~ Bahçe

Konu: ~ Bahçe Ptsi Haz. 28, 2010 12:58 pm

Rp İn.

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Haz. 28, 2010 1:32 pm

# Ziyaret.

Kişiler: Androméda & Liliana & Evaline & Maria.

"Bu da tamam Lil!" diye bağırdım dükkanın tam ortasında durup doğrularak. Lil ile kafeyi artık açmaya karar vermiştik, ancak sadece karar vermek yetmiyordu tabi. Dükkanı baştan aşağı düzenlemiştik. Masaları kafenin ortasına gelişigüzel dizerken, tekrar etrafıma baktım. Evet, dükkan fazla küçüktü ama bu bile bizim için yeterliydi. Lil taşıdığı kolilerin arkasından bir yerden “Tamaaam.” diye bağırdı. 3 gündür düzenlemekle uğraşıyorduk. Aslında bayağı ilerleme kaydetmiştik, ama bir o kadar daha iş vardı. Arkamdan bir ses gelince boynumun tutulmasına yol açacak kadar hızla başımı döndüm. “Of hayır!” diye bağırdım kutulara doğru hamle ederken. Ben ulaşana kadar hepsi kafenin ortasına yığılmıştı, bir kısmının içinden de içindekilerin kırıldığına benzer sesler geliyordu. İnledim. “En azından cadıyım, bir muggle olsam böyle bir kazayı hayatta kaldıramazdım.” Diye homurdandım. Kutuları tek tek büyü ile sabit bir yere dizerken Lil ikinci kattan aşağı indi. “Ne ol-“ demesine fırsat kalmadan kutuları gördü. O da yardım ederken biri kapıyı tıklattı. Kaşlarımı çatarak Lil’e baktım. O da bana şaşkın bir ifade ile kısa bir an baktıktan sonra kapıya gitti. Misafir beklemiyorduk tabi, kim gelmiş olabilirdi ki?

“Hey!” diye biri çığlık attı yandan. Bu ses Eva’dan başkasına ait olamazdı tabi. “Ah, tamam, sakin, boğacaksın beni!” dedi Lil sırıtarak. Yanlarına gittim. Maria ile beraber gelmişlerdi. “Fazladan iki çift elin ve asanın zararı olmaz dedik.” dedi Maria gülerek. Sırıttım.

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Haz. 28, 2010 5:01 pm

Öyle güzel bir gündü ki, elinden gülümsemekten başkası gelmiyordu cadının. Telli enstrümanların eşliğinde ve kemanların yavaş yavaş hızlandığı bir melodide dönen insanların parfüm kokuları sokağa yayılmış gibiydi. Oturduğu yerden doğruldu havanın tadını okulun dışında, kendi evinde çıkaracağından. Hogwarts’tan her zaman uzaklaşmıyordu. Balkonunda çiçeklerin dizili olduğu odanın dışına çıktı bembeyaz tülleri saçlarına sürüyüp arkasında bırakarak. Kendisine aldığı çayın soğumaya yüz tuttuğunu gördüğünde yüzü düştü. ‘’ Daha yeni koymuştum.’’ Mutfağına gidip taze bir bardak daha dolduracaktı ki, son anda bundan vazgeçti. ‘’ Bu mevsim için sıcak çay…Çekilmiyor.’’ Evaline’nin barında bir şeyler içebilir hatta biraz abartıp gününü güzelleştirebilirdi. Dostunu uzun zamandır görmediğinden de yakındığını hatırladı kendi kendine. Cisimlenmeden önce üzerine giydiği kıyafeti günlük için yeterli buldu. Altındaki kot ve üzerindeki lacivert beyaz çizgili marine tişörtün enerjisine uyacak şekilde topladı saçlarını uçuk mavi bir kurdeleyle. Barın emen kapısında belirdiğinde bir adamla çarpışıyordu az kalsın. ‘’ Afedersiniz bayım.’’

İçeri girip neşeyle gözleri dükkanın sahibini aradı. Kızın çalışkan halini gördüğünde imrendi. Doğruca Eva’ya koşup neşeyle sarıldı. Dostlarından başkasının yanında imkansızdı gülümsemesi oysa. ‘’ Bakıyorum da bugün burası kalabalık.’’ Her masada birileri vardı, üstelik Hogwarts öğrencileri de geziye gelmişlerdi. ‘’Serin bir kaymak birası alabilir miyim peki? ‘’ Beklediği servisin arkadaşının güzel ellerinden gelmesini beklerken, cadı tam aksine iş kıyafetlerini değiştiriyordu. Ona gidecekleri yerin Monica’nın yen açılan yeri olduğunu söylediğinde anladı. ‘’ Hımm, anlaşıldı, yardım edeceğiz.’’ Çok merak ettiği dükkanın açılışından öte, yapılışında edeceği yardım için memnundu. Eva’yı bekleyip cisimlendiklerinde, yine dükkanın önündeydiler. Bunun için Eva’dan yardım almıştı çünkü kendisi dükkanın yerini bilmiyordu. Kapıya geldiklerinde içeriden gelen gürültüyle omuzlarının arasına gömdü başını. ‘’ Eyvah.’’ İçeri girmeden önce Eva’nın Lil’in boynuna atlamasının ardından ben de Lil’e bir merhaba öpücüğü verdim. Monica’ya baktığımda şaşırmış ama sevinmiş görünüyordu. ‘’ Fazladan iki çift elin ve asanın zararı olmaz dedik.’’ İki cadı her şeyin üzerinden gelmişlerdi. İçeriye bakmak için kafamı uzattım. ‘’ Kırmızı! Ah bayıldım! Senin yüzünden kilo alacağım Monica.’’ O kadar güzel görünüyordu ki her şey, umrumda bile değildi kilo almak. Yavaşça kırık parçaların olduğu kutuya ilerledim. Sağlam olanları ayırmaya başladığımda herkes bana bakıyordu. ‘’ E sağlam olanları birine vermem lazım. Biri bana yardım edebilir mi? ‘’ Gelir gelmez işe başlamıştım bile. Buranın kalabalık halini de merak ediyordum.

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Haz. 28, 2010 5:52 pm

İşler çok karışıktı. Biraz düzene soktuk derken kutular devrilmişti. Davetsiz misafirlerimizse gün içinde başımıza gelen en güzel şeydi. Ah, Eva, Maria...

"Hey" diyerek girdi içeri Eva. Boynuma sarıldı. "Ah, tamam, sakin, boğacaksın beni!" diyerek güldüm. Monica yanımıza yürürken Maria'yla selamlaştık. Eva "Fazladan iki çift elin ve asanın zararı olmaz dedik." dedi. Maria ise cafenin dekorasyonuyla meşguldü. "Kırmızı! Ah bayıldım! Senin yüzünden kilo alacağım Monica." dedi. Sonra kutulara dönüp sağlam birkaç parçayı eline aldı. Biz bu kibar ve eliçabuk davranışı izlerken "E sağlam olanları birine vermem lazım. Biri bana yardım edebilir mi?" dedi. Daldığımız yerden ilk çıkan ben oldum. "Tabiki." diyerek elindeki sağlam tabakları alıp yanımdaki masanın üstüne koydum. Böylece sağlamları ve kırıkları ayırdık. Eva ve Monica da kırıkları birkaç asa hareketiyle düzelttiler. Bahçede işimiz kalmamıştı. Eşyaları toplayıp içeriye geçtik. Yerleştirmemiz gereken bir sürü eşya vardı.

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Haz. 28, 2010 6:37 pm

Dükkan çok doluydu, artık içim daralıyordu ve isyan çığlıkları atmak üzereydim. Üstelik Hogwarts öğrencileri gezideydi ve genellikle buraya uğruyorlardı, onları gülümseyerek karşılıyordum. Daha fazla sabrımı zorlarsa bağırararak dükkandan kovalayacaktım. Sonra içeriye Maria'nın geldiğini görünce rahatladım. Yine başka bir müşteri çıkacak diye çok korkuyordum. Çıkarsa kovalarım diye düşündüm içimden. Maria bana doğru koşup neşeyle sarıldı ve “Bakıyorum da bugün burası kalabalık.” dedi. Haklıydı tabii ki, bunu tartışmaya gerek bile yoktu. Benimde bu kadar sinirli olmama sebep olan buydu. Maria “Serin bir kaymak birası alabilir miyim peki?” dedi. Yardımcı kaymak birasını getirdi bende Maria'ya gideceğimiz yerin Monica ve Lil'in yeni açılan dükkanları olduğunu söyledim. Maria “Hımm, anlaşıldı, yardım edeceğiz.” dedi. Onlara yardım etmeyi iple çekiyordum çünkü belki de birkaç pasta yiyebilirdim. Karnımda açtı üstelik. İşlerimi hemen hallettikten sonra dükkanı bir çalışanıma emanet ettim. Acaba çalışan bu kadar müşteri ile ne yapacaktı? Ama alışkındı, çoğu zaman dükkanı ona emanet eder ve dışarı çıkardım, işime gelince de çok çalışırdık. İşlerimi bitirince hemen Maria ile dışarı çıkarak cisimlendik.

Kendimi dükkanın önünde buldum ve yüksek sesle “Hey!” diye çığlık attım ve karşıma çıkan Lil'e sarıldım. Lil “Ah, tamam, sakin, boğacaksın beni!” dedi sırıtarak. Monica yanımıza geldi. Maria “Fazladan iki çift elin ve asanın zararı olmaz dedik.” dedi. Monica sırıttı, etrafa baktığımda çok yoğun olduklarını gördüm. Maria “Kırmızı! Ah bayıldım! Senin yüzünden kilo alacağım Monica.” dedi. Gülümsedim, canım pasta, dondurma ve bir sürü şey istiyordu. Kilo almak gözümde pek büyük bir sorun gözükmüyordu o yemekleri düşününce... O sırada Maria hemen işe koyuldu “E sağlam olanları birine vermem lazım. Biri bana yardım edebilir mi?” dedi. Lil hemen “Tabiki.” dedi. Maria'nın ne dediğini fark etmemiştim. İlk fark eden Lil'di hemen Maria'nın yanına gidip sağlam ve kırık tabakları ayırdılar. Ben ve Monica da kırık tabakları hemen asalarımız ile düzelttik. Bahçede işimiz yoktu artık. Eşyaları toplayıp içeriye geçtik. İçeride yemek isteyebilirim. Çok boğazına düşkün biriydim ve Monica ve Lil'in kızacaklarına emindim ama bu harika tatlıları bir an önce yemek istiyordum.

Konu: Geri: ~ Bahçe Çarş. Haz. 30, 2010 11:52 am

"Kırmızı! Ah bayıldım! Senin yüzünden kilo alacağım Monica." diye bağırdı Maria. Sırıtarak karşılık verdim. O ve Lil kırılmış tabakları halletmeye çalışırken Eva ile dükkanı biraz daha düzenlemeye giriştik. Kırık olan her şey düzeltildikten sonra sıra mutfağa geldi. Yemekleri hazırlamamız için gereken masaları yerleştirdikten sonra Lil ile menüyü hazırlamaya giriştik. Sandığımızdan daha zor olmuştu aslında. Eva da arkamızda durup sevdiği yiyecekleri mutlu mutlu sayarken listeye onları da eklemeye karar verdik. En azından bayağı kabarık bir liste olmuştu, orası kesin.

Mutfağı da tamamladıktan sonra durup şöyle bir etrafımıza baktık. İnkar edilemeyecek bir şey varsa, o da 4 kişinin, özellikle de cadı olan 4 kişinin çok daha çabuk iş yapabilmesiydi. Yine de işler bitmiş sayılmazdı çünkü dükkanın ikinci bir katı daha vardı. Biraz mola vermeye karar verip menüye koyduğumuz pastalardan birini asa çabukluğuyla yaptık Lil ile. Oturup yerken herkes olduğundan daha iyi görünüyordu. "Bana kalırsa bugün bile biter burası." dedim diğerlerine bakarak. 3 gün boyunca boşuna uğraşmıştık sanki, 1 günde işlerin yarısı bitmişti! "Böyle bir pasta daha yiyeyim, ben burayı 2 saniyede toparlayacak gücü bulurum." dedi Eva sırıtarak.

Konu: Geri: ~ Bahçe Perş. Tem. 01, 2010 9:43 am

Kırık olan her şeyi düzeltmiştik. Şimdi sıra mutfaktaydı. Lil ve Monica yemekleri hazırlamaları için gereken masaları yerleştirdikten sonra menüyü hazırlamaya başladılar. İşte en sevdiğim kısımdı. Onların arkasına geçmiştim hemen. Ve sevdiğim yiyecekleri mutlulukla sayarken listeye onları da eklediler. Bittiğinde listenin çok uzun olduğunu gördüm. Bir gün sadece tatlıları tatmak için geleceğime dair söz veriyordum kendi kendime. Liste bittikten sonra iyice incelemiştim. Tatlıları okurken kendimden geçiyordum. Mutfak tamamlandıktan sonra etrafımıza baktık.

Dört kişi olunca işler o kadar çabuk bitmişti ki... En önemli konu ise cadı olmanın faydasıydı. Ama daha başka işler de vardı. Dükkanı birde ikinci katı vardı. Yani çok büyüktü burası bana göre. İlk katı bitirince mola vermiştik. Lil ile Monica menüde olan pastalardan birini asa ile hazırladılar. Hepimiz oturup o güzel pastaları yemeye başladık. Pasta o kadar güzeldi ki. Buranın tüm tatlılarını tadacaktım kesinlikle, listedekilerin hepsini yemeden ölmeyecektim. Monica “Bana kalırsa bugün bile biter burası.” dedi. Haklıydı saat henüz geç değildi. Bende espri amaçlı “Böyle bir pasta daha yiyeyim, ben burayı 2 saniyede toparlayacak gücü bulurum.” dedim sırıtarak. Aslında bir tane daha olsa fena olmazdı. Ağzımın etrafında hala yediğim pastanın lekeleri duruyordu. Elime bir peçete alıp sildim. Herkes pastasını bitirdikten sonra ikinci kata geçecektik.

Konu: Geri: ~ Bahçe Cuma Tem. 02, 2010 10:51 am

Pastalarımızı bitirdikten sonra merdivenlere yöneldik. Yeni cilalı merdivenleri ağır ağır çıkarken Monica "Mugglelar!" dedi. Olduğumuz yerde kaldık. Eva ve Maria şaşırdı ama ben anlamıştım. "Muggleları ne yapacağız?" diye devam etti Monica. "Bence ziyaret etmelerine izin vermeliyiz. Roma'lı büyücü ve cadıların cüppeyle geleceklerini sanmıyorum." derken yürümeye devam ediyordum. "Dolayısıyla sorun olacağını düşünmüyorum. Hem bence muggleların ilgisini fazlasıyla çeker. Daha önce bir muggle lokantasına gitmiştim. Ah, gerçekten çok farklı bir menüleri var." sözümü bitirdiğimde merdivenler sonunda bitmişti. Tek tek yüzlerini inceledim. Maria dudaklarını aşağı doğru büzmüş. "Olabilir." der gibi bakıyordu. Eva "Çok güzel fikir!" dercesine gözlerini açmıştı. Monica'nın gözleri "Niye olmasın? Denemekten zarar gelmez." diyordu "Ee? Ne düşünüyorsunuz?" dedim ellerimi iki yana açarken kocaman gülerek.

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Tem. 05, 2010 11:28 pm

Tabakları taşımama yardım ettiklerinde ellerindekileri hemen bitirmişlerdi. Lil’in yardımından sonra hemen toparlamış ve Monica’yla Eva’nın yardımlarıyla da yerleştirmişlerdi. Dört becerikli cadının yapabilecekleri gerçekten güzeldi. Dükkanın güzel sahibeleri mönüyü hazırladıklarında, Maria’nın dilinin üzerinde ister istemez karışık tatlı bir aroma birikmişti. Ağızlarından çıkan ve asalarıyla kağıtlara dökülen her bir tatlının kısa sürede hazırlanacağını bilmek insanı dürtüyordu. Maria, çalışmalarına devam etmeden önce bulundukları yeri inceledi. Kırmızı sandalyelere oturmak üzere içeri geçtiklerinden beri kendisini çok rahat hissediyordu.

Kızların yüzlerinden okunan mutluluk masaya gelen pasta dilimleriyle artmıştı. Yavaş yavaş çatalını yumuşacık pandispanyanın arasına ve kremaya batırıp ufak bir parça aldı. Tatlı aromanın dilinde dağılmasına izin verdi yutmadan önce. Ardından büyük bir keyifle mideye yolladığı pastanın ardından Lil’in önerisine kulak verdi. ‘’ Mugglelar demek. Hımm…’’ Muggleların ve büyücülerin gelebileceği bir mekanın nasıl olabileceğini düşündü. Genelde bazıları cadılara karşı barbarlık gösterebildiğinden biraz tedirgindi. ‘’ Mugglelara cadı olduğunuzu açık açık göstermedikçe bence çok güzel bir fikir olabilir. En azından ne kadar güzel şeyler yapabildiğinizi görebilirler. Ayrıca haksızlık etmemeliyim. Bu lezzeti dünya üzerindeki her canlı tatmalı kızlar! ‘’

Çatalın ucuna biraz daha pasta alıp ağzına götürdü ve eliyle nefis olduğunu gösteren bir işaret yaptı. ‘’ Sıcak yaz günleri için bahçeye ufak bir çeşme koyabilirsiniz? Üzerinde melek heykelleri olanları çok beğeniyorum ben.’’

Konu: Geri: ~ Bahçe Salı Tem. 06, 2010 10:50 am

Burada çok eğleniyordum. Lil o sırada "Mugglelar!" diye bağırdı. Hepimiz olduğumuz yerde kaldık. Böyle bir günde gelmeleri kötüydü. Monica "Muggleları ne yapacağız?" diye devam etti endişeyle. Lil "Bence ziyaret etmelerine izin vermeliyiz. Roma'lı büyücü ve cadıların cüppeyle geleceklerini sanmıyorum." dedi, aynı zamanda yürümeye devam ediyordu.

"Dolayısıyla sorun olacağını düşünmüyorum. Hem bence muggleların ilgisini fazlasıyla çeker. Daha önce bir muggle lokantasına gitmiştim. Ah, gerçekten çok farklı bir menüleri var." dedi. Harika bir fikirdi. Gözlerim çok güzel fikir der gibi bakıyordu. Lil ellerini iki yana açarak "Ee? Ne düşünüyorsunuz?" dedi gülümseyerek. Maria "Mugglelara cadı olduğunuzu açık açık göstermedikçe bence çok güzel bir fikir olabilir. En azından ne kadar güzel şeyler yapabildiğinizi görebilirler. Ayrıca haksızlık etmemeliyim. Bu lezzeti dünya üzerindeki her canlı tatmalı kızlar!" dedi. Ona katılıyordum bu tatlıları herkesin tatması lazımdı değil mi? Maria çatalıyla bir pasta alıp "Sıcak yaz günleri için bahçeye ufak bir çeşme koyabilirsiniz? Üzerinde melek heykelleri olanları çok beğeniyorum ben." dedi. Ona bakarak "Güzel fikir." diye mırıldandım. Aslında ben üç arkadaşımla eğlenmek için buradaydım, muggleların gelmesi işi bozmuştu bence.

Konu: Geri: ~ Bahçe Cuma Tem. 09, 2010 5:25 pm

Merdivenleri çıkarken aklıma aniden bir şeyin gelmesi ile donup kaldım. "Mugglelar!" diye bağırdım pat diye. "Muggleları ne yapacağız?" diye devam ettim "Bence ziyaret etmelerine izin vermeliyiz. Romalı büyücü ve cadıların cüppeyle geleceklerini sanmıyorum." dedi Lil merdivenleri çıkmaya devam ederken. Bir yandan da sakin bir sesle devam ediyordu. "Dolayısıyla sorun olacağını düşünmüyorum. Hem bence muggleların ilgisini fazlasıyla çeker. Daha önce bir muggle lokantasına gitmiştim. Ah, gerçekten çok farklı bir menüleri var."Lafını bitirince tek tek bize baktı. Maria onu onaylancasına "Olabilir" der gibi başını salladı. Eva ise.. Aslında Eva'nın sessiz kalmakta büyük bir ustalığı vardı. O da onaylarcasına bakarken Lil "Ee? Ne düşünüyorsunuz?" dedi ellerini iki yana açarken. Maria "Mugglelara cadı olduğunuzu açık açık göstermedikçe bence çok güzel bir fikir olabilir. En azından ne kadar güzel şeyler yapabildiğinizi görebilirler. Ayrıca haksızlık etmemeliyim. Bu lezzeti dünya üzerindeki her canlı tatmalı kızlar!" dedi sırıtarak. Konuşmadan aynı şekilde ona karşılık verdim. İkinci katın masalarını dizerken bir yandan da fikirlerimizi konuşmaya başlamıştık. "Sıcak yaz günleri için bahçeye ufak bir çeşme koyabilirsiniz? Üzerinde melek heykelleri olanları çok beğeniyorum ben." diye fikir yürüttü Maria. Eva "Olabilir."[/color] diye mırıldanırken başımı iki yana salladım. "Çeşme fikri güzel, ancak ben hala şu mugglelara taktım. Belki de bir gün dükkanı tatil yapacağımızı söyleyip sadece cadılarla büyücüleri alabiliriz. Yani, mesela Pazar günü dükkanın tatil günü olabilir, ancak sadece mugglelara tabi." dedim sırıtarak. Masaları bitirmiştik. Balkona da birkaç şeyi daha dizdikten sonra hepimiz kendimizi rasgele bir sandalyeye attık. "Ben yoruldum." dedi Eva etrafı incelerken. "Eh, en azından bitti. Yakında açarız." dedim ona katılarak.

*Biriniz son rpg'yi yazsın, sonra bitirelim.
**Amma renkli oldu. Asdflkj. :D

Konu: Geri: ~ Bahçe Ptsi Ağus. 16, 2010 7:58 pm

İşlerimi zorda olsa bitmişti. Buna pek 'zor' denemezdi aslında, sonuçta dört cadı beraberdiler ve sınırsız, mükemmel yetenekleri vardı. Eva etrafına bakıp "Vay be!" dedi duyulacak kadar çok yüksek sesle. Arkadaşları da onayladı. Etraf çok güzel gözüküyordu. Balkona çıkıp bir kaç şeyi toparladıktan sonra dört cadı kendilerini sandalyeye attılar. Eva yorgunlukla "Ben yoruldum." dedi. Fakat cadı olmalarının faydası büyüktü, Eva gibi üşengeç bir bayan muggle'lı ev kadınları gibi iş yapmakla uğraşamazdı. Kendi dükkanında bile iş yapmazdı, genellikle başkaları bakardı.

Monica "Eh, en azından bitti. Yakında açarız." dedi. Yakında açılacaksa Eva bir dondurma yemeliydi. Arkadaşlarına "Siz hiç bunalmadınız mı? Bence soğuk bir dondurma iyi gelebilir. " dedi arkadaşlarına göz kırparak. Hepsi beraber içeriye o serin ve Passion La Chocolat'ın enfes dondurmalarından yemeye gittiler.

-RP SON-

Konu: Geri: ~ Bahçe Çarş. Eyl. 01, 2010 7:38 pm

Rahat bir tempoda yürümeye devam ederken şehrin tarih kokan havasını derince çektim içime. Kaldığım hanın sahibine, iş için buraya geldiğimi söylemiştim ki kısmen doğruydu bu. İşim gereği, Londra’dan sıkça uzaklaşmam gerekirdi Londra’dan. Hatta tercihen İngiltere’den de öyle. Hiçbir şeyi kanıtlayamayan bakanlığın aksine, son hedefim gibi bazı ölüm yiyen bağlantılı kaçakçılar dolandırılmayı pek iyi karşılamayabiliyordu. Sonuncu hedefim gibi, onlar için söylediği yerlere yatırım yapacağım borsa odaklı kahinin aslında var olmadığını ve birkaç bin galleonlarıyla beraber ortadan kaybolduğumu anlayıveriyorlardı sonuçta. Bu durumda da, şiddeti hiç sevmemiş olan bendeniz için en iyi çare, Londra’dan ve pek sevgili eski hedefimden uzaklaşmaktı. Ama asla bunu başka bir iş ayarlamamın önünde bir engel olarak görmezdim. Ve üç buçukta da yeni hedefimle buluşacaktım işte. Daha güneş gökyüzünde en tepeye bile çıkmadığından saatin çok erken olduğunu biliyordum ama yine de, saati sormaya karar verdim ki ileride bunun için minnettar kalacaktım. Arkama dönüp gözüme kestirdiğim, iri yarı bir adama yaklaştım sakince. Neredeyse aksansız bir İtalyancayla “Mi scusi, signore, che ora é?”* diye sorduğum anda, bazı şeylerin ters olduğunu fark ettim. Gereğinden fazla şaşkın durmuyor muydu? Ve Merlin, neden bu kadar tanıdıktı? Adama dikkatle bakınca, gömleğinin cebinde bir tüy kalemin durduğunu ve asasının olduğunu fark ettim. Lanet olsun! Bariz bana bakan bir başka adamı daha fark ettim caddeyi çabucak tarayınca. Ölüm yiyenlerin Interpol’den daha geniş bir istihbarata sahip olması etkileyiciydi aslında ama benim için hiç de iyi değildi. Normalde, belli bir örgüte ait insanları dolandırmazdım, ölüm yiyenlerin dikkatini çekmeyi de genel olarak istemiyordum ama bu sefer dolandırdığım adam gerçekten hakkediyordu hani. Ben de, adamın sadece küçük bir çete lideri olup bolca da rakibi olduğuna güvenmeye karar vermiştim işte. Başka zaman pişman olmaya karar verip diğer tüm muggleların içinde asasına ulaşmadan önce, az önce gittiğim yöne doğru koşmaya başladım hızla. Tehlikeli olmalarına rağmen takipte pek usta olmadıklarını tahmin ettiğim adamlar kaçmaya başladığımı anlayana kadar, birkaç saniyem vardı ve şansıma, köşeyi dönebilmiştim.

Nerede bulunduğuma kısaca bir göz atarken kalabalığın arasında güvende olduğumu umdum. Uzun cadde boyunca yürürken, dükkanlardan birinin önünde, askılarda sergilenen süslü şapkalardan birini aldım adımlarımı yavaşlatmadan. Normalde, daha zengin insanlarla uğraşırdım ama o anda, şapkanın parasını hayatımla ödeme olasılığım olduğu için yürümeye devam ettim; siyah, önünde bir tül olan eski tip –rengine bakma şansım olmamıştı, giydiklerime uyması büyük bir şanstı- şapkayı sarı buklelerimin büyük bir bölümünü saklamasına dikkat ederek başıma geçirirken. Gri paltomu çıkartıp elime aldım, resmi kesimli siyah renk etek ve beyaz gömlekle hafifçe üşümeme rağmen. Bu sefer bir şey çalmak niyetinde olmadan bir başka mağazaya girdim ardından. Giysilerin başına üşüşmüş kadın kalabalığını yararak kabinlerden birine attım kendimi. Çantamın içindekileri kurcaladığım bir sürenin sonunda, içindeki yaşlanma iksirini kafama diktiğim bir şişe çıkarttım. Etkisini göstermesi için birkaç saniye bekledikten sonra, üstümü başımı düzeltip kambur yürümeye çalışarak çıktım kabinden. Değişimimi, kocaman açılmış gözlerle bana bakan, alışverişle meşgul annesinin elini tutmuş küçük bir oğlan çocuğundan başka fark eden varmış gibi görünmüyordu. Genç bir kadının girdiği kabinden yaşlısının çıkmasını belli ki anlamlandıramayan muggle çocuğu azarladım dışarı çıkarken. “Fatti gli affari tuoi.”** Dükkandan dışarı çıkarken etrafı şüpheyle kolaçan eden iki takipçimin yanından geçip gittim, şansıma, ikisi de yaşlı, kambur kadına dikkat etmemişti. Geldiğim yöne doğru yürümeye başladım karar değiştirerek. Bana böyle durumlarda yardımcı olan Monica’nın dükkanına doğru yönlendirmiştim adımlarımı. Birkaç sokak ve birkaç cadde daha geçtikten sonra, sonunda Passion La Chocolat’ın kapısının önüne gelebilmiştim.

Bir gölgeye gizlenerek, çantamın içinden Ufaltma Solüsyonu’nu buldum bu sefer. Yüzümü buruşturdum sıvıdan kocaman bir yudum alırken. İksirin etkisini tam göstermesini bile beklemeden aceleyle dükkana girdim. Beni nasıl bulduklarını hala anlamamıştım ama eşyalarım oteldeydi ve birçok konuda, Monica’nın yardımı gerekiyordu. Kapıdan içeri adımımı atarken, içeride yemek yiyen iki kişinin –bir genç ve bir kadın- muggle olmamalarını umdum çünkü muhtemelen kapıdan girerken otuzlarımın başında gözüküyorken tezgahının arkasında bulduğum arkadaşıma yürürken gerçek yaşıma dönmüştüm. “Monica, yardımın gerek.” dedim aceleyle kızı kucaklayıp dükkanın en uzak köşesine çekmeye çalışırken. “İri yarı iki herif gelip beni ya da Elaine Emerson’ı sorarsa beni –ya da onu - tanımadığını söyler misin?” Kahverengi gözlerdeki soruyu en masum ifademle yanıtladım. “Tahminimden daha güçlü bağlantıları olan ölüm yiyen kaynaklı bir kaçakçı, bana birkaç bin galleoncuk verip sonrasında bu kararından azıcık pişman olmuş olabilir.” Açıklamaya devam ettmi biraz nefes aldıktan sonra. “Biliyorum, normalde ölüm yiyenlere bulaşmam ama bu herif Londralı bile değildi. Fazla yetkisi de yoktu ve daha büyük ölüm yiyenlerle oynamak istiyordu. Ben de ona, onu şu hiyerarşide yükseltecek, gerçekliği biraz göreceli bir fırsat sundum.” dedim, iyi sayılamayacak durumuma rağmen son dolandırıcılığımın hatırasına sırıtarak. “Olmayan bir kahin, büyücü borsası falan, öyle bir şeydi işte. Sonunda bütün parasını yatırmak istedi işte. Yurtdışında bağlantısı olabileceğini düşünmemiştim, muhtemelen beni uzun süre aramaya da bütçesi yetmez, çok korkulacak bir şey olduğunu sanmıyorum yani. İzimi buraya kadar sürebileceğini bile sanmazdım. Korkunç bir tesadüf olmalı, belki de burada kuzeni falan vardı. Her neyse.” Nefes nefese kaldığım için susup gözlerimi devirdim kendime. Ne yapacağımdan emin değildim henüz. Buradaki hedefimle görüşmekten hala vazgeçmiş değildim. “Bak, ben ne yapacağımı düşünürken bir şeyler içemez miyiz? Öderim, söz.” dedim biraz neşeli biraz alaycı bir tonda, kolumda asılı olan çantamdan tek hamlede çıkarttığım cüzdanı gösterip sırıtarak.
_______________
*Affedersiniz, beyefendi, saat kaç?
**Kendi işine bak.

Konu: Geri: ~ Bahçe Çarş. Eyl. 01, 2010 8:14 pm

Poyais konuşmasını bitirmeye çalışırken suçlar gibi baktım. Karışmadığı bi' Ölüm Yiyenler kalmıştı zaten. Son cümlesiyle kafamı yavaşça sallayıp masalardan birine oturdum. Nasılsa dükkanda sadece iki kişi vardı, mugglerın büyük bir kısmı öğle tatilini bitirmiş ve işlerine dönmüştü. "Tamam, tanımadığımı falan söylerim de, önemli olan nasıl saklanacağın kısmı. Kaldığın otele gidemezsin herhalde, büyük ihtimalle bulmuşlardır, Ölüm Yiyenler'in ne yaptığı asla belli olmuyor." dedim garip bir ses tonuyla. Bir şeyler düşünmeye çalışırken dükkana göz gezdirdim. Eva'nın bana doğru baktığını gördüm. Yok bir şey der gibi elimi salladım. Gözlerini devirirken kafamı tekrar Poyais'e çevirdim. "Bizde kal?" dedim sorarak. "Olmaz, bir de seni bulaştırmayalım. Başka bir otel lazım bana. Bildiğin bir tane var mı? Mümkünse Ölüm Yiyenler'in beni bulamayacağı bir yer." dedi camdan dışarı bakarak. Düşünceli bir şekilde "Yanılmıyorsam 2 blok ötede bir tane var. Londra'dan arkadaşlarım falan geldiğinde orda kalıyolardı, iyidir. Eşyalarını nasıl alacaksın peki? Ben alayım mı? Çok göze batmam en azından." dedim. Ardından "Adres vermelisin haliyle." diye ekledim sırıtarak. Bu ona evet veya hayır deme şansı bırakmıyordu tabi. "Kağıt ve kalem getirebilir misin?" dedi masaların üstünde bir kalem bulmaya çalışarak. Kalkıp tezgaha doğru gittim. Bir kalem ve kağıt ile dönerken Eva'nın Poyais'in yanında durduğunu gördüm. Benim geldiğimi görünce en içten gülümsemesiyle sırıtarak "Kulak misafiri oldum diyelim. Katılabilir miyim? Yardımcı olabilirim belki." dedi. Poyais'e baktım. Başını olur anlamında salladı. "Harika." dedi Eva bir sandalye çekerken.

Konu: Geri: ~ Bahçe Perş. Eyl. 02, 2010 8:26 am

Wulfric ile beraber kuzenlerimin dükkanına gelmiştik. Burası kesinlikle harika bir yerdi, tüm sevdiğim tatlı çeşitleri vardı. Lil ve Monica sayesinde burada sınırsız bir şekilde yiyiordum, ama müşterilere rahatsızlık verdiğimi söylüyorlardı. Başımı çevirip Wulfric'e baktığımda pastasının ikinci dilimini yemeye başlamıştı bile. Fakat şu an kafama takılan başka bir şey vardı. Poyais gelmiş, Monica ile konuşuyordu ve onlarının konuşmalarının yarısını duymuştum. Monica'ya endişeli bir şekilde baktığımda elini boş ver dercesine salladı. Bende kendi kendime homudanmakla yetindim. Ama Monica'ya aldırış etmeden arkama dönüp Wulfric'e "Beni burada bekle. Ayrıca sakın bir yere de ayrılma." dedim kuralcı ve katı bir ses tonuyla. Bundan hiç memnun değilmiş gibi görünüyordu ama bu konu pek önemli değildi. Wulfric kendi başına burada oturup pastasını yiyebilirdi. Wulfric'ten uzaklaşıp Monica ve Poyais'in olduğu tarafa baktığımda Monica tezgahın yanına gitmişti, bu fırsatı kaçırmadan hemen, hızlı ve aceleci adımlarla Poyais'in yanına gittim. Monica elinde kağıt ve kalem ile geldiğinde sırıtarak "Kulak misafiri oldum diyelim. Katılabilir miyim? Yardımcı olabilirim belki." dedim. Monica, Poyais'e baktığında Poyais başıyla onayladı. Ardından bir sandalye çekip "Harika." dedim sırıtarak. Ama yanımıza Wulfric'in geldiğini görünce suratım birden asılmıştı. Yerimden kalkarak "Ben sana olduğun yerde kal dememiş miydim?" dedim. Kendimi suçlu hissediyordum. Keşke onu başka zaman getirseymişim. Wulfric'in yüzünde ise zafer kazanmış gibi bir ifade vardı, ayrıca gülüyordu. Bunu gördüğümde sinirden ona bir lanet yollamamak için kendimi zor tutuyordum. Ama belki de onun da yardımı dokunabilirdi. Fakat bu düşünce pekte olası değildi.

Konu: Geri: ~ Bahçe Perş. Eyl. 02, 2010 9:28 am

Eva, "Beni burada bekle. Ayrıca sakın bir yere de ayrılma." diyerek diğer masaya gitti. Benden uzaklaşıp tezgahın oraya gitmiş olan Monica'nın yokluğundan faydalanarak Poyais adlı kıza yanaştı... Monica geldiğinde ağzı kulaklarında "Kulak misafiri oldum diyelim. Katılabilir miyim? Yardımcı olabilirim belki." dedi ve Payois onaylayıncada yanlarına oturdu. Artık daha fazla dayanamazdım ve kalkıp yanlarına gittim ancak Eva bana "Ben sana olduğun yerde kal dememiş miydim?" diye feryadı bastı. Bense zaferin elimde olduğunu bildiğimden gülümsüyordum. Evalin bana sanki güçlü bir uğuruzluk büyüsü fırlatacakmış gibi bakıyordu ve anlaşılan benim yardımcı olabileceğimi hiç düşünmüyordu. Fakat bu doğru değildi.
Wulfric yanlarına yaklaşarak "Selam bayanlar, ben konuşmalarınıza kulak misafiri olmadım, tamamını duydum." dedim. "Ve düşündüm ki bu bayanların yanına birde erkek lazım nede olsa arada kaba kuvvet gerekebilir..."
Sonra doğruca Poyais dedikleri kıza yaklaşıp "Ben Wulfric..." dedim. Payois "Memnun oldum." dedi.
bende Monica'ya dönüp "Ne yapacağız? Sende kalması çok tehlikeli çünkü burada çok ciddi bir ihtihbarat ağları var. Evinin yerini bilmeseler daha iyi." dedim. Bunun üzerine Monica'da "Bilmiyorum. Off... Nasıl olacak peki tüm bu işler." dedi. Eva ise "Bildiğim bir otel var ve orada rahat edebilirsin belki?" diye fikrini belirtti ve bende "O zaman önce gidip kontrol etmek gerek bu yüzden önce bu kontrol işini kararlaştıralım." dedim. Bunun üzerine hepimiz oturduk ve düşünmeye başladık.

Konu: Geri: ~ Bahçe Perş. Eyl. 02, 2010 10:02 am

Monica, benim de düşündüğüm şeyi, otelin muhtemelen izlendiğini dile getirdikten sonra, dükkandaki genç kadının bakışlarını fark etmişti. Esmer cadıyla aralarındaki kısa işaretleşmeyi izledikten sonra, Monica’nın ikinci önerisini reddettim neredeyse düşünmeden. Ben, bu işe girdiğimde, risklerini biliyordum ve Tanrı biliyor ya, hiçbir zaman tek seçeneğim olmamıştı aslında bu. Merlin nişanlı ailemi bırakıp kaçan bendim, içinde bulunduğum kariyeri seçen bendim ve son olarak, güçlü olmadığını düşündüğüm şu ölüm yiyeni dolandıran da bendim; sonuçta, benim kararlarımdan dolayı sevdiklerimin acı çekmesine izin veremezdim. Monica’nın önerdiği oteli aklımın bir kenarına not ettim, cadı, bana yardımcı olmaya devam edip eşyalarımı almayı teklif ederken. Açıkçası, eşyaların içinde gerçekten değerli birkaç şeyin olmadığını söyleyemezdim ama fikre çok da ısınmamıştım. Normalde, bunu da tereddütsüz reddederdim ama karşımdaki cadının bir metamorfmagus olduğunu düşünerek o kadar da tehlikeli olamayacağına karar verdim ki zaten o, benden adresi istemişti bile. Ben kalem isteyince kaybolan cadının ardından bakarken, hala kafamda olduğunu fark ettiğim şapkayı çıkartıp masanın üzerine bıraktım zarif bir hareketle. Kocaman, siyah bir fiyonk ve bolca kurumuş çiçeğin arasında kaybolmuş fiyat etiketi gözüme çarptı. İki parmağımın arasındaki etiketin üzerindeki rakamı okudum bir an kaşlarımı kaldırarak. Tahmin ettiğimden daha tuzluydu, fiyatı böyle olan bir şapkayı dışarıya koymamayı akıl etmeliydi o dükkanın sahibi. Belki dönerken aldığım gibi, sessizce yerine bırakırdım şapkayı ama açıkçası modelini sevmiştim ve ucundan sarkan tül de kaçmamın gerektiği şu günlerde işime yararmış gibi geliyordu. Şansıma, giydiğim şeye de uymuştu. Yuvarlak yakasının altında üç tane büyük, siyah fiyongun sıralandığı, hareketli, beyaz bir gömlek ve göğsümün hemen altından başlayıp dizkapağımın bir karış kadar yukarısında biten, siyah bir etek. Duruma göre, hem resmi, hem de sıradan olarak yansıtabileceğim bir şeydi bu. Şapkayı düşündüğüm bu kısa zamanın sonrasında, etiketi şapkayı saran siyah kurdelenin arkasına sakladım. Başımı dalgınca şapkadan kaldırdığımda, genç bir çocukla beraber oturan esmerin yemek yemeyi bırakıp bana baktığını fark ettim onun gözleriyle karşılaşarak. Etrafta ben dolandırıcıyım, diye gezmek pek mantıklı bir davranış sayılmazdı ve şimdi bile, gereğinden çok daha fazla kişinin küçük ek işimden haberdar olduğunu düşünüyordum. Ama o anda, kadın zaten durumumdan haberdardı, bunu değiştiremezdim. Daha önce buraya geldiğimde tanışmıştık Eva’yla ve ne yaptığımı önceden biliyordu, evet. Çoğu insan suçu yaşam tarzı olarak tercih etmese bile gündelik hayatlarında ufak bir heyecana, o kadar da büyük olmayan bir suça ucundan karışmaya o kadar katı yaklaşmıyordu çoğu zaman. Ayrıca cadı, Monica’nın yakın bir dostu ve kuzeniydi, bu da ona güvenebileceğim anlamına geliyordu. Pastasına olan ilgisini tümden kaybetmiş görünen çocukla ilgili düşüncem daha farklıydı ama. Mümkünse küçük sırrımı bilmemesini tercih ederdim ama sanırım artık çok geçti. İleri derece bir işitme sorunu yoksa, duymuş olmalıydı bizi. Beni ihbar edeceğini sanmıyordum ama bundan emin de değildim hani. Eh, risk hep vardı. Ve yine eh, eğer olmasaydı hala bunu yapar mıydım, bilemiyordum. Bu yüzden, kadına gülümsedim. Cadı yanıma geldiğinde, elinde kalem ve kağıtla Monica dönmüştü.

“Kulak misafiri oldum diyelim. Katılabilir miyim? Yardımcı olabilirim belki.” diye açıkladı, Eva, sırıtarak. Monica bakışlarını bana çevirdi sorarcasına. Aslında pek tercih yapma şansım olmasa da, gerçekten başka bir şey de yapabilirmişim gibi başımı sallayarak onayladım bu beklenmedik, yeni yardımı. Cadı çektiği sandalyeye otururken ben, Monica’nın masanın öbür ucundan kaydırarak yolladığı bloknota otelin adresini karalayıp aynı yoldan gönderdim Monica’ya. Başımı çevirip Eva’yı çektiği sandalyede göremeyince afalladım birkaç milisaniyeliğine. Onun, artık epey yakınımızda duran şu gencin yanında olduğunu gördüm çok geçmeden. Çok önemli bir şey başarmış gibi sırıtıyordu genç çocuk. Başımı eğip alnımı avucuma dayarken, harika, diye düşündüm. Kendi geleceğim ve ufaklık tarafından gammazlanma olasılığım bir yana, çocuğun aklını çelmek istemiyordum. İşimde yeterince rekabet olmasının ötesinde, ilişkilerini çözemediğim ama yine de çocuğu sorumluluğunda gördüğünü düşündüğüm Eva’nın da bundan hoşlanacağını sanmıyordum hani. "Selam bayanlar, ben konuşmalarınıza kulak misafiri olmadım, tamamını duydum. Ve düşündüm ki bu bayanların yanına bir de erkek lazım ne de olsa arada kaba kuvvet gerekebilir." Şansıma, genç, konuştuğunda, yardım etmeye istekliymiş gibi geliyordu sesi. Önerisi tatlı olsa da, kaba kuvvet kullanmamın pek gerekli olmadığını biri profesyonel suçlu üç yetişkin cadının asaları yanlarında oldukları sürece korunmak için bir erkeğe ihtiyaç duymayacağını söylemeyi düşündüm önce. Ama hey, yine de yararlı fikirleri olabilirdi ve hevesini kırmak da içimden gelmiyordu. “Ben Wulfric.” diye kendini tanıtan çocuğun elini sıktım dostça bir ifadeyle sırıtarak. “Poyais. Aslında Palome, ama Poyais. Memnun oldum.” Böylece, Monica’yla yaptığımız ufak konuşmayı bir kez daha yapmak için oturduk masaya. “İki blok ötede olan mı? Monica söylemişti. Bana uyar.” diyerek yanıtladım Eva’nın önerisini. Bizim daha ‘büyük’ ölüm yiyenlerle aynı ligde oynamak için can atan arkadaşımızın bütün otelleri tutabilecek adama sahip olduğunu düşünmüyordum ama dediğim gibi, büyük ihtimalle şans eseri tam da adamın memleketine gelmiştim ve gerçekten, ilk etapta düşündüğümden daha fazla adamı olabilirdi. “Zaten yakın, her an kontrol edebileceğimize eminim. Zaten siz metamorfmagussunuz, muhtemelen sorun çıkmaz. Paniğe gerek yok.” dedim, her an avada yemeye hazır birisi için kendimi bile şaşırtacak derecede sakince. “Dolandırdığım kızgın adamın intikam almaya çalışması. Daha önce karşılaşmadığım bir şey değil. Eninde sonunda daha çok zarara girdiklerini fark edip vazgeçerler. Ve bu söz konusu kızgın adamın kendi altındaki birkaç kişiden başkalarına bundan bahsetmeye pek hevesli olduğunu sanmıyorum. Kendinizden daha fazla elemana sahip, daha yetkili ölüm yiyenlere kadının birinin sizi dolandırmasına izin verecek kadar salak olduğunuzu anlatmak pek iyi bir fikir değil.” diye devam ettik sırıtarak. “Birkaç saat ortalarda görünmeyip eski odamdaki birkaç şeyi kurtarabilsem yeter. Çarşıyı aramayı bıraktıklarını sanmıyorum, bu yüzden birkaç saat burada kalmam gerekiyor. Ve ah, üç buçukta paranın verdiği mutsuzluktan arındırmam gereken bir başka adam var hala.”

» Bahçe
» Bahçe Girişi