Karanlıktan Öncesi

Konu: Karanlıktan Öncesi Perş. Eyl. 08, 2011 2:38 pm

Kırık, dökük, dağınık… Nasıl adlandırılırsa adlandırılsın Vincent’in hayatı her birinden bir farklı, her birinden bir azda olsa öyleydi. Kişiliğini evine mi yansıtmıştı bilemiyordu fakat küçük dairesinde yerinde duran sadece pencerenin önündeki tozlu saksıdan başka bir şey değildi. Adam kısa bir kahkaha atarken çoktan sesi yankılanıp tekrar kulaklarına dönmüştü. Yüzündeki sahte gülümseme silinip anıları etrafa dağılmış bir şekilde gözlerinin önünden geçmeye başlamıştı, ellerini yüzünün iki yanına koyup kendine gelmeye çalıştığı her saniye sanki hatıralar ikiye bölünüyordu. Tekrar sinik bir kahkaha… O saksı ve adını bile bilmediği güzel renkli çiçeği ilk aldığı günü hatırlıyordu. Küçük bir kızdan satın almıştı adam, belki de herhangi bir şeyi sevebilmeyi ümit etmişti. Çok değil, tek bir gün geçmeden kuruyup çürümeye yüz tutmuştu çiçek. Tüm gün ışığın altında durmasına rağmen… Adam ellerini eski koltuğun kenarlarından tabana değecek şekilde sarkıtmıştı. Cebinden kalitesiz sigarasını çıkarıp ateşe tutmuştu, ağzına götürüp derin bir nefes aldıktan sonra o çiçeğe insanlardan hatta kardeşlerinden daha çok benzediğini düşünerek ayağa kalkmıştı.

Siyah cübbesini kaldırıp kollarını geçirmişti. Tam ortasından çatlayıp ikiye ayrılmış aynasından kendi yansımasına bakıyordu adam. Cübbenin siyahı kanına damla damla karışıyordu sanki, canını acıtacak şekilde başı ağrıyordu adamın. Kabullenmesi gereken şeylerin olduğunu biliyordu, geri dönüşü olmayan şeylere kalkıştığını da elbette... Çiçeğe benziyordu çünkü o da aydınlığın altına yetişip büyümüştü, çiçeğe benziyordu çünkü o da ışığın altında çürümüştü. Hiç bir zaman kalbine ulaşamamıştı iyilik dolu düşünceler, hiç bir zaman insanlara yardım etme fikri onu heyecanlandırmamıştı. Ailesinin yanında yaşadığı onca süre işkenceden farklı değildi. Bu gece cübbenin diğer parçasını da giyinecekti, belki de tamamlanacaktı içindeki dipsiz boşluk, ya da sonlanacaktı acınası şekilde, hayatı. Maskesini eline alıp yüzüne götürmüştü, son kez bir bakış atmıştı aynaya. Ortadan ikiye ayrılmış yüzü her zamankinden korkunç gözüküyordu, tek gözünde devrilemez bir kararlık, diğer gözünde derin bir bakış. Hayatına karşı durmuş, ihanetin pençelerinden nefes alıp verdiği karelere izleyici kalmıştı. Herkesten yukarda olduğunu hissediyordu, çünkü bu sefer emir alacak olan o değildi. Her şeyden öte hissettiği his, sertçe esen rüzgârın sesi... Evet, özgür hissediyordu. Gözlerini kapatıp maskesini yüzüne geçirmişti adam. Yansımasına bakmadan arkasına dönmüş ve tek hareketiyle sihirli sözlükleri tek nefeste karanlığa fısıldayıp cisimlenmişti.

İlk hissettiği havanın ağırlığıydı. Hiç bir zaman hiç bir dine inanmayan biri olsa da bu yıkık dökük yerde kendini farklı hissettiğini kabul etmişti adam. Onun için somut şeyler her zaman önemli olmuştu fakat din hiç bir zaman onun gerçeklik anlayışıyla örtüşmemişti. Burada aldığı tek nefesten tüyleri diken diken olmasına yetmişti. Yıkık dökük taş parçaları, onun bir tarafında önem taşıyordu, diğer tarafında ise umrunun kıyılarından bile geçmiyordu. Her şeye rağmen burası dünyanın sahteliğinden sıyrılabilmeyi başarmıştı. Zifiri gecenin sisini yararak adımlarını sıklaştırmıştı seherbaz. Aklında ki kelimelerle gördüğü yerde rotasını belirlemeliydi, tek sorun burada ki ışık sadece tüten sigarasının ucundan başka bir şey değildi. Lumos'u deneyebilirdi, salak olsaydı. Hiç bir hataya göz yummamalıydı. Gözlerini kırpıştırıp karanlığa adapte olduğunda tarif edilmiş yıkıntılar arasında küçük bir boşluğun varlığını fark edebilmişti. Sakin ve emin adımlarla taşların arasından geçip karanlık koridorda ayak seslerinin eşliğinde ilerliyordu...

Konu: Geri: Karanlıktan Öncesi Perş. Eyl. 08, 2011 3:44 pm

“Yolumuz uzun..”

“Arındır ruhumu günahlarımdan, intikam ile yanan gözlerimden... Daha fazla acı çekmeme izin verme, çünkü çektiğim acı onların çekeceği acının yanında hiçbir şeydir...”

Konu: Geri: Karanlıktan Öncesi Cuma Eyl. 09, 2011 8:28 am

Karanlık mahzende havayı titreştiren sadece Vincent’in karşısında duran adamın ağzından çıkan kelimelerdi. Bu gizli yerin varlığından haberdar olan kaç kişi var diye geçirmişti adam aklından, belki de endişelerinden, belki de sadece çocuksu bir meraktan. Fakat hatasızlıklarından kaynaklanan bir sonuca gitmek akla yatkın görünüyordu. Şu saatlerde bu iki kara cübbeli adamın bir kilisenin mahzeninde olduğunu bilen kimse yoktu, kendileri hariç… Hafifçe bir esinti adamın tüylerini okşayıp geçerken yüzüne hafifçe bir tebessüm yayılmıştı. Rahattı, bir adamın ölümünden bahsederken hiçbir endişe taşımamakla birlikte kendi hayatında hissettiği en özgür zamanlarını hissediyordu. Tüm endişeleri bedenini terk ederken havanın ilginç ağırlığı da adamın omuzlarını bırakmışa benziyordu. Kabullenmek ne kadar zor olursa olsun o bir haindi, bakanlığa ait değildi, hiçbir zaman gerçek bir hayata, gerçek bir kişiliğe sahip olmamasına karşısında özgür olabilme fikri Vincent’i baştan çıkarmaya yeterliydi.

Tümüyle düşüncelerinden kurtulduğunda aklını plana vermişti adam, kısa saniyeler içinde belirlediği iki hedefin arasında bir seçim yapmalıydı, kimin yaşayacağı ve kimin öleceğini belirlemek sadece ağzından çıkacak birkaç kelimeye bağlıydı. Karanlık adamın ne kadar istekli olduğunu görmüştü, aceleci bir tavrı vardı, onu tanıyordu en azından öyle sanıyordu. İş ilişkisinde öğrenebileceği şeylerin kısıtlı olduğunu biliyordu fakat adamın ölüme susamış biri olduğunu anlamak için günlerce onu analiz etmesine gerek yoktu. Kesin kararlar verebilecek birilerine her zaman ihtiyaç duyulurdu. İstese tüm düşüncelerini ona açıklayabilir ve iki hedeften birini seçebilirlerdi, evcilik oynuyor olsalardı. Karar Vincent’ındı. İlk hedefi eskiden büyük bir pozisyonda olduğunu bildiği bir çalışandı, şuanda paradan başka bir şey düşünemeyen ayak pas pasından başka bir şey değildi, ellili yaşlarında çelimsiz bir adamdı. Kolay bir hedef olabilirdi, eski pozisyonunun verdiği popülerlik kendilerinin aleyhine işleyebilirdi. Lakin yaşlı bir bunağı öldürmenin hiçbir şeyi kanıtlamayacağını biliyordu. Yeni, genç daha çetin ceviz birileri olmalıydı. Bakanlığın gözünü korkutmak için iyi bir hedef seçmesi gerekiyordu, bu onu diğer hedefine sürüklemişti.

25-30’lu yaşlarında bir adam. Esrar dairesinden olduğunu biliyordu ve adının bakanlıkta çok duyulduğundan emindi. Yakın zamanda terfi edilecek birinin adı her zaman dedikodulara konuk olmuştur, ne acı. Yaşından daha genç gözüküyordu, çetin ceviz bir herif. Dairenin hakkını verdiklerini düşünüyordu adam, tam olarak ne iş yaptığı hakkında çok az fikri vardı. Emin olduğu tek şey onun ölümü büyük bir kargaşa için yeterliydi ve bu kolay olmayacaktı. “Shaun. Shaun Davis.“. İsim dudaklarından karanlığa karışırken birkaç saniye duraklamıştı adam. Tekrar harekete geçtiğinde elini cübbesinin iç cebine götürmüştü. Kalitesiz bir fotoğrafı elinde tutuyordu adam. Diğer cübbeli adama vermek için ona doğru uzattı fotoğrafı. “Esrar dairesinde çalışan popüler birisi. Yakın zamanda terfi alacağını söyleyebilirim. Bağlantılarından haberdarım lakin hepsi korkak tipler. Kabuklarından çıkmaya cesaret edemeyecek yaşlılar.”. Daha fazla konuşmaya gerek var mıydı, emin değildi adam. Yeri belirlemeleri gerekecekti. Küçük bir bilgilendirme işe yarayabilirdi. “Belirli aralıklarla Godric’s Hollow’a uğradığını biliyoruz.”. Vincent düşüncelerini dile getirmişti, sıra diğer karanlık adamdaydı. İşe yarayabilecek başka bilgileri edinebilirdi elbette adam. Bakanlıkta konuşmalara dâhil olduktan bir saat sonra çalışanlar hakkında istemediği kadar bilgi edinebilirdi. Fakat bu aynı zamanda sizi bir numaralı şüpheli sırasına yükseltecektir. Herhangi bir ipucu vermeden bitirmek konusunda hemfikir olduklarını umuyordu Vincent. İki adamda bulundukları tehlikenin farkında olmalıydılar.

Konu: Geri: Karanlıktan Öncesi Cuma Eyl. 09, 2011 1:15 pm

“Shaun. Shaun Davis. Esrar dairesinde çalışan popüler birisi. Yakın zamanda terfi alacağını söyleyebilirim. Bağlantılarından haberdarım lakin hepsi korkak tipler. Kabuklarından çıkmaya cesaret edemeyecek yaşlılar... Belirli aralıklarla Godric’s Hollow’a uğradığını biliyoruz.”

“1 hafta boyunca her gün saat 17.00’da bu noktada olacağım. Burası sadece büyük bir arazi, kahverengi bir baykuşun buraya uçması kimsenin ilgisini çekmeyecektir. Kahverengi baykuş, uçtuktan sonra ki akşam Godric’s hollow’da buluşalım. Yapılması gerekeni orda yapabiliriz...”

“Baykuşu bekleyeceğim...”

Out: Rp Sona Ermiştir...