'Dudaklarımı onun dudaklarının ıslaklığı kaplamıştı. Gözlerim kendiliğinden kapanmış, o an herşeyi unutmuştum. Kalp atışlarım iyice hızlanmıştı. İlk defa böyle bir duygu yaşıyordum. Dudaklarımız birbirinden ayrıldığında hala onun dudaklarının ıslaklığı vardı. Kalbim hala hızla çarpıyordu. İlk defa birine aşık olduğumu hissetmiştim. Çok güzel bir duyguydu. Her zaman onunla olmak, ona sıkıca sarılmak istiyordum. Yavaşça gözlerimi açmıştım. Karşımda, loş odanın ışığının altında duran, sevecen yüzlü sarışın kız arkadaşım duruyordu. Bana bakıp gülüyordu. Birden ağzım kulaklarıma varmıştı. Neden böle olduğunu anlayamadım, ama buna karşıda gelmiyordum. Çok mutluydum.
-Seni seviyorum...
demiştim kısık sesle. Cevap vermedi hala gülüyordu. Biraz duraksadı ve tekrar gülerek "Çok mu?" diye sordu.
-Evet. dedim; "Herşeyden çok."
-Benimle sonsuza kadar yaşar mıydın peki? dedi.
Herşeyden çok bunu istiyordum. Hiç düşünmeden ağzımdan "Evet" kelimesi çıktı.
Tekrar öpmeye başladı beni. Birden boynuma doğru yaklaştı. Daha ne olduğunu bile anlayamadan boğazımda sıcaklık hissetmeye başladım. Azımdan hiçbir şey çıkmıyordu, çıkamıyordu. Kelimeler boğazımda düğümlenmişti. Yavaşça halsizleşmeye başladığımı hissediyordum. Kendimi kaybediyor gözlerim yavaşça kapanıyordu. O an için son hatırladığım bana tekrar bakıp "Bende seni seviyorum." demesi olmuştu.
Gözlerimi açtığımda karşımda tekrar onu görmüştüm. Çok mutluydum ama aynı zamanda halsiz, bitkin, sanki ölmüş gibiydim. Dudaklarımdan sadece "Ne oldu bana?" cümlesi çıkmıştı. Loş oda lambasının aydınlığı gözlerimi yakıyordu o anda. Daracık oda da kırmızıya bulanmış mavi yatak örtüsüne çevirmiştim kafamı. Onun benim kanım olduğunu anlayabilmiştim. Ama birşey söyleyemiyordum. Yataktan kalkıp ahşab dolabın yanındaki aynaya bakmak istiyordum ama yapamıyordum. Yapabildiğim tek şey sevgilimin cevabını beklemek olmuştu. Sonunda bana tekrar bakıp gülümsedi ve dudağından benim hep istediğim ama aynı zamanda lanetim olduğunu öğrendiğim o kelime çıkmıştı.
-Sonsuza kadar beraberiz sevgilim!
Hiç birşey diyememiştim. Ne diyordu O. "Çıldırmış olmalı" diye düşünüyordum; ancak olanlara anlamda veremiyordum. Boynumdan ısırılmıştım, yattığım yatağın mavi örtüsü kırmızıya bulanmıştı, ışık beni rahatsız ediyordu. Ama en önemlisi hiç olmadığım kadar enerjik, güçlü ve aç hissediyordum kendimi. Bir an beynimde O'nun sözleri yankılanıyordu: "-Sonsuza kadar beraberiz sevgilim!" ...
O an herşeyi anlamıştım. Bu nasıl mümkün olabilirdi? Kız arkadaşımın o mavi gözlerinin altında bir canavar yatıyormuş oysaki. Ben O'nu korumaya çalışırken aslında korunması gereken benmişim. Bu nasıl mümkün olabiliyordu, nasıl? Çok anlamsızdı; böyle olaylar sadece filmlerde olabilirdi. '
Ağızımdan çıkan her kelimede saşkınlık içinde bana bakıyorlardı. Kimse bana inanmamıştı, "Deli olmalı" diyorlardı kendi içlerinde. Haklılardı; ilk başta bende inanmamıştım. Bu delilikti. Hepsi bana bakmış kanıt istiyorlardı. Ben de kameraların karşısında sunucunun kanını içtiğimde tüm vampir dünyasını ifşa etmiş ve kendimi hayal bile edemeyeceğim bir tehlikeye atmıştım...
Konu: Damon Salvatore 
Çarş. Haz. 22, 2011 12:01 pm
