Bugün de büyü sınıfına gidecektim.İçimde kıpır kıpır bir
heyecan vardı.Nedenini bilmediğim bir şey okula gitme hevesimi
arttırmıştı.Hem de ilk kez... Okul servisine bindiğimde tüm
arkadaşlarıma gülümseyerek selam verdim.Onlardan aynı karşılığı
alamadım.Her zaman oturduğum yere oturmaya gidiyordum.Yanyana oturduğum
arkadaşım Mollie'ye "Günaydın Mollie.Bugün herkes beni tersliyor bir şeyler mi var?" diye sordum. Mollie
yüzüme bakmadan yerime çantasını koydu.Ben de yolculuk boyunca ayakta
gitmek istemediğim için ve bugün de okulu asamayacağım için hostese
gittim "Bakar mısınız?Oturacak yerim yok,ne yapmalıyım?" Genelde bana iyi davranan otobüs hostesi bile bana "Git nerede oturursan otur.Çocukları rahatsız etme yeter." diyince iplerin koptuğunu anladım. Neler
oluyordu böyle?Neden herkes beni dışlıyordu?Okul servisinden inerek
okula yürüyerek gitmeyi tercih ettim.Önce eve uğradım.Biraz moralimi
düzeltip,gidecektim.Zaten okula daha vardı.Büyü yaparak gidecektim ama
bunu yapmamız yasaktı.Ben de eve uğradım,çantamı yere attım.
Annem kapıdan "Kızım yine mi okuldan gönderildin?Neler oluyor sana?" Bu suçlamaya sinirlenmiştim. "Hep
ben suçlanıyorum!Bu sefer bir şey yapmadım.Servise bindim kimse yüzüme
bile bakmadı.Moralim bozuldu.Yürüyerek gideceğim.Zaten daha var.Biraz
rahatlamalıyım." Annem bana baktı ve "Oh tatlım,üzgünüm.Ama bugün okula hemen gitmelisin.Az sonra çıkıyorum ben.Seni bırakırım." diyerek elime bir meyve suyu tutuşturdu.Beraber arabasına bindik. Arabasını
yeni almıştı.Kıpkırmızıydı.Cilalı tahtalar gibi parlıyordu.Mahalledeki
herkes bu arabayı kıskanıyordu ve sırf bu araba için benimle takılanlar
bile oluyordu. O sabah arabanın önüne indiğimizde arabanın önünde bir çok çocuk vardı.Ben gelince hepsi dağıldılar.Annem bana baktı ve "O kadar çocuk neden kaçtılar?Neler yaptın onlara?Yine mi dövdün?" Bu kadarı da fazlaydı. Bağırmaya başladım "Ne dediğinin farkında mısın?Hep beni suçluyorsun!" Sonra kapıyı çarpıp kaçtım.
Arabada oturan annem "Hemen buraya gelmezsen bir daha eve gelemezsin!" Ben
ona aldırış etmeden orman yolunu kullanarak okula gitmeye başladım.Yeşil,uzun,ulu bir ağacın altında oturdum.Bir süre sonra uykum
geldi ve farkında olmadan uyumuşum. Rüya görmeye başladım.Ormanda kaybolmuştum.Bağırıyordum "Yardım edin!Yardım edin!" O sırada karşıdan bir koyun adam geldi. "Sen bir melezsin!" dedi.Ben güldüm "Haha!Melez mi?O da ne?" Koyun adam bana baktı ve garip bir konuşmayla "Melezin ne olduğunu bilmez misin sen?Ebeveynin bir tanrı işte!" Ben şaşırmış bir ifadeyle "Saçmalama sersem!Bir koyun adamın dediklerine inanacak değilim!" Koyun adam bana kızgın bir ifadeyle bakarak "Ben bir safirim.Dediklerine dikkat et.Sen bir tanrı çocuğusun.Hemen eve git,eşyalarını topla ve hemen kampa gidelim!" dedi.Şaşırarak "Benim ebeveynim hangi tanrı peki?" dedim. O sırada uyandım.Karşımda bir safir duruyordu."Aaaa!Bir satir!Sen..Sen gerçek misin?Ben uyanamadım mı hala?" Satir gülümseyerek "Bana bir daha koyun adam deme olur mu Tamara?" dedi.Satire şaşkınlıkla bakarken açıklama yapma gereği duydu "Rüyada anlatmak en iyisi olur diye düşünmüştüm.Şu taksiye bin." dedi.Korkak bir tavırla taksiye bindim.Takside bir safir daha vardı.Nereye olduğunu sordu ve beni karşılayan satir "Tamara'nın evine" dedi. Taksici safir bana bakarak "Uzun zamandır seni arıyorlardı.Sen çok güçlü bir melezsin.Hemen gidelim!" diyince çok şaşırmıştım.Birden yüzüme bir gülümseme oturdu. Eve vardığımızda annem evdeydi.Satiri gördü ve "Zamanı olmalı mı?" diyerek bana sarıldı.Ağlaştık.Bana bavulumu uzatarak uğurladı. Satire bakarak "Ben büyücü olduğumu sanıyordum.Bu melezliğimden mi kaynaklanıyor?" diye sordum. Satir gülümseyerek "Sen
bir büyücü değilsin.Zihninde canlandırıyordun.Sen bir büyücü olmadığına
rağmen annen seni büyücülük okuluna yazdırmayı kafasına
koymuştu.Melezlerin büyücü yaratıkları olduğuna inanıyordu.Ama bu doğru
değil.Kampa varınca ayrıntılı bilgiyi edinirsin." Büyücü olmadığıma inanıyordum zaten.Ama nasıl melez olduğuma inanamıyordum. Satir bana bakarak "Şimdi nasıl melez olduğuna kafa yorma.Kampta anlarsın zaten." diyerek gülümsedi.Ben de ona son sorumu sordum "Neden arkadaşlarım beni dışlıyordu?" Satir yine gülümseyerek "Aslında
büyü yapamadığını biliyorlardı ve bir melez olduğunu da.Sabırları
taşmıştı artık ve gideceğin günün yakın olduğunu biliyorlardı." dedi. Bunu anladım ve için rahatladı.Artık bir melez olduğumu biliyordum ve yepyeni umutlarla kampa gidiyordum...
Konu: Tamara Demond 
C.tesi Şub. 26, 2011 4:00 pm
