Manon Ophelia Melenia

Hızlı adımlarla evime doğru yürümeye başladım.Takip edilme duygusu beni deli ediyordu.Ama bu duygudan kurtulamıyordum.Bir türlü hatırlayamadığım geçmişim yüzünden sürekli takip altındaymışım gibi hissediyordum.Anahtarı kapının anahtar deliğine soktum.Ama ben daha çevirmeden kapı açıldı.Korkudan dondum.Biri içeri girmişti.''Ya hala içerideyse?''diye düşündüm.İçimi saran korku dalgasıyla birlikte istemsiz bir şekilde yüzüğümün pürüzsüz mükemmel taşına elimi koydum.Bu her zaman beni rahatlatmıştı.Bu yüzük hatırlamadığım geçmişime dair tek hatıraydı.Ve hep bana uğurlu geldiğine inanmıştım.Mor dağınık yerleştirilmiş taşları tılsımlı gibiydi.''Hayır içeride kimse yok''Ya varsa?Arkamı dönüp kaçıp gitmeliyim''düşünceler içimde savaşıyorlardı.Bir yanım kaçıp gitmek istiyor diğer yanım girip yüzleşmek istiyordu.Derin bir nefes alıp kapıyı ittim.Koridorda ağır ve temkinli adımlarla yürümeye başladım.Aynanın önünde durup yüzümü incelediğimde korkudan bembeyaz kesildiğimi farkettim.''Eğer evde biri varsa onun karşısında korktuğumu belli etmeyeceğim''Kararlı bir şekilde derin nefes aldım.Sert bir yüz ifadesiyle salondan içeri girdim.İşte oradaydı.Karşımda rahat bir şekilde koltuğa oturmuş kayıtsız bir yüz ifadesi takınmıştı.Mükemmel ama acımasız bir şekilde gülümsüyordu.

''Hoşgeldin ben de seni bekliyordum.''dedi ve küçük bir kahkaha attı.Hiçbir şey söyleyemedim.Mavi delici bakışlarımı onun siyah derin gözlerine sabitlemiştim.Yavaşça ayağa kalktı.''Hey hiçte misafirperver sayılmazsın.''Deyip güldü.Gülümsemesi gerçekten harikaydı.Karşısındaki koltuğa oturup bacaklarımı birbirinin üzerine attım.Sürekli kullandığım ukala yüz ifademi takınıp ona baktım.''Tamam biraz misafircilik oynayalım bakalım.Kimsin sen?''Dedim.Gözleri bulutlandı.O mükemmel yüze üzülmek hiç yakışmıyordu.Farklı şartlarda tanışsaydık kesinlikle farklı olabilirdi.''Senin kim olduğunu bulmana yardımcı olacak kişi'dedi.Kafam iyice allak bullak olmuştu.Sinirlenmeye başlıyordum.Ama içimde büyük bir merakta uyanmıştı.''Gerçekten kimdim ben?''Kafamı kaldırdım.''Kim olduğumu biliyor musun ki?'' dedim. ''Elbette.Herkesten daha iyi biliyorum.''diye yanıtladı. ''Sana neden güveneyim?''diye sordum ''Fotoğraflar Ophelia küçük kanıtlar...''dedi ve elindeki dosayı açtı.İçindeki fotoğrafları bana uzattı.Bunlar benim hatırlamadığım çocukluk yıllarıma aitti.Yanımda sürekli tek bir kişi vardı.O da karşımda oturan kişiydi.Öyle samimi çıkmıştık ki fotoğraflarda sanki sevgiliymişiz gibi...Bu benim için büyük bir travmaydı.Kafamı kaldırıp soran gözlerle ona baktım.Anlatmaya başladı.

''Bir yıldır seni arıyorum.O gün gece benimle kavga edip yola çıktığında çok sinirliydin.Daha sonra kaza haberi geldi ve seni bir daha bulamadık.Hastane hastane gezdim.En sonunda kazadan sonra seni tedavi eden doktoru buldum.Senin hafıza sorunu yaşadığını söyledi.Önce buna inanamadım senin bizi terk ettiğini düşündüm.En sonunda izini buldum.Bir haftadır seni izliyordum.Davranışların çok garipti.Gerçekten hafıza sorunları yaşıyorsun.Ve bunu beraber düzeltebiliriz.Deyip umut dolu gözlerle bana baktı.Buna karşı koymak imkansızdı.Gözümün önüne geçmişe ait kesik kesik görüntüler geliyordu.O görüntüleri birleştirebilmek için beynim olağanüstü bir güç sergiliyordu.Titremeye başlamıştım.İsmini hala hatırlayamadığım sevgilim hızla yanıma geldi.Etraf karardı.


Bu olayın üstünden tam bir buçuk yıl geçmişti.Hafızamı geri kazanmıştım.Artık adını hatırladığım sevgilim -Eric-'le beraberdim.Ailem ile benim beyaz lüks beyaz bir evimiz vardı.Sürekli ders çalışıyordum.Bir yıl kaybetmiştim.Ve bu boşluğu doldurmalıydım.Üniversiteye girmiştim.Hayatım hiç olmadığı kadar harikaydı.Ailemle çok mutluydum.En önemlisi hayatımda hiç bilinmezlik yoktu.Ve bu beni çok rahatlatıyordu.Ama hala anlamadığım bir şekilde yüzüğümü çıkarmaktan korkuyordum.Bu yüzükte birşeyler olduğu kesindi.Annem ve babam cevap vermekten çekiniyorlardı.Daha fazla dayanamamıştım.Gazetedeki ilanlardan tılsımlı şeylerle uğraşan birinin adresini aldım.Gittiğimde kadın yüzüğüme dokundu ve yüzüğümde karmaşık bir büyü olduğunu söyledi ne olduğunu çözemedi.Böyle şeylere çok fazla inanmadığım için üzerinde durmadım.Ama yüzüğü bir türlü çıkaramadım...

K.bakmayın bende kodlar gözükmüyor renkleride değiştirdim.Şimdi tekrar bakarsanız sevinirim.Hatadan dolayı özür dilerim.Uğraştırdım sizi.

Tesekkürler söylediklerinize dikkat edeceğim...