, onun adı Kendall.”
Birbirlerine uygun olarak yürüyordular. Steve, Isabella’dan hoşlandığını fark etti. Ama hayatında birilerinin olmasına izin vermeliydi. Isabella, son derece güzel, sarışın, mavi gözlü bir kızdı. Steve tüm cesaretini topladı Isabella’ya bir iyilik yapacaktı.
“ Senin şimdi dersin ne?”
“ İlk kez bir soru sordun hemen söyleyeyim benim edebiyat dersim var.”
“ Şanslı gün benim de kendimi yalnız hissetmem.”
“ Ben de öyle.”
“ Yemeği beraber yemeye ne dersin?”
“ Harika olur bu gün balık ve şarap var menüde.”
“ Balık güzel şarap sevmem ritüel haricinde içemem umarım kola vardır.”
“ Eğer sarhoş olmak seni rahatsız ediyorsa önemli değil biz vampirlerin her türlü içkiye dayanıklıyız. Milyonlarca fıçı şarap içsen de sarhoş olamazsın.”
“ Hayır, sarhoş olmaktan değil. Benim bir alışkanlığım fazla içmem. Sen içebilirsin.”
“ Benim için fark etmez ama yemekte sen kola içmek istersen ben de yalnız olmaman için içebilirim.”
“ Teşekkür ederim.”
Kapıya varmışlardı temiz hava almak için dışarı çıkma hazırlandılar tam o sırada Steve, Isabella ile yürürken Isabella’nın ayağı kaydı. Yerleri buz tutmuştu mevsimin kış olduğunu çok çabuk unutmuştu doğrusu. Tam düşmek üzereyken kolundan tuttu ve yanına çekti.
“ Sanırım burada koluma girsen iyi olur. Düşmeni istemem.” dedikten sonra kolunu Isabella’ya uzattı.
“ Teşekkür ederim.”
Kol kola yürürlerken Steve birden herkesin kendilerine baktığını fark etti. Edebiyat sınıfının önüne geldiklerinde koridorda hiç kimsenin olmadığını fark etti. Steve, Isabella’nın elini uzun süre bırakmadı. Tam Isabella sınıfa girmek üzereyken Steve’nin sesi duyuldu.
“ Isabella her şey için teşekkür ederim.”
" Ben de teşekkür ederim. Bana eşlik ettiğin ve beni kurtardığın için.”
Uzun süre bakıştılar Steve, Isabella'yı elinden tutarak kendine doğru çekti. Steve’in iki eli Isabella’nın belindeydi. Isabella ile aralarında 6 cm’lik bir boy farkı vardı. Steve, bütün cesaretini topladı ve Isabellayı kendine doğru çekti. Isabella ile Steve’in dudakları birbirini bulunca Steve ilk başta korkmuştu. Ama Isabella Steve’in öpücüğüne karşılık veriyordu. Isabella’nın parmakları Steve’in saçlarındaydı ve onu kendine doğru çekmeye devam ediyordu. Steve ise neredeyse nefes almıyordu öpmeye devam ediyordu. Steve, paçasında bir şey hissedince Isabella’yı itmek zorunda kaldı. Isabella, şaşkın halde bekliyordu. Steve, paçasına baktığında Kendall’ın miyavladığını gördü.
“ Sanırım bunu yapmamalıydım. Özür dilerim.”
“ Bunun için özür dileme lütfen. Bu öpücüğe ihtiyacım vardı.”
“ Hayatımda hiç kimseyi öpmedim Bell.”
“ Ben de Steve teşekkür ederim.”
“ Isabella sanırım ben senden hoşlanıyorum.”
“ Bunu söylemen için daha n'apmam gerektiğini ben de merak ediyordum. Ben de Steve.”
“ Şimdi gitmeliyim. Kendall bizi rahat bırakmaz. Yemekte görüşürüz aşkım.”
“ Görüşürüz ve aşkım lafını sevdim."
Steve yüzünde bir gülümsemeyle uzaklaşır sınıfına çıkmaya devam eder. Yemeğe kadar derslerde hep Isabella’yı düşünmeye devam eder.
Konu: Steve Felix Maclean 
Ptsi Mayıs 31, 2010 7:29 pm
