~ Birinci Kat.

Aldığım tüm kararlara rest çekiyormuşum gibi hissettim kendimi. Yine orada duruyor ve kendi kendime ihanet ediyordum. Hayatım boyunca kimseye ihanet etmemiştim; kendimden başka. Aldığım kararları uygulayamaz, insanlara tavır olamaz ve onların hayatını mahvedemezdim. Eva'yla burada ayrılıyorduk sanırım. O asla affetmezdi, bense sessizce göz yaşı dökerek bir köşede oturur. Üzüntüm hafiflediğinde dönüp affederdim. Orada ağlayan insana da ihanet ederdim, sözlerime de. Passion La Chocolat'a gelmeyeceğime söz vermiştim ama buradaydım işte. Hemde fikir benden çıkmıştı. Hafifçe dolan gözlerimi gizlemeye çalışırken arkadan gelen sesleri duydum ; "Sanırım Cole*den hoşlandın E" Vay canına,Kesha'yla bu kadar samimiler miydi? Benim bile bunu söylemeye cesaretim olmamıştı hiç bir zaman. Eva birinden hoşlandığında kızarır bozarır, eskisinden daha canlı olurdu. Bu çıktığı insan sayısı düşünülürse çokta olağan bir durum değildi. Ama bunu ona hiç söylememiştim . Deli dolu kardeşimi onun fevri tavırlarını seviyordum. Eva'nın yanında olduğum tüm zaman dilimleri dışında grubun en deli dolusu olurdum. Ama Eva tüm top listelerini altüst ederdi. Gülümsedim. "Çatlak kız." Ardından gelen cümle yüz ifademi biraz değiştirdi. "Senin de Wulf*a bakışların değişti." Alt dudağımı ısırdım,bu doğru muydu ki? Neden olmasındı? Ve neden böyle olması beni rahatsız etsindi? Wulf hoş bir çocuktu. Ve kesha da ; onu oldum olası severdim. Bir Euryale'ydi sonuçta. Tommy'nin akrabası olması bile yeterliydi. Duygularımı bir yana bırakıp mantığımı ele aldım. Bu iki değer arasında çok ince bir çizgi vardı. Onların konuşmalarının dinlemekten vazgeçerek önüme döndüm. Selly'nin iç çekmesi çalındı kulağıma. Bu kız en az benim kadar duygusaldı. "Ne oldu da iç çektin bakalım?" dedim gülümseyerek. "Arkadaşlarımla da her zaman böyledik.Onları özledim!" Birden aklıma çocukluğum geldi,yoldaşlıkta çalışan bir ailenin tek çocuğuydum. Anemm ve babam üst düzey görevlerde bulunduğu için sürekli koruma altında bir evde yaşardık. Dışarıya çıkıp yeni insanlar tanıma olanağım olmamıştı Hogwarts'a başlayana kadar. Eva'yı da o zaman bulmuştum. Kimbilir belki onu önceden tanısaydım seçmen şapkanın sözünü dinleyip bir Slytherin olabilirdim. Beni binam tamamen farklı bir yola sokmuştu. Eva hiç bir zaman bilmemişti bir slytherinli olmama ramak kaldığını. Beni Hufflepuff'a ya da Rawenclaw'a yakıştırırdı. Aklıma Ellie geldi. İç dünyamın yansımalarının bir o biliyordu. Ben nasıl olupta kardeşimle paylaşmamıştım bunları! Bu sefer ben iç çektim. Hayata dönme kararı alarak, kardeşimin ve Kesha'nın kırkırdamalarına bir yanıt aradım ; "Orada ne kaynıyor?" hınzırca bana döndü Eva ; "Mugglelarla yaşamın hoşluğundan bahsediyoruz." Güldüm. Bu tamda ondan bekleyeceğim cevaptı. Eminim onlarda bizimle yaşamanın ne kadar hoş olduğunu düşünülardı. Selly baya sıkılmış gibiydi. Onun bu tavırları bana birini hatırlatıyordu. Bana çokta uzak olmayan birini... Gülerek sorusuna cevap verdim. "Keyifler gayet iyi tatlım. Ama yarım asırdır beklediğim çikolatalı kekim gelince daha mutlu olacağıma eminim." Uzakta bizi gözleyen Droméda'ya göz kırptım. Ben kekimi nihayet aldığımda Kesha'ya döndüm ; "Kesh siz cole'la nasıl tanışmıştınız sahi?" Bu sefer Kesha'nın gerçekten moralinin bozuk olduğunu farkettim. Tüm bakışlar onun Cole'un üzerindeydi. Ben nasıl olupta durumu farketmemiştim? Kesha koşarak lavaboya gittiğinde yerimden kalkmakla kalkmamak arasında kaldım. Eva onun yanına gitmişti ama o ikisinin arasında benim anlayamadığım bir bağ vardı. Biraz konuşup döneceklerini umuyordum ama bir kaç dakika sonra dömediklerinde yavaşça yerimden kalktım. Kesha benimde dostumdu. Yıllarca isteyerek ya da istemeyerek çok şey paylaşmıştık. İçeriye girmek için kapıyıy tıklattım hafifçe. Eva'nın onaylayan sesinin duyduğumda onlara baktım. Tam tahmin ettiğim gibi başını Eva'ya yaslamış ağlıyordu. Güçlü bir kızdı Kesha. Kimse onu bu hale getiremezdi,bunun Selly'nin hatası olduğunu düşünmüyordum. Başka bir şey vardı,daha farklı bir şey.

"Ben aptal, salak, gerizekalı bir kzım Eva!" Diye ağlıyordum. Basit bir rüyadan etkilenmiştim. Ancak bu sürekli oluyordu. Başıma yana çevirdim. Penelope gelmişti. Bana zor zamanlarımda hep yardım ederdi. Benim toparlanmamda büyük bir katkısı vardı Penni'nin. Hemen onun yanına koştum ve boynuna sarıldım. Uzunca bir süre hıçkırarak ağladım. Konuşabilecek bir duruma gelmem epey zaman almıştı. Ancak sonunda toparlanmıştım. Kendime geldiğimde Penn "Ne oldu Kesha?" Dedi şefkatli bir sesle. "Son bir aydır hep aynı şeyi yaşıyorum kızlar. Hep aynı rüya. Penn sen Euryale soyunu biliyorsun. Tanrı veya tanrıçaların soyundan geliyoruz. Bende Nyx'in soyundan gelmiştim. Rüyalarımda hep Nyx'i görüyorum. Bembeyaz teni kırmızı kanla boyanmış. Yüzü cansız yatıyor. Ve bir ses sıra sana geldi diyor. Çıldırmak üzereyim. Doğru düzgün uyuyamıyorum bile. Biliyorum basit bir kurgu. Ancak bu beni çok korkutuyor." Dedim. Eva'da yanımıza geldi ve omzuma elini attı "Sen dedin basit bir rüya. Hepsi geçecek." Dedi. Ancak Penn kaygılı görünüyordu. Oturdum ve sırtımı duvara yasladım. Yaklaşık on dakika sonra Selly geldi. Biraz rahatsız olmuştum. Ama hiçbir şey demedim. "Nyx kim? Annen mi?" Dedi. neden bilmiyorum ama bir anda kanım ısınmıştı ona "Nyx gece tanrıçasıdır. Ben onun soyundan geldiğim için, evet, annem gibi bir şey." Gözleri bir an şaşkınlıkla büyüdü "Yani sen tanrıça mısın?" Dedi. Hafifçe kıkırdadım. "Öyle bir şey galiba." Dedi. Nihayet keyfim yerine gelmişti. "İçeri gidelim mi?" Dedim. Başını salladı. Beraber masaya doğru gittik. Penelope ve Eva birbirlerine bakarak gülümsediler. Eva hemen "Bize Cole ile nasıl tanıştığınızı anlatacaktınız." Dedi. Gülümsedim. Cole'e baktım ve fısıldayarak "Özür dilerim." Dedim. Cole gülümsedi ve o konuşmaya başladı "Biz muggle dünyasında da arkadaştık. Ben o zamanlar yine çok çapkındım. Kesha ise mahalleye yeni gelmişti. Kıvırcık sarı saçları vardı. Gözleri griydi. Çok şirin bir kızdı. Onun yanına gittim. Güzel şeyler söylemeye başladım. Ama Kesha beni dinlemiyordu. Sonunda kızdım ona ayağımla küçük çakıl taşlarını Kesha'ya attım. Çok gururluydum o zaman. Bana göre herkes beni dinlemeliydi. Kesha bunun üzerine ağladı ve yerden aldığı yumruk büyüklüğündeki taşı bana fırlattı. Kolum kanamıştı." Dedi. Kahkahalarla gülmeye başladı. "Çok iyi yapmışsın kanka!" Dedi Eva. Penni'de bize katıla katıla gülüyordu. Selly "Yazık." Dedi. Wulf ise Cole'e bakıp gülmemeye çalışıyordu. "Sonra ikimizde ağlamıştık." Dedim keyifli bir tonla. "Gerçekten olaylı bir tanışmaymış!" Dedi Penn gülerek. Evet hem de ne olaylı!

Her şey bir anda olup bitmişti. Bir anda Kesh “Madem hakkın var anlatayım o zaman! Son bir aydır uyuyamıyorum Cole! Her uyuduğumda sanki boğuluyorum. Ve her gözlerim kapandığında Nyx’i görüyorum. Ve Nyx her zaman kanlar içinde oluyor! Her zaman bende ölüyorum Cole!” diye haykırarak bayanlar tuvaletine koşmuştu. Tabi ki en yakın dostu Eva'da onunla birlikte. Ardından Selly ve Penny'de. Bir tek Wulfric ve Cole kalmıştı geriye. Wulfric, Nyx'in kim olduğunu biliyordu ve birden aklına ezbere bildiği
"Hesiodostan Gece Tanrıçası Nyx'e:
Orada ayrıca Gece'nin kasvetli evi yükselir.Korkunç bulutlar onu karanlığa boğar.
Önünde dimdik Atlas yükselir; başının ve yorulmak nedir bilmeyen kollarının üstünde, Gece ve Gündüz'ün bronz bir eşikte karşılaştığı ve sonra birbirlerine sokulup selamlaştıkları geniş gökyüzünü taşır." dizeleri geldi ancak Wulfric farketmeden dilinde yankı bulmuştu bile bu dizeler. Cole "Efendim?" dedi. Besbelli kendine bir şey söylediğini sanmıştı Wulfric'in. "Sana bir şey söylemedim, yalnızca istemsizce sesli düşündüm. Kusura bakma." dedi ancak Cole söyleidği şeyi duymak isteyince bir kez daha tekrarladı. "Sen bunları neredn biliyorsun?" diye sorunca Cole, Wulfric'te "Bir zamanlar büyükbabam bizim de Nyx'in soyundan gelen birkaç asil aileden biri olduğumuzu söylemişti ve bende bunun üzerine bu konuda birkaç araştırma yapmıştım. Bu dizelerde ordan kalma." dedi. Daha sonra "Ben geliyorum." diyerek masadn ayrıldı ve kızlar tuvaletinin kapısına geldi ancak tam bu sırada Pen'in "Sanırım dükkan sahipleriyle konuşup Wulf*u da buraya getirebilirim" dediğini duydu ve kendi kendine "Benim bununla nasıl bir alakam olabilir ki?" diye sordu.Fakat sonra olurda onu çağırmaya kalkarlarsa burda görmesinler diye yerine döndü. Artık bu gerginlik ve tatsızlığın kendi yüzünden olmadığını bildiği için rahatlamıştı. Zaten bir süre herkes geri döndü ve Kesha'da mutlu görünüyordu.
Eva, "Bize Cole ile nasıl tanıştığınızı anlatacaktınız." diyince Cole da "Biz muggle dünyasında da arkadaştık. Ben o zamanlar yine çok çapkındım. Kesha ise mahalleye yeni gelmişti. Kıvırcık sarı saçları vardı. Gözleri griydi. Çok şirin bir kızdı. Onun yanına gittim. Güzel şeyler söylemeye başladım. Ama Kesha beni dinlemiyordu. Sonunda kızdım ona ayağımla küçük çakıl taşlarını Kesha'ya attım. Çok gururluydum o zaman. Bana göre herkes beni dinlemeliydi. Kesha bunun üzerine ağladı ve yerden aldığı yumruk büyüklüğündeki taşı bana fırlattı. Kolum kanamıştı." diye cevap verdi. Herkes gülerken Wulfric ise kendini tutmaya çalışıyordu çünkü bu çocuğu henüz tanımıyordu ve nedense çocuk onu bariz bir şekilde görmezden geliyor gibi hissediyordu. Bu onu biraz kırmıştı açıkçası ancak bunu itiraf ya da belli etmeye hiç niyeti yoktu.
Daha sonra Eva "Çok iyi yapmışsın kanka!" Dedi ve belli ki eğleniyordu. Penni'de bize katıla katıla gülüyordu ancak Selly "Yazık." dedi. Belli ki acımıştı Cole'a. Wulfric'te kendini ne kadar tutmaya çalışırsa çalışsın belli oluyordu hali. Sonra Kesh "Sonra ikimizde ağlamıştık." Dedi keyifli bir tonla. Çok matrak bir tanışmaydı anlaşılan.
Birkaç dakika sonra yanlarından bir kadın geçti ve Selly'nin gülen yüzü kadını görmesiyle yerle bir oldu. Kadını süzerken onu tanıdığı belli oluyordu ve sonunda masadan fırlayarak kadının peşinden koştu. Kadın koşma seslerini duyup arkasını döndü ve Selly kadına yetişerek "Aman Tanrım! Sen O'sun! Bu sen misin?" diye sordu. Dehşete düşmüş gibiydi ancak soru biter bitmez yere yığıldı.

Wulfric anında masadan fırladı ve Selly düşmeden tuttu onu, yere yatırdı. Bu sırada Penny de gelmişti ve ikisi birlikte onu ayıltmaya çalıştılar. Wulfric "Selly!Selly!Cevap ver beni duyuyormusun?" diye seslendi. Sonunda kendine geldiğinde Pen "Oh, Tanrıya şükür kendine geldi!" dedi, sesinden rahatladığı belli oluyordu ve çok korkmuştu. Sell kalkar kalkmaz ilk söylediği şey o kadınla ilgiliydi ve Wulfric içinden "Galiba bu kadının onun geçmişiyle yakından ilgisi var..." diye geçirdi. "Nerde?Nerde kadın?" diye bağırmıştı Sell. Pen "Tatlım bak beni dinle.O yok, gitti." dedi. "Ne neden gitti?!Ama ben ben ona, benim ona ihtiyacım vardı!" diye bağırdı fakat bağırdığının pek farkında değildi anlaşılan, şoktaydı.
Bu sırada Eva yanımıza gelip "Tatlım bak kadına gitmemesini söyledim yalvardım.Fakat dinlemedi aniden buharlaşıp gitti!" dedi. Anlaşılan o da bu olanlarla ilgili bir şeyler biliyordu.
Selly iyice kendine geldiğinde Wulfric ona "Sana bir şey sormam lazım ama bu konuda konuşabilecek misin?" dedi. Selly ise "En yakın arkadaşlarımdan birisin sanırım bilmeye hakkın var. Sorabilirsin Wulf." diyince Wulfric "O kadın kimdi Sell? Neden bu hale geldin onu görünce?" diye sordu.
Sonunda hepsi masaya dönmüştü ve Selly anlatmaya başladı.
"O kadın annemin yakın arkadaşlarından biri, ölürken bile yanında o varmış. Onu çok aradım ancak hiç bir yerde bulamadım. O bana aileme ne olduğunu söyleyebilecek tek insandı!" gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Wulfric onu biraz olsun neşelendirmek için yanına gitti ve bir kolunu omzuna atarak "Üzülme Sell, onu beraber buluruz ve gerekirse hepimiz sana yardım ederiz."
Soran bakışlarla diğerlerine baktı ve hepsi "Tabi ki. Neden olmasın?" gibi cevaplar verdiler. En içten ve tatmin edici cevaplar ise Penn ve Eva'dandı. Kesha ise gerçekten ilgili görünüyordu Selly'ye karşı. Wulfric kendi kendine "Bu kız gerçekten iyi birine benziyor." dedi. Sonra döndü ve Kesh'e dostça, sıcacık bir bakış attı...

Tam bir şok yaşamıştı Selly. Bu onun için korkunç olmalıydı. Bende Tommy'i tanımadan önce onun gibiydim. Ancak sonunda onu buldum. Selly'de bulacaktı. Ona inanıyordum. Güçlü bir kıza benziyordu. Wulfric onun yanına gitmiş, onu sakinleştirmişti, arkadaşlık bu olsa gerek. Ben arkadaşlarımı Hogwarts'da bulmuştum. Umarım Wulfric'de o arkadaşlardan birisidir diye geçirdim aklımdan. Yerimden kalkıp Selly'nin yanına gittim ve omzunu sıvazladım "Selly, üzülme dedik ya hepimiz yardım edeceğiz sana. Bende eskiden böyle şeyler yaşamıştım. Ta ki bir akrabımı bulana kadar. Bana kimse yardım etmedi, ama söz sana yardım edeceğiz." Dedim. Selly ise umutsuzca başını salladı. Cole geldi yanımıza "Evet, hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için değil mi Wulf?" Dedi ve gülümsedi. Sonra yanıma geldi ve kulağıma fısıldadı "Kesha Wulf ile bir konuşmalısın. Bana bir kaç şey söyledi Nyx ile ilgili. Sanırım o da Nyx'in soyundan geliyor." Dedi. Ne! Bu harika bir haberdi. Ancak hemen konuşmayacaktım. Selly düzelir düzelmez konuşacaktım. Heyecanlanmıştım. Ama Selly kötü bir durumdaydı. Onu biraz neşelendirmeye çalıştı Eva ve Pen "Kızım biz burda boşuna mı duruyoruz!" Diye çıkıştı Eva. "Bütün imkanlarımızı zorlayarak sana yardım edeceğiz!" Dedi Pen neşeli bir sesle. Selly'nin de keyfi yerine gelmişti. Tamam Wulfric ile konuşacaktım "Wulfic, bir dakika konuşabilir miyiz?" Dedim çaresiz bir ses tonuyla. Selly'nin yanından biraz uzaklaştık. Derin bir nefes aldım "Şey Wulfric... Cole bana bir takım şeyler söyledi. Ailen Nyx'in soyundan mı geliyor?" Bir süre sustu. Ancak sonra cevap verdi "Evet..."

Üzülmüştüm çünkü elimdeki en iyi fırsatı kaçırmıştım.Ama herkez beni teselli ediyordu, Kesha bile.Kesha ile düşman olmak istemiyordum çünkü böyle bir zamanda neşemi yerine getirenlerden biri olmuştu."Sana bir şey sormam lazım ama bu konuda konuşabilecek misin?" dedi Wulfric. "En yakın arkadaşlarımdan birisin sanırım bilmeye hakkın var. Sorabilirsin Wulf." dedim.Wulfric "O kadın kimdi Sell? Neden bu hale geldin onu görünce?" diye sordu.
Sonunda hepsi masaya dönmüştü ve anlatmaya başladım.
"O
kadın annemin yakın arkadaşlarından biri, ölürken bile yanında o
varmış. Onu çok aradım ancak hiç bir yerde bulamadım. O bana aileme ne
olduğunu söyleyebilecek tek insandı!" gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Wulfric yanıma geldi ve bir kolunu omzuma atarak "Üzülme Maria, onu beraber buluruz ve gerekirse hepimiz sana yardım ederiz."
Soran bakışlarla diğerlerine baktı ve hepsi "Tabi ki. Neden olmasın?"
gibi cevaplar verdiler. En içten ve tatmin edici cevaplar ise Penn ve
Eva'dandı. Kesha bana karşı ilgili görünüyordu.



Kesha kalkıp yanıma geldi ve omzumu sıvazladı "Maria, üzülme dedik ya
hepimiz yardım edeceğiz sana. Bende eskiden böyle şeyler yaşamıştım. Ta
ki bir akrabımı bulana kadar. Bana kimse yardım etmedi, ama söz sana
yardım edeceğiz." Dedi.Başımı salladım ve sonra Cole yanımıza geldi.Kesha daha sonra yanımdan kalktı ve Wulfric ile konuşmak için uzaklaştı.Gerçekten üzülmüştüm toparlandım ve "Arkadaşlar bu benim için önemliydi.Ama sizin sayenizde bu durumu en az hasarla atlattım.Size çoook teşekkür ediyorum.Bu olay aklımı kurcalıycak olsada bu olayı bu günlük unutma istiyorum.Hiç birşey olmamış gibi yaşıycam bugün." dedim ve çok zorda olsa gülümsedim.



Not:Arkadaşlar adımı Maria Eldora yaptım.Karışıklık olmasın...

Kesha bana "Wulfic, bir dakika konuşabilir miyiz?" dedi ve beraberce masadan uzaklaşıp başka bir masaya gittik. Bana "Şey Wulfric... Cole bana bir takım şeyler söyledi. Ailen Nyx'in soyundan mı geliyor?" diye sordu. Bir süre "Ne kadarını söylesem ki?" diye düşünüp en sonunda cevap verdim. "Evet."
Kesh, bana hala soran gözlerle bakıyordu. "Sanırım soracağın ya da merak ettiğin başka bir şeyler daha var." dedim. "Ben yalnızca bizim ailenin Nyx'in soyundan geldiğini sanırdım. Ama şimdi görüyorum ki yalnız değil mişiz..." Bunun üzerine Kesh'e "Sen üçlerin öyküsünü biliyor musun?" diye sordum.
"Nelerin nelerin?"
"Anlaşılan bilmiyorsun. Üçlerin öyküsü çok eski bir hikayedir ve Nyx'in soyundan gelen 3 asil kanın öyküsünü anlatır." Kesha bana boş gözlerle bakıyordu. "Anlaşılan ailesi ona daha sırları anlatmamıştı. Aslında benimde bilmemem gerekiyordu ve eğer büyükbabam hala burada olabileceğini bilseydim hiçbir şeyi öğrenmekte istemezdim." diye iç geçirdim. Daha sonra anlatmaya başladım. "Çok eski zamanlarda şu anda üç köklü aile olarak bilinen Salieriant'lar ve adını bilmediğim iki aile daha, bu üç aile o zamanlar tek bir aileymiş. Hepsi bir aradalarmış ve birlikte yaşarlarmış. Bu üç ailede Nyx'in soyundan geliyormuş, yani aralarında çok güçlü bir kan bağı varmış. Bu üç büyük ailede birbirlerine karşı çok sıkı bağlılıkları varmış. Ailelerin en büyükleri 2 haftada bir diğerlerinin katılamadığı bir toplantı yaparlarmış. Derken çok uzun yüzyıllar sonra adını bilmediğimiz ailenin en yaşlısı olan kişi diğer ailelerden daha üstün oldukları iddiasında bulunmuş ve ilk fesat tohumları atılıp ilk çatlaklar oluşmaya başlamış bu kadim dostluğun içerisinde. Boşuna dememiş eskilerin bilgeleri 'İnsanoğlu tamahkardır.' diye. Bu yaşananlar zamanla büyümüş ve bu üç aile birbirleriyle geçinemez hatta aynı ortamda dahi bulunamaz olmuşlar. En sonunda çıkar yolu ayrılmakta bulmuşlar. Bir daha da bir arya gelmemişler, birbirlerinden çok uzak yerlere dağılmışlar." Anlatmayı bitirdiğim zaman Kesha çok şaşırmış göründü ancak ben devam ettim. "O zamandan sonra bu bilgiler ve daha niceleri aile içerisinde dededen toruna, yani bir kuşak arayla yeni nesile aktarılmaya devam etmiş. Fakat bu bilgilerin verilmesi için kişinin reşit olması gerekiyormuş. Bunları bana anlatan büyükbabamada onun büyükbabası anlatmış bunları. Yani anlayacağın benim henüz bunları bilmemem gerekiyor ama 3 yıl önce birşey oldu. Bir gün büyükbabama gitmiştim ancak o çok telaşlı ve dehşete düşmüş görünüyordu. Bana "Geliyorlar! Geliyorlar! Benim için geliyorlar!" diyerek beni bodruma indirdi. Bana işte bu sana anlattıklarımı anlattıktan sonra yukarıdan bir ses "Bombarda Maksima" diye bağırdı ve evin kapısının yerle bir olduğunu duyduk. Bana sen burda saklan dedi ve yukarı çıktı. Yukarıdan çarpışma sesleri geliyordu fakat ben korkumu yenemeyerek bakamadım. Nede olsa daha 9 yaşındaydım. Ancak ben dedemin bu olayında üstesinden geleceğine inanıyordum çünkü benim ailem damarlarında ki sihir sayesinde çok dayanıklı ve çok güçlüdürler. Bir süre sonra sesler kesildi uzaklaşan ayak sesleri duydum. Çıkıp baktığımda dedem yerde kanlar içinde yatıyordu ve yanında tanımadığım 5 kişide ölü olarak cansızca yatıyordu. Sonra bayılmışım ve gözlerimi açtığımda kendimi evde buldum. Meğerse bir haftadır baygın ve şoktaymışım, aynı zamanda devamlı çığlıklar atıyormuşum. Kabul etmeliyim ki hiç kolay değildi bunu atlatmak." Titremeye başlamıştım ve bu yüzden anlatmayı kestim. Olanları anlatırken sanki yeniden yaşamıştım ve gözlerim dolu dolu olmuştu. İçimdn "Umarım bunu kimse görmez." diyerek kendimi tutmaya çalışıyordum. Ben hiç bir zaman başkalarının karşısında böyle kötü bir duruma düşmemiştim ve düşmezdimde ancak kendimi tutamıyordum. Artık daha fazla dayanamayacağımı anladım ve kendimi koyverdim.

karşımda ağlıyordu. Wulf'un ağlayacağını hiç düşünmemiştim. Elleriyle şakaklarını ovdu. Elimi omzuna koymak için kaldırdım ancak sonra vazgeçtim. Kendine gelmeye başlayınca bende kendi hikayemi anlatma gereği hissettim "Bana kimse bir şey söylemedi. Aslında bana söyleyecek kimse yoktu. Senin bir ailen varmış Wulf. Benim yoktu. Bir yetiştirme yurdunda büyüdüm. Beş yaşında da evlatlık alındım." Bir an duraksadım. Bunları anlatmam doğru muydu? Wulf'u kendime yakın hissetmiştim. O yüzden bunları anlatıyordum ona "Aslında benim tek akrabam profesör Euryale. O da Nyx'in soyundan gelmiyor. O Hades'in soyundan. Belki annem ve babam Nyx'in çocuklarıydı. Bilmiyorum. Hiçbir bilgi yok ne yazık ki. Ancak senin büyük baban bazı şeyleri biliyor gibi. Eğer yaşasaydı... Ona soracak bir sürü sorum vardı. Eğer... Ama o soruları belki sana sorabilirim." Dedim kararlı bir sesle. "Annem bilinmiyor. Babam bilinmiyor. Belki de ben sadece Nyx'in çocuğuyum. Bana yardım et Wulf. Büyükbaban hiç Nyx'in çocuklarından bahsetti mi?" Dedim ümitle. Kafasını yere çevirdi. Hatırlamaya çalışır gibi bir hali vardı. Beş dakika sonra gözümden bir yaş süzüldü. Geçmişimi bilmemek beni deli ediyordu. "Wulf, Nyx'in çocuklarının taşıdığı bir işaret varmış. O ne? Nyx hangi çocuğunu dünyaya yollamış" Deli gibi ardı ardına sorular soruyordum. Sonunda Wulf konuşmak için ağzını açtı. Yardım et bana Wulfric.

Beni bu halde görünce şok olmuş gibi göründü. Anlaşılan benim ağlayabileceğime ihtimal vermiyordu. Bir an eli kalktı ancak Kesha ne yapacağını bilemediği için geri yanına düştü. Ben yavaş yavaş toparlanıyordum ve bu sırada da o anlatmaya başladı. "Bana kimse bir şey söylemedi. Aslında bana söyleyecek kimse yoktu. Senin bir ailen varmış Wulf. Benim yoktu. Bir yetiştirme yurdunda büyüdüm. Beş yaşında da evlatlık alındım." dedi. Bunu ilk kez onun ağzından duyuyordum ve bunların bir sır olduğunu bildiğim içinde mutluydum. "Kesh beni kendine gerçekten yakın hissetmese anlatmazdı bana bunları." diye düşündüm. Bu arada o anlatmaya devam ediyordu "Aslında benim tek akrabam profesör Euryale. O da Nyx'in soyundan gelmiyor. O Hades'in soyundan. Belki annem ve babam Nyx'in çocuklarıydı. Bilmiyorum. Hiçbir bilgi yok ne yazık ki. Ancak senin büyük baban bazı şeyleri biliyor gibi. Eğer yaşasaydı... Ona soracak bir sürü sorum vardı. Eğer... Ama o soruları belki sana sorabilirim." Dedi kararlı bir sesle. "Annem bilinmiyor. Babam bilinmiyor. Belki de ben sadece Nyx'in çocuğuyum. Bana yardım et Wulf. Büyükbaban hiç Nyx'in çocuklarından bahsetti mi?" Şu an kafam gerçekten karışıktı ve hatırlamak için yere doğru bakarken yüz hatlarım iyice belirginleşmiş, yüzüm buruşmuştu, çünkü biraz başım ağrıyordu. Aslında bir şeyler biliyordum. Büyükbabam söylemişti. Bunu hatırlamanın sevinciyle ona döndüğümde gözleri yaşlarla doluydu ve bana çaresizlikle bakıyordu. Gözleri adeta "Bana yardım et..." diye feryat ediyordu. bir an bu halini görünce ne diyeceğimi bilemedim ve hemen elimi omzuna atarak onu teselliye çalıştım. Biraz daha iyi görününcede ona "Aslında bir şeyler hatırlıyorum. Bu konu büyükbabamın söyledikleri arasındaydı ancak tam hatırlayamadım. Yine de bazı yerlerini çok net hatırlıyorum." dedim. Gözleri şimdi mutluluktan parlıyordu ve bu beni de mutlu etti. "Seninde bildiğin gibi Nyx'in işareti bir hilaldir fakat ailelerimiz bu simgeyi açıktan açığa kullanamazlardı çünkü bir çok düşmanları vardı." diye başladım ve derin bir nefes aldıktan sonra devam ettim "Nyx'in çocukları olan bu üç aile Nyx'in simgesini aie armalarına ustalıkla saklamayı başarmışlardır. Armalarımızda bir ejderha asıl aile armasının etrafını dolaşırken resmedilmiştir ve bu ejderha bir hilal şekli çizer dolaşırken." dedim. "Ve tabii genelde aile üyelerinde bu simge sağ omuzlarının arkasında dövme olarak bulunurdu."
"Senin de anldığın gibi Nyx'in çocuklarının simgesi hilal çizen bir ejderha." dedim. Büyülenmiş gibi bana bakıyordu ve bu beni güldürdü. Bir süre sonra o da gülmeme katıldı ve beraberce güldük bir süre. Daha sonra ona "Gerçek soyadını biliyor musun peki? Bu bilgi Nyx'in soyundn gelen bir diğer hanedanlığı aydınlatmamıza ve seninle ailen hakkında daha çok bilgi toplamızda yardımcı olabilir." dedim fakat bana "Ben zaten araştırdım ve bir şey bulamadım." deyince "Ben istersem en eski arşivlere ve belgelere bile ulaşabilirim." diye ekledim sıcak bir gülümsemeyle.

Wulf gerçekten müthiş birisiydi. Omzumun arkasında öyle bir şey vardı. Hilal şekli çizen bir ejderha... Üvey annemin anlatığına göre ben bebekkende bu dövme varmış. Hala var. Ancak ben o dövmeden kimseye bahsetmemiştim. Wulf hariç...

"Ben istersem en eski arşivlere ve belgelere bile ulaşabilirim." dedi. Aldığım en harika bilgiydi. "O zaman iste Wulf." Dedim gülümseyerek. Dövme aklımı kurcalıyordu. "Bir dakika, hemen geliyorum." Dedim. Wulf'da kafasını salladı. Koşarak kızlar tuvaletine daldım tekrar. Askılı elbisemin askısını sıyırdım ve dövmemi inceledim. Büyüdüğüm için dövme artık küçük kalmıştı. Ayrıntılı değildi, siyahtı ve Wulf'un anlattığı gibi hilal şeklindeydi. Hızlı bir şekilde askımı yine omzuma aldım ve dışarı çıktım. Gülümsüyordum. "Ne oldu?" Diye şaşkınlıkla sordu Wulf. "Sadece dövmeme baktım." Dedim. Gözleri büyümüştü. "Tanrıça Kesha!" Dedi kahkaha atarak. Bende keyifli bir kahkaha attım. "Aslında diğer adım Lune. Lune daha uygun olur." Dedim kıkırdayarak. "Anlamı ne?" Dedi merakla. "Dolunay demek. Almanca." Dedim. Başını salladı. "Eski arşivlere nasıl ulaşabiliriz?" Dedim merakla.

Buralarda anlaşılması karışık bir şey oluyordu.Ne olduğunu anlamadığım bir şekilde olanları dinliyordum.Kesh*in koşarak lavaboya gitmesinin sebebi dövmesini kontrol etmekti,ve Wulfla aralarında tarifi garip bir bağ vardı."Hangi bağın tarifi yapılmıştır ki?" diye düşündüm.Bu beni gülümsetmişti.Wulf "Tanrıça Kesha" demişti.Aklımda Kesh tanrıça olursa nasıl bir şekle girer diye hayal kuruyordum.Bu çok saçmaydı..Benim Kesh*im bembeyaz uzun bir elbise içinde..Korkunç kelimesinini hakkını verecek bir durumdu.."Aslında diğer adım Lune.Lune daha uygun olur" ve ardından bir kıkırdama.Dikkatimi "Lune " kelimesine çeviriyorum.Neden dana uygun olsun ki demeye fırsat kalmadan Wulf*u duyuyorum.Meraklı bir ses ve tatmin edici bir cevap istiyor gibi.."Anlamı ne?"Bu sorunun cevabını ben de merak ediyordum.Dikkatimi Kesh*in ağzından çıkacak kelimelere adamıştım."Dolunay demek.Almanca."Tanıdık gibi gelmiyor değildi zaten.."Eski arşivlere nasıl ulaşabiliriz?" Merakla tutunacak bir geçmiş arıyordu Kesh..Bu bana bir yerden tanıdık geliyordu;ben gibi..Aileme dair ne biliyordum?Maria*yı düşündüm.O da ailesi hakkında pek birşey bilmiyordu.Onunkiler de çok küçükken ölmüştü."Tüm bu gerçek mi?Hepimizin aile tarafı bu kadar eksik!Nasıl bir cehennemdeyiz biz!Bu nasıl bir kıyamet?"o kadar sinirliydim ki.Benim için aile önemli bir kavramdı,önemli bir yeri vardı.Nasıl oluyorda hepimizin aile kavramı bu kadar eksik,bu kadar düşük oluyordu.Yine aynı şey..Ruhumun boşluğundaki derinlikteyim..Bu beni boğuyor...Nasıl bir hayatımız var..Nasıl bir dünyadayız..Elime bir el değiyor.Bakışlarımı kararlı hale getiriyorum,toparlanıyorum..Kimin bu el?"Eva?İyi misin?" diye bir fısıldı geliyor kulağıma..Rüzgar gibi..Boşluk gibi..Amaçsızca savrulan yaprak gibi..Gülümseyip bozuntuya vermeden Mariaya dönüyorum."Güzel ayakkabılar" diyorum."Hey Kesh..Tanrıçayken bizi unutmazsın değil mi?" diye sırıtıyorum.Keyfim yerine gelmiş gibi..Biraz daha iyiyim..Pen*e dönüyorum;güzel kardeşim..Göz ucuyla Mariaya bakıyorum;hep yanımda diye fısıldıyorum.

Maria*nın neyşi vardı böyle anlayamılordum.Bir garip,bir aceleci.Bizimkileri yolcularken için bir garip olmuştu.Onları benimsemiştim ailem gibi..Aile..Ah ne kadar da komik,benim bir ailem yoktu ki?Maria birden ağzındaki baklayı çıkardı ve "Eva bak bugün bana bir kutu geldi içinde 2 tane kolye var.Biliyorsun annnelerimiz kardeşten daha yakınlar ve büyük ihtimalle beraber öldüler.Kolye onların, kolyelerin ucunda birer top var ve içinde okyanus suyu var.Bir kolyenin ucundaki topta küçük harflerle benim diğerindede senin annenin adı yazıyor.Kolyelerin isimlerini falan bilmiyorum ama şekillerinden yola çıkarak bazı büyücülere sordum asla ama alsa kolyeler konusunda bilgi vermiyorlar Eva asla!" dedi.Bu da ne demekti?Maria ne saçmalıyordu böyle,ne!Bu neydi böyle!Öyle sinirliydim ki!Öyle boş,öyle saçma öyle garip ki.Tüm bunlar bir şaka olmalıydı.Annem..İçimdeki boşluğu hissettim.Yine beni içine alıyordu.Ayağa kalkıp derin bir nefes aldım."Yani bana yalan söyledin öyle mi Maria?" diye sakince sordum.Düşündüğüm şey annemden çok bu hisdi.Boşluk,beni gittikçe içeri çekiciyor,boğuluyorum."Eva ne yalanı?Ben sana yalan söylemedim"Bu sakinliğim Mariayı tedirgin etmiş olmayıldı.En son böyle ne zaman sakin olmuştum?"Koskoca bir gün Maria,koskocabir gün!"Elimde olmadan bağırıyordum."Koskoca birgün üç maymunu mi oynadık yani!Gün bitmek üzereyken mi bunu bana söyledin!"Elimde değildi.Bu çok ağır gelmişti ve ben sinirlerime hakim olacak kadar otokontrole sahip değilim."Eva ben" dinlemeyecek kadar kararlıydım."Eva ben NE!Eva ben doğru zamanı bekledim mi?Neden bahsediyorsun sen!"Annem..Zihnimde beliren hayali bir ifade..Yaşıyor mu ölü mü?Ya babam..?var mı yok mu?Sahip olduklarım ne ki!

Sessizlik, Eva'nın içinde depremler oluyordu, eminim buna.[b]"Yani bana yalan söyledin öyle mi Maria?"diye sakınce sordu."Eva ne yalanı?Ben sana yalan söylemedim" dedim, tedirgin olmuştum."Koskoca bir gün Maria,koskocabir gün!Koskoca birgün üç maymunu mi oynadık yani!Gün bitmek üzereyken mi bunu bana söyledin!" dedi Eva bağırıyordu."Eva ben" ağzımı açmıştım ki sözümü kesti."Eva ben NE!Eva ben doğru zamanı bekledim mi?Neden bahsediyorsun sen!" gerçekten bağırıyordu!Bana bağırıyordu yıllardır senelerdır hatta gözlerimi illk açtığımızda ikimizde birbirimizi görmüştük ve asla kavga etmemiştik.Tekrar derin bir nefes aldım ve "Eva bak emin olamadım tamam mı?Bir düşünsene annelerimizinolduğunu sanıyorum ve sana söylüyorum.Sonra onların olmadığı anlaşılıyor.Bu daha kötü değil mi?Daha büyük bir hayal kırıklığı değil mi?Araştırdım tek bir resim istedim teyzemden bana verdiği resimde kolyeleri gördüm Eva!Emin olduktan sonra sana söylemek istedim!" dedim ve sustum...

Bana bakıordu sadece bana bakıyordu.Uzun bir sessizlikten sonra "Kutu nerde?" dedi.Çantamdan çıkardım ve gösterdim.İçinden kolyeyi aldı ve incelemeye başladı.Bende kutuyu açtım.Daha önce dikkatimi çekmeyen bir bölüm dikkatimi çekti.Düzdü ama demiri vardı açtım ve içinde bir kolye daha olduğunu gördüm.Eva ve benimki ile aynıydı.Kalbim küt küt atıyordu.Elime kolyeyi aldım ve inceledim.Hemen adın yazılı olduğu bölüme baktım.Annemin ismi yazılıydı: "Kim"...Birden biri karnıma tekme atmış gibi hissettim.Birden gözümden yaşlar süzüldü.Eva hemen "Ne oldu?!" diye ayağı kalkmıştı.Zar zor konuştum "Kardeşim Eva!Benim bir kardeşim var!" dedim...[/b]

Rp out: Son. Yazmıyorsunuz artık diye kapıyorum, zaten çok uzadı.:D