Tanımlanamaz Hisler.

Konu: Tanımlanamaz Hisler. Perş. Mart 24, 2011 4:55 pm

Canlı renklerle döşenen odamda uzandığım yataktan kalkıp dolabıma ilerledim. Gece olsa da üzerimde bir uyuşukluk vardı ve bu nedenle uzanmıştım. Hayal kurmak için ne kadar güzel bir zaman… Dolaptan siyah, üzerime tam olarak oturan koyu krem renkte bir elbise geçirdim. Elbise straplez ve göğüs altından kemerliydi. Oldukça mini sayılabilirdi ama aşırıya kaçmıyordu. Sanırım… Ama sorun değildi. Fiziğim güzeldi ve bunu sergilemekten çekinmezdim. Ayaklarıma aynı renkte yüksek topuklu bir ayakkabı giyip makyajımı da yaptım. Rimel, eyeliner ve çilekli parlatıcı. Her zamanki parfümümü de sıktıktan sonra son kez kendime bakıp dışarı çıktım.

*

Adımımı renkli ışıkların hükmettiği bara attığımda Ian’ı düşünüyordum. Çok yakın arkadaştık ama farklı bir şeyler vardı. Tanımlayamadığım bir şeyler… Aslında istesem tanımlardım ancak olacaklardan korkuyordum. Olmaz. Düşündüğüm şeyler imkansızdı. Bir şekilde ufak kıskançlıklar oluşuyordu içimde genç adama karşı. Ve nedense hiç suçluluk hissettirmiyordu bu hisler. Önceden de arkadaşlarıma karşı böyle şeyler hissederdim ama suçluluk hissettirirdi. Zaten aramda hiçbiriyle bir şey geçmemişti. Her neyse. Bunu düşünemezdim şimdi. Düşüncelerimi çok kolay ağzımdan kaçırabilen biriydim ve bunların Ian’ın kulağına gitmesini hiç istemezdim. Bara göz gezdirdim. Ian gelmemişti. Gidip en köşedeki masalardan birine oturup bacak bacak üstüne attım. Bir süre sonra iyice arkama yaslanıp yayılarak Ian’ı beklemeye başladım.

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Perş. Mart 24, 2011 7:58 pm

Gecenin karanlığı gökyüzüne çökmüştü. Bu gece Phosphorescence Bara gidecektim. Bir süre kendime baktım. Üzerimdeki kıyafetler beni oldukça rahatsız ediyordu. Ama herkesin ilgisini çekebilmek için bu kıyafetlere katlanmak zorundaydım. Aslında ilgi çekmek hoşuma gidiyordu. Aynaya doğru birkaç adım attım. “Son kez” diyerek attığım onuncu adımdı bu. Bir süre daha saçlarımla oynadıktan sonra dışarıya doğru hızla fırladım.
#
Phosphorescence Bara geldiğimde mekan dolup taşıyordu. Herkes eğleniyordu. Gözlerim Juanetta’yı arıyordu. Ancak onu bulmam biraz zaman aldı. Genelde her şeyin tam merkezinde olmayı sevdiğim için diplere sanki kaçarcasına oturan Juanetta aslında herkes den farklıydı. Neden böyle hissettiğimi bilmiyordum ama onun yanında kendimi rahat hissediyorum. Bu his herkesin yanında olmuyor ne yazık ki. Kendim gibi olamıyorum.
#

Juanetta birkaç dakika sonra gözüme çarptı. Etraftakilere bakıp duruyordu. Sıkıldığını buradan bile anlayabiliyordum. Yanına doğru ilerlemeye başladım. Heyacanlı olduğuda anlaşılıyordu. Elleri hızla titriyordu. O sırada ''Selam Juanetta'' dedim ve vereceği cevabı bekledim.

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Cuma Mart 25, 2011 5:12 am

Etrafımdaki insanları incelemeye başlamıştım sıkıntıdan. Acaba çok mu erken gelmiştim? Ian’ın beni bekletmek isteyeceğini hiç sanmıyordum. Bu düşünce beynimin kaynamasına yol açmıştı birden. Kalp atışlarımın uzun mesafeler boyu koşmuşçasına hızlandığını hissediyordum. Saatim de yoktu ve bar gibi bir mekanda duvarlarda saat asılı olmayacağını bile bile etrafıma bakındım. Düşündüğüm gibi, yok. Gözlerimi kenetlediğim ellerime dikip başparmaklarımı birbirleri etrafında döndürmeye başladım. Aptalca; ama vakit geçiriyordum. Sıkıntıdan patlayacağım sanırım. Sıkıntıdan ölünseydi, şu an öleceğimden eminim. Bir kere daha çevremi süzdüm. Mavi gözlerim kapıyı bulduğunda onu gördüm. Etrafına bakınıp duruyordu. Şüphesiz beni arıyordu. Gözlerimi tekrar ellerime diktim. Görmezden gelmeye çalışıyordum. Çocukçaydı, evet. Ama onu görürsem elimi kolumu sallayıp “Heey! Ian, buradayım.” diye bağırmam gerekebilirdi ve bunu yapmayı istemiyordum. Ah, ne oldu içimdeki çılgın kıza benim? Arada sırada Ian’a da bakıyordum. Bulamama ihtimali beni kavururken ellerim çıngınca titremeye başlamıştı. Onları bacağıma üst üste koyup gözlerimi kenetledim yine. Bir yandan da derin nefesler alıyordum ancak bu beni esnetiyordu. Esnemeden dolayı sulanan gözlerimi açıp ellerimle yelpaze gibi yaparak çırptım. Makyajım akmamalıydı. Derin nefesler almayı bıraktım. Sakin olmalıydım. Ne yani? Kusursuz hatlarla çevrili siması sabrı taşmış bir ifade sahiplenirse ayağa kalkıp onu buraya getirebilirim.

“Selam Juanetta.”

Duyar duymaz hızla sesin sahibine döndüm. Boynumun tutulmadığına şükretmeliyim. Ayağa kalkıp elbisemin eteklerini düzelttikten sonra büyücüye sarıldım. Kısa ama üzerindeki parfüm kokusunun beni sarhoş etmesi için yeterli bir sarılış… Geri çekilerek büyücüye bakıp gülümsedim. Dostane bir gülümseyiş…

“Selam Ian.”

Eski yerime oturup yana kaydıktan sonra tekrar bacak bacak üstüne atıp büyücünün oturmasını bekledim. Aslında ne diyeceğimi bilmiyordum. “Nasılsın?” mi? Ya da neden köşelerde bir masa seçtiğimi açıklayabilirdim. Dikkatleri üzerine çekmeyi seven bir yapısı olduğunu biliyordum. Ama ne diyecektim ki ona? Bu soruyu sorduğumda kendime bile mantıklı bir cevabım yok. Umarım ilk önce o konuşur.

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Cuma Mart 25, 2011 8:41 am

“Selam Ian.” Dedi ve oturdu. Bir süre sonra yana kayması oturmamı beklediğine bir işaretti. Yanına oturup kolumu omzuma atmadan önce dikkatim kusursuz vücudu üzerinde yoğunlaşmıştı. Aman Tanrım! Juanetta’nın daha önce hiç vücuduna bakmamıştım. Ya da ona karşı sadece arkadaşça duygular beslediğim zamanlar. Ve ne kadar pişman olduğumu şimdi anlıyordum. Bir süre sonra kafamı salladım ve gözlerimi görüp görebileceği en kusursuz parçadan çevirmeye çalıştım. Daha sonra tekrar suratına yoğunlaştım. Düşünceli bir hali vardı sanki. Bir ara daldı ve uzun uzun düşündü. Bu halinden kurtarmak istercesine “Eee, nasıl olduğumu sormayacak mısın?” dedim.

#

Juanette tam kusursuz dudaklarının arasından kelimeleri dökecekken eski bir arkadaşım yanımıza geldi. Kahrolası pislik, tam sırasıydı sanki! Juanetta bu durum karşısında biraz şaşkınlık hissetmiş olmalıydı. Biraz daha sohbet ettikten sonra ondan sıkılmışçasına bir tavır sergiledim ve yanımdan gitmesini sağladım. Juanetta ile uzun zaman sonra baş başa kalacağız ve ahmağın biri gelip başlamayan sohbetimizi bölüyor.

#

“Özür dilerim Juanetta, dinliyorum?” dedim ve dudaklarından dökülecek kelimeleri bekledim.

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Cuma Mart 25, 2011 2:47 pm

Bir süre vücudumda dolaştı gözleri. Hoşuma gitmişti. Evet, ilgi çekmeyi severim. Vücudumu kullanmayı da öyle… Çok kısa bir süre sonra yanıma oturup kolunu omzuma attığında gülümsememe engel olamadım. Biri göğüs kafesime baskı uyguluyormuş gibi geliyordu bir yandan da. Heyecan...

“Eee, nasıl olduğumu sormayacak mısın?”

Dudaklarından dökülen sözler üzerine yüzümü döndüm ona. İçimden geçenleri okumuş gibiydi adeta. Bir şekilde hoşuma gitmişti. Tam nasıl olduğunu soracağım sırada yanımıza tanımadığım biri geldi. Ian’la bir süre konuştular. Ian’ın baştan savma ve sıkıldığını belli eden tavırlarına şaşırmıştım. Bana bunları göstermediğinden olabilir. Ah, göstermesin zaten. Onun ilgisi, diğer insanların ilgisinden çok daha sevindiriciydi benim için. Tekrar bana dönüp özür diledikten sonra dinlediğini söylediğinde gülümseyerek başımı omuzlarına gömdüm. Beyaz ve düzenli dişlerimi göstererek gülümsedim. Bakışlarımı ona çevirmeden konuştum:

“Tabii. Uzun süreden sonra seni dinlemek beni mutlu eder. Nasılsın?”

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Salı Mart 29, 2011 3:32 pm

Beyaz ve düzenli dişlerini göstererek, “Tabii. Uzun süreden sonra seni dinlemek beni mutlu eder. Nasılsın?” dedi. Yüzüne uzun süre odaklandım, sanki beni hipnotize eden birşeyler vardı. Kusursuz güzelliği oldukça etkileyici görülüyordu. Daha önce ona bu gözle hiç bakmamıştım. Sanırım biraz daha bakacak olursam, ağzımdan çıkacak sevgi sözlerine engel olamayacaktım. Ve belkide terslenecektim. Kendimden utanıyorum.

#

Bir süre sonra durumu abarttığımı fark ettim. Kafamı sağa sola birkaç kez salladım. "Imm, ben iyiyim, sen nasılsın?" dedim. Şaşkın şaşkın suratıma bakıyordu. Bu halime şaşırmış olmalıydı. Oldukça haklıydı. "Bende iyiyim Ian" dedi ve gülümsedi. Daha önce hiç bir kız beni bu kadar etkilememişti, bu başka bir duyguydu, başka bir his...

#
Ne olduğunu tahmin etmek zor değildi. Ancak aklım bir türlü almıyordu. Ona nasıl açıklardım? Cevabı olumsuz olursa hem üzülecektim, hemde o anda mekandan çekip gitmem gerekirdi. Kendime olan güvenim neredeydi? Ne kadarda çabuk sarsılmıştı. Ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi bilmiyordum. İçimdeki bu garip histen başka. Hiç birşey...

Konu: Geri: Tanımlanamaz Hisler. Perş. Mart 31, 2011 4:29 am

Klasik bir soruya cevap vermeden önce fazlaca düşünmesi dikkatimi çekmişti. Beni inceliyor gibiydi. İncelemesi fazlaca hoşuma gidiyordu aslında. Dikkatini dağıtmak için olacak, başını iki yana salladı. Ardından iyi olduğunu ve benim nasıl olduğumu sordu. Şaşkın bakışlarıma engel olamadan iyi olduğumu söyledim. Nesi olduğunu sormalı mıydım? Belki anlatmak istemez. Ah, hayır, ben onun en yakın arkadaşlarındanım. Belki olmak istediğimden daha fazla ‘arkadaş’tık biz. Ancak bir sorun gibi de görünmüyordu düşünceleri. Sadece dalgınlıktır belki… Soracağım.

“Dalgın görünüyorsun Ian.”

Bu sözcükler dudaklarımdan dökülürken genç adamın yüzüne değil, masaya odaklanmıştım adeta. Mırıltı gibi çıkmıştı sesim ancak duyduğundan emindim. Onun cevap vermesine fırsat kalmadan bir garson gelip ne almak istediğimizi sordu. Gözlerimi devirerek sorarcasına “Vişne vodka.” dedim Ian’a hitaben. İstekten çok soru sorar gibi çıkmıştı sesim. “İki vişne vodka öyleyse.” diye onayladı. Garson başını salladıktan sonra gitti. Şimdi düşündüm de dışarıdan gören biri sevgili olduğumuzu falan düşünebilirdi. Fikrin hoşuma gidip içimi gıdıklamasının etkisiyle gülümseyip aynı gülümseme ile Ian’a döndüm. Yüz ifadem tekrar sorarcasına bir hale büründü.

“Evet, seni dinliyorum.”