Geçmişten Arkadaşlık

Wulfric içinde büyük bir heyecanla barın kapısını araladı. İçerideki masalardan birinde uzun zamandır görmediği dört eski ve yakın arkadaşı oturuyordu. Bir an için aklı eski günlere doğru hızlı bir yolculuğa geçti. Biz zamanlar, henüz Wulfric okuldan erken ayrılmamışken, yaptıkları şeyler, sohbetleri, gizli kapaklı işler ve daha nicesi anında zihnine üşüştü. Eskiden her şey çok güzeldi ve türlü türlü şeyler yapar tek bir günü sıkıcı geçmezdi. Sonra Wulfric okuldan ayrılmak zorunda kalmıştı. Daha okul kapanmamıştı ve dönem ortasında olmalarına rağmen Wulf gitmişti. Ve o günden beri de görüşmüyorlardı...

Bir anda geçmişin anıları ve ağırlığından sıyrılıp hafifçe irkilerek kendine geldi Wulfric. Sonra aralık halde tuttuğu kapıdan içeri baktı arkadaşlarını gördü. Bir masaya kurulmuş hep beraber sohbet ediyorlardı ve bu manzaranın güzelliğine dayanamayan Wulf'ta kendini içeri attı.

"Baskın basanındır!" diye bağırıp ortalığı inletirken kızlar şaşkınlıkla ona baktılar tıpkı diğer masalarda oturanlar gibi. Daha sonra bu şaşkınlık yerini büyük ve ihtişamlı tebessümlere ve kahkahalara bıraktı. Teker teker hepsinin yüzüne ve gözlerinin içine baktıktan sonra hepsine sıkıca sarıl dı wulf ve "Eee hanımlar, ben olmadan içmeye utanmadınız mı?" diye sordu bir gözü masada ki içkilerde, tek kaşı kalkık ve işveli bir sesle.

Bunu üzerine "Al bakalım Wulf, sensiz olur mu hiç!" diyerek elindeki viski dolu bardağı Wulfric'e uzattı Daphne.

Elindeki bardağı tek dikişte bitiren Wulf "Sizinle içmeyi özlemişim, anlatın bakalım neler oluyor benim yokluğumda?" dedi arsız bir ses ve kocaman bir sırıtışla, viski dolu ikinci bardağı alırken.

"Durun, durun. Önce benim bir sorum var. Sen nerelerdeydin Wulfric?"

İşte bu soru bir anda Wulf'un zihnine bıçak gibi saplandı... Sanki bir an için birisi açık bir yaraya tuz başmıştı... Çabucak düzeltti düşen yüzünü. Kısacık bir saniye için orada kalmıştı o yaralı ifade ve çabucak bir gözden geçirdi herkesi Wulfric, bunu gören var mıydı diye. Neyse ki kimse bir şey görmemiş gibiydi. "Eee-şey, aslında bu hayli uzun ve birazda hoş olmayan bir hikaye." dedi. "Ailem ile bir konuda konuşmam gerekiyordu artık ve bunun için evime gitmem gerekti." diye de ekledi çabucak. Bu sırada aklından da ne kadarını anlatsam acaba diye arkadaşlarını tartıyordu. Sonuçta eninde sonunda öğreneceklerdi evden kovulduğunu... Anlattığı şeyden hiç memnun kalmayan ailesi onu mirastan mahrum etmemişler ama ölene kadar da bir daha görmek istemediklerini söylemişlerdi... Bu artık inkar edilemez bir gerçekti ama bunun duyulmasını ertelemeli miydi bilmiyordu wulfric.



Tüm bunları düşünürken kesinlikle belli etmiyordu içinde kopan fırtınayı ve hemen o arsız sırıtışını yüzüne yapıştırarak "Yani şu an irdelenmesi gerekmeyen bir konu hanımlar." dedi ve içkiyi kafaya dikip bitirdi. Ama kızlar tatmin olmamışlardı sanki... Başta sadece Veronica'da olan bakış şimdi hepsinde vardı. Biri hariç: Adresteia pek ilgili değildi. Bu da biraz rahatlattı Wulfric'i sonuçta en azından biri ilgilenmemişti. Yani hala konuyu kapatma şansı vardı...