John Barton

Hayat acaba burada var mıydı? Bu kadar kötü havası olan bir yerde kim yaşayabilirdi? Flecth kendi için bunları düşünüyordu. Neden bakanlık onu buraya göndermişti? En azından buraya gönderilirken yanında 1-2 seherbazın kendisine eşlik etmesi gerektiğini düşünüyordu. Flecth burada 1-2 ölüm yiyen bulacağından emin olduğu için asasını hiç indirmiyordu ama burada yürürken çok dikkatli olması gerekiyordu her an bir saldırıyla karşı karşıya kalabilirdi.

Flecth yaklaşık 10 dakika yürüdükten sonra nefes alınmayacak kadar kötü olan yerden şimdi cennet gibi öyle huzur veren, havası temiz olan bir yerde bulmuştu. Flecth o kadar rahatlamıştı ki asası indirmişti. Şimdi o bilmediği yerde rahatça dolaşıyordu. Huzur dolu hissediyordu kendini. Etrafına dikkatlice bakıyordu Flecth sağ tarafında tanıdık bir yüz görmüştü sanki. Ona doğru koşmaya başlamıştı Flecth.

''Hey dur. Bekle beni kaçma''dedi Flecth bir dost gibi.

Flecth'i duyan kişi durdu ve arkası dönük Flecth'i beklemeye başlamıştı. Bunu gören Flecth bir yavaşladı. Sonunda o kişinin yanına gelen Flecth arkadan sanki onu tanıyor gibi olmuştu. Kıvırcık dağınık saçlar, 1.70 boylarında esmer birisi. Flecth'in içinde sanki kıpır kıpır bir şeyler oluyordu.

''John sen misin?''dedi mutlu mutlu Flecth.

Arkasını dönmeden kıvırcık saçlı adam''Evet benim Flecth''dedi ve bir anda yüzünü Flecth'e doğru döndü.

Flecth öyle mutlu olmuştu ki geçen sene ölüm yiyenler tarafından kaçırılan en iyi arkadaşının öldüğünü duymuştu ama yaşıyordu evet yaşıyordu. Flecth tam bir şeyler söyleyecekken John'un yüzünde korku oluşmuştu. John titremeye başlamıştı Flecth neler olduğunu anlamıyordu.

''Flecth buraya gelmemeliydin. Gelmemeliydin''

Flecth neler olduğunu şaşırmıştı. Neden korkuyordu onu bulmuştu ama Flecth etrafına baktığında onlarca ölüm yiyen etrafında asasını kaldırmış duruyordu. Flecth neler olacağını anlamıştı asasını kaldırmakla hiç uğraşmadı gözünü kapadı ve olacakları bekliyordu. Sonra kulağına gelen bir sesi duydu''Avada Kedavra.''

Flecth birden yatağından atladı ve dengesini kaybederek kötü bir şekilde yere düşmüştü. Odası güneş almayan penceresi bile olmayan bir yerdi. Karanlıktan hiçbir şey görünmüyordu ama Flecth asasını her zaman aynı yere koyduğundan kolayca buldu ve''Lumos''dedi Flecth hızlı hızlı nefes alarak.

Yine elbiseleriyle yatağında uyuya kalmıştı. Sihir bakanlığından seherbazlık başvurusu ile ilgili bir cevap gelmesini bekliyordu ama hala gelmemişti. Yüzündeki terleri odasında bulunan havluyla silmeye başlamıştı. Uykusunda gördüğü rüya şimdi yavaş yavaş kafasında beliriyordu. Rüyasında seherbazdı ve geçen sene kaybolan arkadaşını görmüştü ve öldüğünü. O kadar çok düşünüyordu ki seherbazlığı ve en iyi arkadaşı John'u her yattığında onlarla ilgili rüya görüyordu.

Evinin üst katından bir ses duymuştu. Açık olan pencereden baykuş gelmiş olabilirdi. Hızlıca koşarak üst kata gelmişti ve baykuş gelmişti ve elinde bir mektup vardı. Şimdi Flecth'in hayatının değişebileceği an gelmişti. Mektubu yavaşça kasvetli bir şekilde açtı Flecth. Ve seherbaz olmuştu artık. Hayalleri gerçek olmuştu inanamıyordu. Evinden dışarı çıkarak bağırmaya başlamıştı''İşte bu kadar. Artık seherbazım.''

Flecth bunu kutlayabilecek bir yere gitmeyi düşünüyordu aklına Çatlak Kazan gelmişti. Bir anda hayaller, gerçekler, zihinlerden geçer gibi azda olsa mide bulantısı olarak cisimlenmişti. Çatlak Kazana girerek ilk gördüğü boş masaya oturmuştu. Bir garson ona doğru yaklaşmıştı ve Flecth'in tanıdığı bir arkadaş John'du.

''Flecth mutlu görünüyorsun. Nedenini öğrenebilir miyim?''''dedi Mark meraklı bir şekilde.

''Seherbaz oldum Mark. Hayallerim gerçek artık.''

''Senin için çok sevindim Flecth. O zaman sana bir ateş viskisi getireyim''dedi ve Flecth evet demeden arkasını dönerek gitti.

Birkaç saniye sonra ateş viskisi önüne gelmişti ve Flecth hızlı bir şekilde içmeye başlamıştı. Boğazında yanma hissi olmuştu ama mutluluk o yanma hissini söndürmüştü. Artık hayallerindeki işe kavuşmuştu. Hayatının daha güzel ve heyecanlı olacağından emindi...