Tehlike Çanları

Konu: Tehlike Çanları Salı Eyl. 06, 2011 6:48 pm

Ne zamandan beri bu kadar baş kaldırabiliyordu öğrenciler? Disiplin eksikliği.. Evet, tek sorun buydu. Percival pelerinini kenara doğru ittirdi bir eliyle. Diğer elini de beline dayadı. Odasından henüz kovduğu öğrenci yarım saat sonra ne yazık ki dersine iştirak edeceği öğrenciydi. Brayden Chester. Percival son zamanlarda onun iyice baş kaldırdığını seziyordu. Yasak ormanda ona verdiği ceza yetmemişti anlaşılan. Onu daha çok dize getirecek cezalar bulmalıydı. Percival bir saniyeliğine başını kaldırıp odadan uzaklaşmak üzere kapıyı yeni açan yeğenine baktı. “Bekle!” Olabilir miydi? Brayden’ın Clarisa’yı kendisine karşı savunma nedeni bu olabilir miydi gerçekten. Başını silkti şaşkınlıkla. Bu olamazdı. Aklına gelen şey saçmalıktan ibaretti. Ama emin olmak için ona sormak zorundaydı ve bu durumdan nefret ediyordu. Brayden şaşkın dolu bakışlarını Profesöre kaydırmışken, Percy sadece çenesini ovuşturmakla yetindi. Sonra ani bir hamle yaparak adımlarını çocuğa doğru hızlandırdı. Her zamanki gibi onu yine bir köşeye sıkıştırmıştı işte. “Sen! Yoksa…” Yeğeninin yutkunduğunu sezinler gibiydi. İstifini bozmadan konuşmasına devam etti. “Yoksa Clarisa Chambers'a karşı bir şeyler mi hissediyorsun Chester! Sakın… onu sevdiğini bana söyleme. Planı tersine çevirdiğini duymak istemiyorum!”

Percival Chester yeğeninin nefes alış verişini adeta puta dönmüş bir vaziyette takip ediyordu. Onun konuşmasına fırsat vermeden ard arda kelimelerini sıraladı onu konuşturmamaya ant içmiş gibi. İki eliyle de onun gömleğinin yakasına sarılmıştı bu sefer. “Eğer Euterpe’ı üzecek bir şey yaparsan Chester! Seni ben kendi ellerimle öldürürüm bilmiş ol!” Derin bir nefes vererek çocuğu elleriyle geri püskürttüğünde onun kızgın bakışlarına aldırmamıştı bile. Bir baş işareti ile ona gitmesini söylediğinde, çocuk onun suratına bile bakmadan ortalıktan kayboluverdi. Percival sinirleri alt üst olmuş bir şekilde zindandaki odasında deliler gibi dönmeye başladı son yirmi dakikasının kaldığını düşünmeden. İksir raflarına doğru yaklaştı. Geçen ders öğrencilere dediği şeyi anımsıyordu. Bugün ders yasak ormanda olacaktı. Derse girecek olan öğrencilerin yaklaşık üç gün öncesinden ilan duvarındaki dersin mekanının yazılı olduğu ilanı okumuş olmaları gerekiyordu. Profesör Chester, Brayden’ı haşlamış olma zahmetine girmenin ardından bozulduğunu düşündüğü yakasını düzeltti iki eliyle. Ardından asasını çıkarıp masasına doğrulttu. Sihirli kelimelerin ardından masasında düzensiz bir şekilde duran parşömenleri düzene girmişti. Dersin başlamasına beş dakika kala odasından çıkarken yanına hiçbir şey almaya tenezzül bile etmedi. Elinde tuttuğu asasından başka.

~

Bir grup öğrenci topluluğu Hogwarts arazisinde yasak ormanın girişine doğru akın ederken. Percival sakin ve sitemkar dolu adımlarını usulca yasak ormanın girişine yöneltti. Bakışları hiçbir ifade sergilemeyen donuk bir haldeydi. Asasını sıkıca tuttuğunun farkına bile varmadan telaşlı öğrenci topluluğunun yakınlarına vardığında özellikle Gryffindor öğrencilerinin fısıltılarını kesmek adına uzun süre onlara bakınmakla yetindi. Gözlerine kestirdiği sadece birkaç öğrenci vardı. Onun haricinde bugün kendisinin dikkatini oldukça dağıtacak bir bulanık kan daha vardı: Clarisa Chambers. Bakışlarını usulca ona kaydırdığında, onun anlamsız yüz ifadesi ile karşılaşmıştı. Burnundan soluyarak tüm öğrencilere yöneldi. Bu sefer kendisinden hiç beklenilmeyen bir şey yapmış ve yüksek sesle haykırmıştı tüm öğrencilerin duyabilmesi için. “Şimdi hepiniz beni takip edin!” Yirmi dakika derse geç kaldığı yetmiyormuş gibi bir de umursamaz bir tavırla öğrencilere arkasını dönüp adeta uçan adımlarla yasak ormanın içine kadar ilerlemişti. Öğrenciler birbirlerine bakınıp telaşla ardından Profesörü takip etmeye koyulduklarında Percival Chester bir süre sessizliği oynayacaktı sadece. Yasak ormanın belirgin bir bölümüne vardıklarında Percival bu geniş alanı eliyle işaret ederek öğrencilerin dizilmesini istemişti. Ta gerilerden koşuşturan Slytherin cübbeli bir siluet arkasına vardığında başını çevirdi Percival. Kendisini takip etmesi ve koşuşturması.. Yeterli miydi? Hayır. Derse geç kalmıştı. “Brayden Chester. Benden sonra derse girmenize rağmen şimdilik sizi affediyorum.” Bilerek ve imalı bir surat ifadesiyle ona çok değerli öğrencisi Euturpe’un yanını işaret etti. “Şimdi yerinize geçebilirsiniz!” Brayden’ın donuk bakışlarına aldırmadan öğrencilere döndü yine. “Konuşmalarınıza kısa bir ara verip buraya odaklansanız iyi edersiniz. Zira bugünkü dersimiz bazılarınız için eğlenceli geçmeyebilir.” Konuşma süresince Brayden’dan adeta gözlerini ayıramayan Percival, arka taraftan yükselen fısırdaşma ve kırkırdama sesleri ardından tekrar ona dönen iki çift göze kaydırdı bakışlarını. “Size bu söylediklerim çok mu komik geliyor Bayan Chambers! Aa! Yoksa dersin başlamasına bu kadar heyecanlı olduğunuzdan mı? Yabani Oredon Özü’nü almaya tek başınıza bu kadar istekliyseniz öne buyurun!” Herkes Profesörün ardından gelen kocaman iri kıskaçlı örümceği gördüğünde inlemeye başlamış ve telaş içinde geri çekilmişti. Clarisa Chambers ise telaştan hiçbir şey yapamayacak moda girmiş bir halde öylece bakınmakla yetinmişti. Profesör geri çekilen öğrenci gurubuna ve hiç kımıldamadığı için sanki en önde kalmış duruma düşen Clarisa Chambers’a bakarak sinsice gülümsedi. Görünmez koruma kalkanı hayvanın etrafını sarmış olduğu için rahatlıkla onun çevresinde durabilirdi.

“Şimdi herkes dinlesin. Merak etmeyin sizin bulunduğunuz alana kadar ilerleyemez ve sizi göremez. Etrafında bir koruma kalkanı var ve gözleri görmüyor. Sadece seslere karşı duyarlı. Sizi buraya getirmemdeki amaç iksirin kendisi olan bir özün asıl sahibini görmeniz. İşte bu bir Oredon. Evet, gördüğünüz üzere bir çeşit örümcek ve kıskaçlarında çok değerli bir iksir taşıyor. İksirin ne işe yaradığını da dersin bitiminde söylemem daha doğru olur.” Persival koruma kalkanından bir silüetin geçebileceği kadar boşluk oluşturdu asasıyla, sonra gururundan bir şey eksiltmeksinin Clarisa Chambers’a yönetti bakışlarına. “Bayan Chambers! Eğer o kitap kurdu beyniniz Oredon’lara karşı nasıl bir savunma kalkanı oluşturulacağını biliyorsa, iksiri elde etmenin yolunu mutlaka bulabilirsiniz demektir. Şimdi sizi Oredon’la baş başa bırakıyorum. Hep birlikte görelim! Bakalım başarabilecek misiniz?” Herkesin arasındaki fısıldaşmalar yükselmeye başlamış bir kişi çoktan ortaya atılmıştı bile. Bu kişi Maurice McFarland’dan başkası değildi. “Bu saçmalık! Onu bile bile ölüme sürüklüyorsunuz!” Percival hiç istifini bozmadan Maurice’ye yöneldi bu sefer. “Dersimi nasıl işleyeceğim konusunda tavsiye alacağımı ummuyordunuz herhalde Bay McFarland.” Tüm Slytherin’liler bu söze kahkahalarla gülümserken, Percival başını öğrencilere tekrar çevirdiğinde bir kişinin somurtuğ gözlerini kendi üzerinden ayırmadığını fark etmişti. Brayden Cherter’ın.. Birkaç saniye sonra onun bu iş için atılacağını fark etmemişti. “Profesör! Bu işi ben yapabilirim!” Percival başını sesin geldiği yöne kaydırdığında çoktan Clarisa’nın yanına varmış olan o Brayden’ı fark etmişti. Sinirle burnundan soluyarak ona ve Maurice’e geri çekilmesini işaret ettiğinde, ikisi de zoraki olarak yerlerine geçmişti. “Bu işi yapacak olanın bizzat Bayan Chambers olacağına ben çoktan karar verdim bile Bay Chester! Daha fazla sorun istemiyorum. Artık başlayabiliriz.” Vereceği tepkiye aldırmadan gözleriyle kızı süzmeye koyuldu Percival, Oredon yerinde kıpırdanırken kendisi için oluşturulmuş koruma kalkanına çarpıp duruyordu.

:::