|
| | | Doğum Günü |  |
| | | Yazar | Mesaj |
|---|
Pensieve O'Sheila
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 107
Gerçek İsim : Yağmur
Sihirsel Soy : Safkan
En Belirgin Özellik : Değişken.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
 |  Konu: Doğum Günü  Cuma Ağus. 26, 2011 4:40 pm | |
| Hesap vermek zorunda olduğunuz bir aileniz yoksa eğer şanslısınız demektir. Midenizi bozana kadar içki içebilir, istediğiniz zaman arkadaşlarınızı evinize çağırabilirdiniz. Hiç kimse sesini çıkarmazdı, kimi zaman bu özgürlük duygusu sinir bozucu bile olabilir. Çevrenizde sürekli çocuklarıyla ilgilenen ebeveynler varsa hele. Pens için durum kuşkusuz böyleydi, ailesinden geriye kalan tek kişi Passion'du. Gerçi ablasının da onu denetlemekten daha önemli işleri vardı, en azından bu yaza kadar. Normalde kendisini umursamayan cadı her ne olduysa bu yazının tümünü kendisiyle geçirmeye adamıştı anlaşılan, ki bu çoğu zaman can sıkıcı oluyordu. Evi arkadaşlarıyla dolu olduğundan onlarla olan zamanını kısıtlıyordu, En sonunda Crystal Passion'a kendisini rahat bırakmasını söyleyince cadı baskısını biraz gevşetmişti, en azından artık diğerlerine ayırabileceği bir zamana aitti. Crystal'e minnettardı, ablasının ev arkadaşı her zaman sevdiği biri olmuştu. En azından kendisini anlayabiliyordu. Passion'un seçip seçebileceği en iyi ev arkadaşıydı kuşkusuz, özellikle iki yıl sonra mezun olup onlara katılacağı düşünülünce sevdiği biriyle yaşamak eğlenceli olacaktı. Önüne gelen saçlarını geriye doğru iterken adımlarını biraz daha hızlandırdı. Etraf o kadar karanlıktı ki hiçbir şey göremiyordu, asasıyla etrafı aydınlatmak istese de Godric's Hollow'da mugglelarında olmasından korktuğundan bundan vazgeçmişti. Yanındaki demirliğe tutunarak ilerlemeye devam etti. En sonunda eli boşluğa değdiğinde gülümsedi.
Mezarlığın içine girdiği anda içindeki bütün mutluluk yok olmuştu, buranın o kadar kasvetli bir havası vardı ki soluk almakta bile güçlük çekiyordu. Titreyen ellerini şortunun cebine sokarak güçsüzlüğünü bastırmak için çabaladı. En sonunda düzenlice dizilmiş mezarların önüne geldiğinde durdu. Şortunun cebinden çıkardığı asasını sıkıca kavradı. "Lumos." Asasının ucundan çıkan ışıkla etraf aydınlanırken önündeki mezara baktı. Ainsleid. Asasının ışığının yardımıyla ilerledi, en sonunda iki tane yan yana dizilmiş mezarın önüne geldiğinde bacaklarının titremeye başladığını hissetti. Düşeceğini hissettiğinden mezarın ucuna oturmakla yetindi. Asayı yanına koyup mezarın üzerindeki iki ismin aydınlanmasına izin verdi. Kaitlyn O'Sheila, Léon O'Sheila. Aynı anda hem yabancı hem de hiç kimseye olmadığı kadar yakın hissettiren iki isim. Dikkatini annesinin mezarına verdi. Elini yavaşça nemli toprağa koyarken fısıldadı. "Nice senelere anne." Boğazında bir yumru oluştuğunu hissetti, tırnaklarını sertçe toprağa batırarak ağlamamak için kendisini zorladı. Cadının mezarına vuran ışıkta doğum tarihine baktı. İşte, otuz beş yıl önce bugün. Yaklaşık on beş dakika önce cadının doğum günü başlamıştı. | |
|  | | Wieslaw Bozhkov
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 21
Sihirsel Soy : Safkan.
En Belirgin Özellik : Kibir.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 6:20 pm | |
| Selam Ab. Mavi gözleri Aubey Eugéne isimli mezar taşını delip geçiyordu adeta tiz ve güçsüz asasının ışığı altında. Büyük mezarın kenarına rahat bir şekilde oturmuştu. Gri pantolonunun kirlenmesine aldırmıyordu anlaşılan. Büyük elini mezarın kumları üzerinde dolaştırırken konuşmaya devam etti her zaman dünyada en sevdiği kişi olan arkadaşıyla. Gece geldiğim için kusura bakma. Etrafta beni bekleyen o kadar kız var ki. Senin yokluğunda hepsi bana kalıyor elbette. Bundan şikâyetçi olduğumu söyleyemem ama burada olsaydın zevkle paylaşırdım kardeşim. Yokluğunda dünyada kimse kalmamış gibi. Hele ki üç büyük okulun birleşip milyonlarca öğrenci doluyken etrafım. Beauxbatons’un kızları tam sana layık görsen her yerden veela fışkırıyor sanırsın. Seni hala özlüyorum bu arada. İnce espirilerimden anlayıp gülen kimse yok burada. Tabi Andrew var, onu biliyorsun. Yokluğunda bana destek oldu. Dişlerini sıkıp ara verdi büyücüyle konuşmaya. Şimdi ona verdiği cevapları duyabiliyormuş gibiydi. Kızlar konusunda küfür ediyordu büyük ihtimalle. Wieslaw’ın kendisinden daha fazla kız kaldırmasını her zaman kıskanmıştı. Ve o da onun esprilerini özlediğini söylüyordu, yaptıkları uçarılıkları. Topraktan çektiği elini yüzünde dolaştırdı sonra da saçlarını alnından çekti yakışıklı büyücü. Buraya gelip Aubrey’le vakit geçirmek her seferinde acı veriyordu. Ama gelecekti tabii ki ölene kadar gelip yaşadıklarını anlatacaktı büyücüye. Aubrey’in zamansız ölümü o hiçbir şey kadar etkilememişti onu. 3. sınıfın sonunda lanet olası bir kaza almıştı onu ellerinden.
Asasını salladı ve sert bir müzik kasvetli mezarlığı yarıp geçti. Hala bu şarkıyla yaratıyorum planlarımı, senin de yardımlarınla tabii ki. If you feel so filthy. So dirty. So fucked up. If you feel so walked on. So painful. So pissed off Youre not the only one. Refusing to go down. Youre not the only one so get up. Lets start a riot. Görüşürüz, kardeşim. Çiçek falan bırakmadı mezarlığa lanet olası geleneklerden biriydi. El salladı mezar taşına omzunun üzerinden son bir kez bakarken. Nox diye mırıldandı. Karanlığa hemen alışırdı gözleri zaten karanlığın içerisinde yaşıyordu. Ya ışığa alışmıştı o yüzden aydınlık görüyordu etrafı ya da başka biri daha vardı bu iğrenç yerde. Başını etrafında çevirirken gördü orada tiz bir parıltı asa ışığı olduğu belliydi. Dönüp gitmeyi düşündü, insanları acılarıyla yalnız bırakmak gerekirdi. Ama merakı galip geldi her zamanki gibi. Adımlarını çevirip ışığa doğru kolayca gitti karanlıkta. Yaklaştıkça belirginleşiyordu mezarın başında oturan kişi. Sarı saçları sırtına doğru iniyordu cadının. Bir eli toprağın üzerinde tıpkı biraz önce Wieslaw’ın görüntüsünü sergiliyordu. Kızın mırıldanan sesini işitti zorlukla. Ses tonu yabancı gelmese de hemen çıkaramadı da büyücü. Ancak o zaman aklına geldi cadının omzunun üzerinden mezar taşında yazan isme bakmak. O’Sheila ismi hemen çağrışım yaptı kafasında. Elini yavaşça koydu Pensieve olduğuna emin olduğu kişinin omzuna. Cadı irkildi ama Wieslaw’ın ağzını açık bırakacak bir şekilde korkmadı. Takdir etti büyücü şaşkınlıkla. ‘’Orada mutlu yıllar, Mrs. O’Sheila.’’ Nice seneler demek pek de mantıklı gelmemişti.
| |
| | | | Pensieve O'Sheila
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 107
Gerçek İsim : Yağmur
Sihirsel Soy : Safkan
En Belirgin Özellik : Değişken.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 6:54 pm | |
| Ebeveynlerinin ikisini de dört yıl önce kaybetmişti, birinci sınıfı bitirdiği gün mutlulukla King's Cross'a gittiğinde anne ve babasını orada göremediğinde bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Tüm arkadaşları aileleriyle evlerine gittiğinde o istasyonda tek başına kalmıştı, yaklaşık bir saat boyunca kedisiyle oynayıp oyalamıştı kendisini. İnkar etmişti, ailesinin işi olduğundan gelememişlerdi. Bir süre sonra onların geleceğini düşünüp kötü düşüncelerden arındırmıştı kendisini, ama annesi ya da babası gelmemişti, onların yerine Passion gelmişti. Ablasını görmek onu memnun etse de beklediği bu değildi kuşkusuz, eve gittiklerinde ise anne ve babasının cansız bedenlerini görmüştü. Passion onu oradan hemen uzaklaştırsa da, o bir dakika içinde yaşayabileceği en kötü anı yaşamıştı. Hala ikisinin cansız bedenleri bazen rüyalarına girip korkuyla sıçrayarak uyanmasına neden oluyordu. Asıl onu rahatsız edense, nasıl öldüklerini asla öğrenememek olmuştu. Passion bunu kendisine asla söylememişti, yalvarışlarını, bencilin teki olduğu hakkındaki söylemlerini umursamamıştı cadı. Dişlerini sinirle sıktı, kim bilir, belki de yanlışlıkla Passion'un içkisine birkaç damla Veritaserum koymuştu. İstediği gerçekleri öğrendikten sonra bunu cadı sarhoş olduğu için ağzından kaçırdığını söyleyebilirdi. Temiz plan. Gözlerini annesinin mezarından babasınınkine kaydırdı, onu doğru düzgün tanıma şansı bile olmamıştı. Genelde büyücü hep işleriyle meşgul olmuştu yaşadığı zamanlarda, sadece onun istediği boş vakitlerde zaman geçirme şansına sahip olmuştu Pens. Derin bir iç çekip elini topraktan çekip avucuna koydu. İstemsizce gözünden süzülen bir yaş yanağından aşağıya doğru indi, engellemek için elini kaldırsa da istemsizce daha da hızlanmıştı yaşları. Ağlamaktan her zaman nefret etmişti, ağlamak zayıflara göreydi ve o zayıf birisi sıfatını kendisine yakıştıramıyordu. Yüzünü silmek için elini havaya kaldırsa da omzunda hissettiği bir elle irkildi. Arkasını dönmek yerine parmaklarını asasına götürdü, bu da diğer tepkisi gibi yarım kalmıştı. Tanıdık büyücünün sesini duyduğu anda elini asasından çekti. Birkaç saniye gözlerini yumup halüsinasyon görüp görmediğini idrak etmek için çabaladı. Ama omuzundaki el hala yerindeydi. Arkasını dönmeden önce yüzündeki yaşları olabildiğince sildi, arkasını döndüğündeyse Wieslaw'ın tanıdık mavi gözleriyle karşılaştı. Tek bir fark vardı aslında, her zamanki gibi kibirli değildi bakışları. Memnun olduğunu belirtircesine hafifçe başını salladı. "Sen ve mezarlık oldukça uyumsuzsunuz Wieslaw." Gülümsemek için çabalasa da başarılı olamadı. "Kimi görmek için geldin?" Merakına yenik düşmüştü, yanlış bir şey sormadığını umdu. | |
| | | | Wieslaw Bozhkov
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 21
Sihirsel Soy : Safkan.
En Belirgin Özellik : Kibir.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 7:29 pm | |
| O’Sheila çiftinin öldüğünü o yazın eve dönüşünde ailesinin ağzından duymuştu ilk önce. Şaşırmıştı ve cadı adına üzülmüştü Wieslaw. Zaten hemen cenaze olmuştu arkasından. Şimdi cadıya bakarken yıllar önce güzel ablasına sarılmış ağlayan cadıyı gördü bir anlığına. Usulca yanına oturdu ve cadının mezarlıkla arasında yaptığı yakıştırmaya keyifsizce gülümsedi. Cadının aksine o başarılı olmuştu. Her zaman yüzüne sahte bir maske takardı zaten. Pensieve merakına yenik düşüp burada olma sebebini sorarken urdu bir anlığına. Wieslaw değildi bu. Burada oturmuş bir cadıya merhamet duyuyordu neredeyse. Başını iki yana salladı. Ama içindeki üzüntüyü atamadı. ‘’Aubrey.’’ Büyücünün adını söylerken bile içi acıdı. Ailesini kaybetse bu kadar üzüleceğini sanmıyordu. Sanki ikizini kaybetmişti. Her anlamda aynı olduğu, birlikte Dumstrang’ın altını üstüne getirdiği kardeşi, dostu, ikizini. Derin bir nefes aldı ve cadıyla ilgilenmeye çalıştı. Güzel gözleri dolu doluydu cadının, eğer birden ağlamaya başlarsa ne yapacağını hiç bilmiyordu genç yılan. Yıllar önce Aubrey’in annesini de teselli edememişti zaten, orada duramamıştı bile. Acıdan korkmuş ve kaçmıştı büyücü daha sonra aylar sonra kendini hazır hissettiğinde dönmüştü mezarlığa. O günden sonra bir sığınak olmuştu büyücü için burası sürekli kaçıp geldiği bir dost kapısı. O günden sonra işte, kalbini çıkarıp almıştı biri büyücünün. Hayatta değer verdiği tek kişinin ölmesiyle bir daha hiç kimseye değer vermemeye yemin etmişti o gece. Ve asla vermedi de. ‘’Onu özlüyorum.’’ Sırtını dikleştirdi birden. Tek kaşını kaldırdı bunu söyleyen kendisi miydi. Bu büyük itirafı Pensieve’e mi yapmıştı acaba kendisine mi? Derin bir nefes aldı ve başını kaldırıp ileriye baktı, sonsuzmuş gibi görünen mezarlığa. Karanlıkta o kadar sahipsiz ve yalnız görünüyordu ki.
| |
| | | | Pensieve O'Sheila
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 107
Gerçek İsim : Yağmur
Sihirsel Soy : Safkan
En Belirgin Özellik : Değişken.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 8:01 pm | |
| Passion ile son konuşmalarında Wieslaw'dan bahsettiğini hatırlayınca yanaklarının yandığını hissetti, ismini vermemişti en azından. İstememesine karşılık annesinin mezarına sırtını dönüp dikkatini büyücüye verdi, Durmstrang'ta ki tüm kızları peşinde koşturan büyücüyü mezarlıkta görmek şaşırtıcıydı. Eğer biri ona Wieslaw'ın o an ne yaptığını söyleseydi yeni bir kızı tavlamak için çabaladığını söylerdi kuşkusuz. İnsanların duygularını önemsememesi can sıkıcıydı, çevresindeki çoğu kızın birer birer kalbini kırması da öyle. Aubrey, çocuğun yüzü gözlerinin önünde belirdi. Koyu renk saçlar, hafif bronz bir ten ve buz mavisi gözler. Büyük ihtimalle şu anda yaşasaydı bir çok kızın canını yakardı, Wieslaw'ın ek versiyonu gibi bir şey olurdu. "Aubrey." Çocuğun adını fısıldarcasına tekrar ederken gözleri mezarlığın içinde dolaşıyordu. Saat gece yarısını çoktan geçtiğinden bir tek ikisi kalmıştı etrafta. Yüzüne yapışmış bir tutam saçı geriye doğru savurdu, çocuğun gözünde nasıl göründüğünü merak ediyordu. Kıpkırmızı gözler, titreyen eller. Aciz görünümünü bastırmak için çabalarken çocuğun itirafını duydu. Tepki vermemek için çabaladı, Wieslaw'dan böyle bir şeyi duyan ilk kişiydi kuşkusuz. Bir de şimdi onu pişman etmek istemiyordu. Çocuğun itirafının ardından bir şeyler söylemek istese de vazgeçti, bunun yerine başını eğerek çocuğun omzuna koydu. Garip bir şekilde rahatladığı bir gerçekti, yine de çocuğun geri çekilmesinden korkarak dudaklarını araladı. "Ondan hoşlanıyordum, üçüncü sınıfta, ama asla öğrenemedi." Öğrenseydi de bir işe yaramazdı kuşkusuz, belki bir iki hafta sevgili gibi takılırlar ardından ayrılırlardı. Aubrey asla duygulara önem veren birisi olmamıştı. Bir kez daha ağlayacağını hissettiğinde elini yumruk yapıp tırnaklarını olabildiğince kuvvetlice avucuna batırdı. Elini kucağına bırakıp gözlerini annesinin mezarına dikti. | |
| | | | Wieslaw Bozhkov
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 21
Sihirsel Soy : Safkan.
En Belirgin Özellik : Kibir.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 8:23 pm | |
|
Cadının itirafı hakkında yorum yapmaması hoşuna gitti Arogancja’nın. Nasıl bir söz kaybın götürdüğü duyguları hafifletirdi ki. Cadının yumuşak saçlarını yanağında hissedince irkildi büyücü. Ama tepki vermedi. Derin bir nefes alırken Pensieve’in çiçeksi kokusu doldu burun deliklerinden ciğerlerine. Mezarlıktaki derin sessizliğe onlar da katılmıştı ki cadının güzel sesi yarıp geçti karanlığı. Bunu hiç kimseden duymamıştı büyücü. Oysa ki Süzülen Yılanlar’ın ortak salonunda herkesin sırları dökülürdü. Saklamayı iyi becermişti demek ki yılan. Yüzünde şefkatli bir gülümseme oluştu. Aubrey’le Pensieve’inde içinde bulunduğu meşhur çete hakkında çok konuşmuşlardı. Dumstrang’ın en çekici kızlarıydı hiç şüphesiz. Ama iki büyücü onlara hiç bulaşmamanın en sağlıklı olacağına karar vermişti sessiz bir şekilde. Geriye kalan bütün kızlar onlarındı zaten. Ama eğer çeteye karışmaya karar verseler Aubrey Pensieve’i alırdı hiç şüphesiz. Kaç kere çocuğun gri gözlerini cadının her adımını takip ederken yakalamış ve dalga geçmişti çünkü. Elini yavaşça cadının omzuna koyup daha sıkı çekti kendine. ‘’Ondan her kız hoşlanırdı, Pensieve.’’ Küçük bir kahkaha attı.
| |
| | | | Pensieve O'Sheila
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 107
Gerçek İsim : Yağmur
Sihirsel Soy : Safkan
En Belirgin Özellik : Değişken.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Cuma Ağus. 26, 2011 8:46 pm | |
| Büyücünün derin bir iç çektiğini duyunca tedirgin oldu, çizmeyi aşmıştı belki de. Büyük ihtimalle çocuk gitmek istiyordu, avutulacak bir kızdan daha önemli işleri vardı. Yine de çocuğun gitmemesine memnun olmuştu, Aubrey'den bir parçaydı kuşkusuz. Onu etrafta ki söylemler dışında tanıma fırsatını bulamamıştı asla, istese Wieslaw ona anlatabilirdi, ya da anlatmazdı. Sonuçta en yakın arkadaşıyla yaşadıkları onda her zaman saklı kalacaktı. Yüzü istemsizce buruştu, Aubrey hayatta olsaydı bir geçmişlerinin olup olmayacağını merak ediyordu. Belki de çocuk bir ilk yapıp düzenli bir ilişkiye adım atardı, kuşkusuz Pens'in bağlılığı ondan başkasına olmazdı. Javier'dan sıkıldığı gibi ondan sıkılmayacağını biliyordu çünkü, bir şekilde benziyorlardı Aubrey'le, bu da daha eğlenceli kılardı her şeyi. Ama bir kez daha değer verdiği birisi ellerinin arasından kayıp gitmişti, onu doğru düzgün tanıma şansını bile yakalayamamışken. Aubrey'in mezarının burada olduğunu bilmiyordu, mezarlığa girdiği andan itibaren gözleri köreldiğinden etrafına dikkat etmiyordu. Buradan giderken çocuğun mezarına uğrayıp içinde olan her şeyi söyleyeceğine dair kendisine söz verirken omuzunda hissettiği el ile gülümsedi. Çocuğun sesini duyduğunda yüzünde acı bir gülümseme oluştu, haklıydı. Aubrey her kızın gözdesiydi. "O öldükten sonra unutmak için Javier ile birlikte oldum. Yine bir hata yaptım, sonunda ondan da sıkıldım işte." Omuz silkti, Javier ile gerçekten ilişkiye başlamasının sebebi buydu. Çocuğun desteği iyi gelmişti, ardından da kendisini onunla bir ilişki içinde bulmuştu. Kuşkusuz destek olan başka biri olsa ona aşık olurdu. Çeteye bile söylemediği bu itirafı Wieslaw'a söylediğine inanamıyordu, iki sırrını da açıklamıştı işte. Başını kaldırıp çocuğun kusursuz çehresine tedirginlikle baktı. | |
| | | | Wieslaw Bozhkov
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 21
Sihirsel Soy : Safkan.
En Belirgin Özellik : Kibir.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü C.tesi Ağus. 27, 2011 1:14 pm | |
| Zifiri karanlıkta tek bir asanın güçsüz ışığı altında kolunun altında bir cadıyla lanet olası bir mezarlıkta oturmuş ne yapıyordu Wieslaw Bozhkov? Kızı teselli etmeye mi çabalıyordu yoksa kendi acısını kızın üzerinden mi yaşıyordu şimdi de. Aubrey’i bir zamanlar onu seven kızla beraber anmak bu hayatta yaptığı en beklenmedik hareketiydi büyücünün. Neresi olursa olsun bir yerde Aubrey’,n adı anıldığında ya küfür edip hepsini sustururdu ya da kavga ederek sustururdu hepsini. Ona göre kimse Aubrey’i anacak kadar tanıyıp önen vermemişti ona. Belli ki yanılmıştı. Pensieve O’Sheila’nın tiz ve duygu yüklü sesi yanıldığını beyninin içinde yankılıyordu. Şimdi okulda çetesiyle beraber rüzgarlar estiren cadının aslında hiç de düşündüğü gibi olmadığını anlıyordu. Düşüncelerinden sıyrılmasına sebep olan bir itiraf daha geldi cadıdan. Tek kaşını kaldırıp başını cadıya çevirse de yüzü omzuna gömüldüğü için göremedi. Pensieve O’Sheila ve Javier –soy adını bilmiyordu- birkaç yıldır Dumstrang’ın gözde çiftelerindendi. Uzun süreli çiftler hep gözde olur diye düşünüp gözlerini devirdi Arogancja. Cadı ayrılmıştı demek ki sevgilisinden. Yüzünde istemsizce çarpık bir gülümseme oluştu. Elinde birden cadının saçlarını hissedince kaşlarını çattı. Yinede parmaklarının ucuyla ileri geri okşamaya başladı büyücü. Sanki içi rahatlıyor huzura kavuşuyordu. Şimdi şu anda ölse hiç olmayacağı kadar huzurlu ölebilirdi belki. ‘’Ondan sonra asla kimseye değer vermedim. Beni Arogancja yapan şey. Ölüm ister istemez hayatımızı değiştirebiliyor.’’ Bu gece itiraf gecesi miydi? Lanet olsun, kendisine bile söylemekten kaçındığı lanet olası hayatını neden bir cadıya dile getiriyordu ki? Özellikle buradan gider gitmez her şeyi o muhteşem(!) çetesine yetiştirip bütün okulun öğrenebileceğini bildiği halde. Ama ilk kez birine inanıyordu büyücü, Pensieve’le konuştukları buradan çıkmayacaktı. Yarın sabah uyandıklarında cadı da büyücü de bu geceden bi’ haber olacaklardı. Bu konuşulanlar hiç yaşanmamış gibi. Pensieve yine büyücüden kibirle yıkanmış biri olduğu için nefret edecek, Wieslaw ise cadının soğukluğundan hiç haz etmediği için uzağında duracaktı.
İlham benden nefret ediyor.
| |
| | | | Pensieve O'Sheila
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 107
Gerçek İsim : Yağmur
Sihirsel Soy : Safkan
En Belirgin Özellik : Değişken.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü C.tesi Ağus. 27, 2011 1:55 pm | |
| Passion'un söyledikleri aklında yankılanıp dursa da bir anlam çıkaramıyordu. Cadı bu halini görse büyük ihtimalle kendisini onaylamadığını söyleyip dururdu. Eh, her ne kadar Passion gibi olmak için çabalasa da bunun o kadar kolay olmadığını kabul etmeliydi. Hiç kimsenin beceremeyeceği bir havaya sahipti, bir Veela'nın bile elde edemeyeceği kadar. Ha, sahi bir de cadının yarı Veela olduğu düşünülünce. Büyük annesinden kendisine de bu özellik geçse de ya bunu kullanmayacak kadar beceriksizdi, ya da yeteneğinin bir çoğu Passion'a aktarılmıştı. Çocuğun elini saçlarında hissettiğinde gülümsedi, genelde Javier'ın yaptığı bir hareket olmasına rağmen bu ondan çok daha cezp ediciydi. Gözlerini kapasaydı orada huzurluca uyuyabileceğini biliyordu, zaten gözleri ağlamaktan sızlamıştı. Tekrar sessizliğe katıldıklarında düşünceleri bu kez Aubrey'den ayrılmıştı, bunun yerine Wieslaw'a odaklanmıştı. Çocuğun itirafını duyduğunda kaşlarının çatılmasına engel olamadı. Arogancja, ona bu şekilde hitap eden bir dolu kişi olsa da , bu isim kendisine itici geldiğinden Wieslaw ismini yeğliyordu. "İstediğin zaman Wieslaw olabilirsin. İyi olan budur belki." Asasının ışığı kolundaki saate vurduğunda şaşırdı, bir saattir burada mıydı cidden? Ona daha birkaç dakika gibi gelmişti, uzun zamandır geçirdiği en güzel dakikalar. Başını çocuğun omuzundan kaldırmadan el yordamıyla asasını aradı. Onu bulduğunda dudaklarını araladı. "Nox." Tekrar karanlığa gömüldüklerinde başını çocuğun omuzundan kaldırıp yüzüne yaklaştırdı. Soluğunu yüzünde hissettiğinde dudakları yukarıya kıvrıldı. Karanlıkta tek gördüğü çocuğun mavi gözleriydi, dudaklarını buluştuğunda titrediğini fark edince zayıflığına lanet etti. Yaptığının yanlış olduğunu bilse de umursamamıştı, büyük ihtimalle mezarlıkta öpüşmek oldukça iticiydi. Çocuğun rahatsız olmasından çekinip kısa bir süre sonra geri çekildiğinde rengin yanaklarına hücum ettiğini hissetti. Karanlıkta oldukları için şükrederken çocuğun soğuk elini birkaç saniyeliğine kavradıktan sonra ayağa kalktı, bir şey söylemek istese de cümle kuramayınca adımlarını mezarlığın kapısına çevirmekle yetindi. Aubrey'in mezarına uğrama sözü çoktan yok olmuştu, tek istediği eve gitmekti. Adımlarını hızlandırdı, köşeyi döndüğünde hala soluk soluğaydı cadı. | |
| | | | Wieslaw Bozhkov
Durmstrang V. Sınıf
Mesaj Sayısı : 21
Sihirsel Soy : Safkan.
En Belirgin Özellik : Kibir.
Rpg Puanı : Düello Gücü :
| | Konu: Geri: Doğum Günü Ptsi Ağus. 29, 2011 2:03 pm | |
| Wieslaw olmak mi? Arogancja olduğundan ne zaman şikayet etmişti ki büyücü. Çevresinde ona tam anlamıyla tapan, ona imrenen onlarca yüzlerce aptal insan varken kim isterdi ki bir anda tanrı olmayı bırakmayı. Cadının sözlerini bitirmesi ardından dudaklarında küçük bir tebessüm oluştu. Kız kabul etmese de değişemeyeceği kesindi büyücünün, değişmek istemediğini de su götürmez bir gerçekti. Cadının hareketlenmesi üzerine dilinin ucuna gelen inkat dolu cümleyi yuttu. Daha ne olduğunu anlayamadan ortalığın kararmasına hayretle baktı ve omuzundaki ağırlık kaybolana kadar ne olduğunu anlamadı. Hiç bir ışığın olmadığı mezarlıkta tam karşısındaki cadının maviye çalan gözlerini görünce hafifçe irkildi. Ama bu irkilme dudaklarında cadının dudaklarını hssettiğinde yaşadığının yanında hiçti tabii ki. Soğuk dudaklarında hissettiği içini ısıtan dudakların harektine uyumlulukla karşılık verdi Wieslaw. Cadının titreyen vücudunun ellerinden geri çekilmesi halinde dudaklarını daha büyük bir gülümseme kapladı. Hızla ayaklanan cadının arkasından baktı bir süre sonra karanlığa doğru seslendi. ''İyi geceler, Pensieve.'' Cadının arkasında bıraktığı tek şey olan O'Sheila mezarlıklarına baktı son bir kez ve omuz silkip kızın gittiği yönün aksine çevirdi adımlarını.
RP SONU. | |
| | | | | | Doğum Günü | |
|
Similar topics | |
|
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|
