Slytherin Binası Ortak Salonu

"Ah Tanrım. Ödev yapmaktan nefret ediyorum."

Aphrodite'le birlikte, ortak salonumuzdaki favorilerimiz olan koyu yeşil deri koltuklara gömülmüş haftasonu ödevlerimizi yapmaya çalışıyorduk. Dışarıda apaydınlık, mis gibi güneşli bir gün varken bu gerçekten çok zor bir işti. Ben can sıkıcı ve aptal ödevlerimizden şikayet ederken Aphrodite çoktan kafasını masaya koymuştu. Uzun, kahverengi saçları yüzünü örtüyordu. Ona şöyle bir baktım.

"Tamam. Bu kadar yeter. Hadi kalk Aphrodite. Göle gidiyoruz." dedim kendimden emin bir şekilde kitaplarımı kapatırken. En iyi arkadaşım uyuşuk bir şekilde elini kaldırdı ve yüzünü kapatan bir saç tutamını sabırsızca önünden çekti. Mavi gözlerini yüzüme dikti ve "Kafayı mı yedin sen?!" dercesine baktı yüzüme.

"Bu aptal kompozisyonlar kendiliğinden yazılmayacaklar hayatım." dedi Aphrodite sıkkın bir şekilde. Kafasının altındaki kitabı çekip kapattım. Sitemkâr bakışlarla kafasını masadan kaldırdı.

"Umrumda bile değil. Akşama kütüphaneye gideriz. Eminim bir sürü 3. sınıftan inek vardır orada. Yaptırıveririz birine." dedim mürekkep şişemin ağzını dikkatli bir şekilde kapatırken. Aphrodite bir saniye durdu. Sonra...

Uyumak istediğimi ferk ettim.Ann ile haftasonu ödevlerimizi yapmak için ortak salona çekilmiştik.Ve bu ödevleri yapmak bu yorgunlukla ve ortak salonun yumuşacık , oturduğunda içine gömüldüğün koltuklarında oturarak daha doğrusu yayılarak yapmak oldukça zordu.Bu yüzden bende kendimi zorlamayarak kafamı kalın ve yumuşak olduğu için yastık görevi görmeye elverişli bir kitabın üzerine koymuş uyukluyordum.
"Ah Tanrım. Ödev yapmaktan nefret ediyorum." diyen Ann'in sesiyle biraz uyanır gibi oldum ama neyseki çabuk geçti.Tekrar uyku halime döndüm.Gerçekten bende bu gün -veya hiçbir gün- ödev yapmayı istemiyordum.
"Tamam. Bu kadar yeter. Hadi kalk Aphrodite. Göle gidiyoruz." dedi Ann isyan eder gibi.İsyan edilmeyecek gibi de değildi ama neyse.Uyuşuk bir şekilde zorla kafamı kaldırdım ve Ann'e ''Delirdin mi sen?'' dercesine baktım.Sonra da bıkkın bir şekilde "Bu aptal kompozisyonlar kendiliğinden yazılmayacaklar hayatım." dedim.Kafamı tekrar kitabın üzerine koydum ve kaldığım yerden devam ettim.Birden başımın altındaki kalın kitap yok oldu ve benim kafam masa sert bir biçimde çarptı.Sinirli bakışlarımı -aslında asla sinirlenemeyeceğim- güzel yüze çevirdim.
"Umrumda bile değil. Akşama kütüphaneye gideriz. Eminim bir sürü 3. sınıftan inek vardır orada. Yaptırıveririz birine." dedi bariz bir şeyden bahseder gibi.Aslında bariz birşeydi ödevlerimizin çok az bir kısmını yapardık.Yapacak o kadar inek varken bize mi düşer?
Bir saniye durdum ve başımı şömünenin yanındaki birinci sınıflara çevirdim.''Eminim dediklerimizi duymuşlardır.'' dedi Ann oda küçüklere bakıyordu.Yerimden kalktım ve yanlarına doğru gittim.Ann'in ise bizi izlemek yerine masayı topladığına adım gibi emindim.Garip birşey değildi çünkü.''Ne duydunuz?'' dedim sert bir sesle onlara baktığım andan beri soğuk terler döken 1. sınıflara.''H-hiç bir şey.'' dedi bir tanesi kekeleyerek.Soğuk bir şekilde gülümsedim ve "İyi duymadığınız bir şeyi başkalarına da söyleyemezsiniz.Değil mi?'' diye ekledim tehtidkar bir sesle.Hayır anlamında başlarını salladılar ve bende gülüp beni bbekleyen Ann'ın yanına döndüm.Ann koluma girdi ve bende ''Bizden neden korkuyorlar anlamıyorum.Halbu ki çok sevgi doluyuz.'' dedim sahte bir masumiyetle.
Gülerek portreden çıktık..

Bugün yapmaya karar verdiklerim?mmm..bir düşünüyorum da;hiçbirşey.Kavanozuma doğru gidiyorum.Bu kavanozdaki kağıtlarda yapılacak bir sürü şey yazıyor.Hevesle çekiyorum bir kağıt.'Ödevlerinizi yapmalısınız Bayan Lion' Hey bu da nesi?Bunu bu kavanozun içine kim attı!Tekrar çekmek için elimi içine sokmaya çalışıyorum.Bu da ne?Sihirlenmiş.Bunu kim yapmış olabilir?Tabiki de büyük amcam!Eve döndüğümde onu öldürücem.Neyse,bari biraz ödev yapayım.
Hayatta ya hep ya hiç diyenlerdenimdir.Bu yüzden ödevlerimi yaparken titizlik gösteririm.Zaten sevdiğim birkaç ders var onlarda da en iyisi olmak istiyorum.Kütüphaneye gidemeyecek kadar üşengecim bugün.
Ah şu aptal ödevler..Gerçekten de günü berbat ediyorlar.Nasıl oluyor da tüm ödevleri yapanlar oluyor?Gerçekten de anlaşılmaz.
İçimden söylediğim bu söyler tüy kalemime de yansıyor.'ah olamaz.Tüm ödevlerin canı cehenneme!' diye söyleniyorum.Allah'tan ortak salonda bugün pek kişi yok.Bir kaç birinci sınıf kafasını kaldırmış bana bakıyor.Bunların sorunu ne! 'heyy!Neye bakıyorsun sen.' diye hırlıyorum.Olamaz yine başladım işte,şu hırlamamdan nefret ediyorum. 'Eğer kafanı önündeki parşömente gömmezsen korkarım bunu benim yapmam gerekecek.' diye gülümsüyorum.Aptal I.sınıflarla uğraşmak her zaman zevklidir.
Kendimi seviyorum.Kalkıp gidiyolar.Arada dönüp arkalarına bakıyorlar.Bu beni gülümsetiyor.O aptallar gitmiş olabilir ama ben hala ödeve kocaman mürekkep lekeleri yaptım ve yanlış yazdım.Bundan nefret ediyorum.O I.sınıfları bir bulursam ejderha testislerini ağızlarına tıkayacağım.
Yeni bir parşöment alıyorum.Parşömenti yarısına kadar doldirmiştim,şimdi hepsini baştan yazmam gerek.Aman ne güzel!Ortak salona ben kendimle uğraşırken bir kız gelmiş.mmm..şipşak kusur olaraktan hemen incelemeye başlıyorum.Aslında mesleğimde biraz yaşlanıyorum galiba..şipşak bi kusur bulamadım.Kız bana dönüyor.Kaldırdığım mürekkep lekeli kağıdı kafifçe lekeleri görebileceği şekilde kaldırıp gülümsüyorum.

Ah şimdi kim ödevle uğraşacak? Durun hemen cevaplayayım, ben! Ve gayette uzun bir uğraşma olacak. Lanet şeyler. Ancak sevdiğim birkaç ders var zaten. Onlarda da başarılıyım galiba. Elimden geldiğince. Şu aralar canım sıkkın zaten. Kimseyle konuşmuyorum. Bir derdim yok, ama canım sıkkın işte! Bu ödevlerde tam yerinde. Yarına yetiştirmem lazım. Yeterince stresliyim. Hemen kitaplarımı, mürekkebimi-tüy kalemimi ve parşomenimi aldım. Hızla ortak salona gittim. Koridorda çok hızlı yürüyordum. Suratım asıktı. Öğrencilere çarpa çarpa geçiyordum. Bir ikinci sınıf öğrencisi bana çıkıştı. "Önüne baksana!" Ah yanlış kişiye toslamıştı. Kesinlikle onu parça parça edecektim. Zaten moralim bozuktu. "Bakmazsam ne olur çömez? Döver misin?" Diye geri dönüp çıkıştım. Aptal şey... "Şey ben sadece uyarmak istemiştim." Dedi. Bu salak kızlar gerçekten çok tırsak oluyorlardı. Pis bir bakış attım. Ve arkamı dönüp yoluma devam ettim. Merdivenlerden indim ve sonunda ortak salondaydım. Kimse yoktu. Ancak ileride bir kız vardı. Tatlı birisine benziyordu. Yüzü çok güzeldi. Gerçekten hoş bir kızdı. Elindeki parşomeni gösterdi ve gülümsedi. bende karşılık verdim. Yanına gittim "Selam. Ben Kesha." dedim sesimin tatlı çıkmasına dikkat ederek. "Bende Eva." dedi.

"Ben geceleri yaşarım." Dedim gülümseyerek. "Kaçıncı sınıfsın?" Diye sordum. "Üçüncü sınıftayım. Sen?" "Dört," dedim. Etrafta dalaşacak birisi bile yoktu "Bu okul neden bu kadar sıkıcı?" diye sordum. O sırada ortak salona bir kaç ikinci sınıf öğrencisi gelmişti. "Nedenini bilseydim emin ol bu konu çözülmüş olacaktı. Şu ikinci sınıflara dalaşalım mı biraz?" Dedi. "Buna hayır dememi beklemiyorsundur umarım." Dedim. Hızla ikinci sınıfların yanına gittik. "Merhaba bebekler. Birbirinize saymayı mı öğretiyorsunuz?" Dedi Eva sinsi bir gülüşle. Ancak bu çocuklar sert çıkmıştı "Bana bak bize bir daha bebek dersen işini bitiririm!" Zavallı şey. Bize kafa tutuyordu. "Ne yaparsın? Anneni mi çağırırsın, bücür?" Dedim tiksinti dolu bir ses tonuyla. "Bize bulaşmayın. Fena olur!" Bu çocukta çok uzatmıştı. "Ahh, çok korktum ben Kesha! Şimdi ne yapacağız?" dedi. Sevdim ben bu kızı "Bende korktum. Bence hemen annelerimizin yanına koşmalıyız." Dedim sesimi kısarak. "Salak şeyler." dedim. Eva çok sinsice bakıyordu. Aklına bir fikir gelmişti.

Kendime mani olamadan başımı arkaya atarak bir kahkaha patlattım. Bu kız gerçekten çok süperdi. Sarı saçlarımı kulağımın arkasına attım "Acaba yardım mı etsek?" Dedim gülmemi bastırmaya çalışarak. Eva'da benimle beraber gülüyordu. Diğer çocuk hemen kalktı ve sersemlemiş arkadaşına yardıma koştu. Ancak ona çelme taktım. Oda dengesini kaybederek masaya yapıştı. İşte bu gerçekten komik olmuştu. Şimdi tembihleme kısmıydı. Çelme taktığım çocuğu omuzlarından tutup kaldırdım ve onu tehdit ettim "Bana bak çocuk. Halıya takıldınız ve düştünüz. Tamam mı? Ama eğer herhangi birisi bunu duyarsa senin değersiz kafanı kendi ellerimle kopartıp çarptığın masanın üzerine süs diye koyarım. Anlaşıldı mı?" Çocuk korkudan tir tir titriyordu. "Bunu anlaşıldı kabul ediyoruz." Dedim. Eva'da gülümsedi ve diğer çocuğu omzundan tutup kaldırdı. İkisinide merdivenlere doğru ittik. Yeşil deri koltuğa bıraktık kendimizi. Ve o çocuklar giderken arkalarında kuvvetli kahkahalar attık. Sonunda keyfim yerine gelmişti. "Sen süpersin Eva." dedim gülümseyerek."Biliyorum. Sende öyle." Dedi kıkırdayarak. "Farkındayım." Dedim kibirli bir tavırla. Kısa bir süre konuştuk. Konuşmamız iki son sınıf öğrenciyle bölündü. İki tane mükemmel şey! Eva'yla onlara bakakaldık.Onlarda bizi fark etmişlerdi. Bize bakıp gülüşüyorlardı. Eva'nın kulağına eğildim "Tanrım Eva, bunlar çok yakışıklı!" dedim fısıltıyla. Eva'da onlardan gözünü ayırmayarak "Evet, çok tatlılar. Sanırım yeni gelmişler." Dedi. Bunlar ne mükemmel şeylerdi öyle. Ancak Eva'da benim gibi zor bir kıza benziyordu. O yüzden asla ilk adımı biz atmayacaktık. İkimizde anında koltuğa yaslandık ve kendimize çeki düzen verdik. Çocuklar çantalarını koyup havalı bir şekilde yanımıza geldiler "Merhaba ben James." Dedi elini uzatarak. "Ben de Kesha." Dedim ama elimi uzatmadım. Uzun boylu, kahverengi saçlıydı. Gözleri ise masmaviydi! Yanındaki sarışın çocukta Eva'nın yanına yanaştı "Ben de Kevin." dedi arsız bir gülümsemeyle. Göz ucuyla Eva'ya baktım. Büyülenmiş gibi görünüyordu. Ama kısa sürede kendine geldi "Ben Eva." Kevin Eva'nın eline uzandı ve elini öptü. Girişken bir yapısı vardı. Eva ise onun bu hareketine karşılık elini çekti. Kevin ve James karşımızdaki ikili koltuğa oturdu.

"Hangi konuda yardım istiyorsunuz?" Dedi Eva. Kevin ise arsız bir gülümsemeyle "Her konuda." dedi. Onların kelime oyunlarından bıkmıştım. Böyle şeylere gelemezdim. "Yani?" Dedim dalga geçer bir tavırla. James bana döndü "Mesela bana binalardaki öğrencilerin özelliklerini anlatabilirsiniz?" Dedi. Gülümsedim. Ama şirin bir gülümseme değildi bu. Bu daha çok korkunç bir gülümsemeydi. "Pekala, ben başlayayım." Dedi Eva. "Gryffindor. Cesaretli. Ancak bize göre hayatlarını hiçe sayan bir grup büyücü." Böyleydi. Bu sefer ben girdim söze "Ravenclaw. Zeki. Ancak bizce kafalarını dersten kaldırmayan bir grup inek." Haklıydım. Sözü Eva aldı tekrar "Hufflepuff. Eşitlik. Ancak bize göre herkesi aynı sanan bir grup saf." Dedi. Şimdi kendi binamızı tanıtacaktık. Kevin ve James'e baktım. Soğuk tavırlarımızdan korkmuşlardı. Ama daha yeni başlamıştık. "Slytherin ise... Kelimelere sığdıramayız Slytherin'in vahşetini. Diğer binalara göre Slytherin kötülüktür. Ama kötülük soyut bir anlam. Biz ise gayet somutuz. Biz kötülüğün somutlaşmış haliyiz." Dedim. Gözlerimle James'i süzüyordu. Sanırım kızlardan böyle bir tavır beklemiyorlardı. Eva girdi söze "Slytherin ben gibi, Kesh gibi. Biraz da siz gibi. Yalancı ama doğru. Cesaretli ama korkak. Zeki ama kötü. Mantıklı ama hayalperest. Yardımcı olabildik mi?" Dedi. Kevin ve James'in yüzü tatminlik duygusuyla kaplandı. "Kesinlikle, yardımcı oldunuz." Dedi James. Gülüyorlardı. Ve çok tatlılardı. Eva'ya döndüm ve göz kırptım.


RPOUT:Kuzu renklendirme yapamıyorum. Seçtiğim renklerden farklı renkler çıkıyor :) Özüüür (:

rp out;anasını satiim nolmuş buraya bee...bunların hiç biri benim renklendirmem değil.kuzu^^cum yaa...