Kimsin Sen?

Konu: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 4:14 pm

Saat 01.01’i göstermekte ve ben ormandayım.Tanrım aklımı mı kaçırdım?Sanırım aklını kaçıranlar deli olup olmadıklarını sorgulamazlar.Bu teori bile içimde ki huzursuzluğu bir milim de olsa geçirmeye yetmemişti.Fırtına öncesi sessizlik bu olsa gerek ki devasa denilecek orman alanında yerden göğe uzanan,yukarı çıktığınızda bulutlara ereceğinize dair şüphenizin kalmadığı bu tür ağaçlar tarafından etrafınızın sarılmış olsa bile bir çatırtıya muhtaç ormanda,kendi ayaklarınızın çıkardığı ses dışında başka ses duyamadığınız bir yerde ne aradığınızı bilmemek ahmaklık değil de ne? İç sesim ‘bu saçmalık hadi gidelim buradan Jose.’ diye vücudum da baskı kurarken merakımı daha da ileri seviyeye getirerek ormanın daha derinlerine inmeye karar vermem uzun sürmedi.Her zaman uyguladığım tek bir kural vardır,karşındaki ne derse tersini uygula.Bu iç sesim bile olsa.

Kafamı kaldırdığım etkilenmediğimi söylesem yalan olur.Gökyüzü,beyaz ve parlak incilerle donanmış siyah elbisesine bürünmüş,etrafa kendi güzelliğini beyan ederken,koyu gri rengindeki sis battaniyesinin de katkısının olmadığını söylememek yazık olur.Gökyüzünü seyre dalmışken arsız bir rüzgarın gelişi, bütün hücrelerimi dolaştıktan sonra,ayyaş bir adamın kaba saba hareketlerini andıran esintiyle ortadan kaybolması bir oldu.Bu hiç adil değildi bütün yaşam,bir büyücüye karşı olabilir miydi?Bunu fark edişim, bir erkek tarafından terk edildiğim de bardakta ki son damlanın dolması deyimini yaşadığım zaman olmuştu.O anıyı sanki kafamdan silebilecekmişim gibi başımı iki yana sallamamın boş bir çaba olduğunu bende biliyordum ama hareket etmezsem bu keskin soğukta donmam an meselesiydi.Dost canlısı olmamakla birlikte her zaman yalnız çalışmışımdır lakin bu akşam yanımda birini olması hiç fena olmazdı hani.Bu düşünce dudaklarımın arasından gerçek bir kahkahanın kaçmasına sebep oldu.Gülmek istiyordum daha çok ama sanki yakalanmışçasına elimi ağzıma siper ederek sesimi durdurmaya çalıştım.Yanlış duymuş olmalıydım.O çalılardan çatırtı sesi gelmiş olamazdı.Bunu hayal gücümün ürettiğini varsayarak ilerlemeye devam etmek için bir adım daha attıktan sonra bu seferde sesin yanında ekstra hareketlilikte vardı.Derin bir nefes al ve savunmaya geç,aynen böyle.Sesimi kontrol edebildiğimce ‘’Kim var orda?’’

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 4:37 pm

Hızlıca koşuyordum. Hava ya rüzgarlıydı yada bu kadar hızlı koşmam rüzgarlı olmasını sağlıyordu. Her ne şekilde olursa olsun rüzgarın bana ahkam kesmesi pekte hoşuma gitmiyordu. Sanki hıncını alırmış gibi yüzüme vurması beni çileden çıkartıyordu. Herkese göre bu kadar kısa olduğu hayatta ölümsüz olmak nasıl bir duyguydu? Kendini kaybetmiş biri olmak, her gün yaptıklarını yinelemek, insanoğlunun yeni şeyler çıkarmasını beklemek, herkesin önce sana sinsice ancak maskeni düşürdükten sonra korkarak kaçması nasıl bir şeydi? Her gün bunları yapmak gerçekten de sıkıcıydı. Bunları düşünürken artık koşmuyor, yürüyordum. Yüzüme doğru tokat atan, az önce ahkam kesen rüzgar şimdi bana boyun eğmiş, adeta vurduğu yerlerin izini geçiriyordu sanki. Birden burnuma güzel kokular gelmeye başlamıştı. İğrenç bir parfümün yanı sıra muhteşem bir kan kokusu vardı. Kana daha fazla yaklaştım. Kalbinin sesini duyabiliyor, düşüncelerini tahmin edebiliyordum. Biraz daha yaklaştığımda aynı benim gibi sanki kendini kaybetmiş, rüzgar ona da vurmuş da yüzünü temizliyor gibiydi. Ona biraz daha yaklaştım.

Güzel bir kızdı. Diğer kızlara nazaran esmerdi. Bu şehre neler oluyordu? Bu kadar güzel kız varken neden hepsi farklı yerlere ayrılmıştı. Bu kızları bulabilmek için her zaman bu ıssız yerlerde mi dolaşmakta idim? Onun kanının kokusu beni cezdebiyor, maskemin düşmesine neden oluyordu. Ağzım dişlerime söz geçiremiyor, ağzımın dışına doğru çıkan dişler sanki yeni doğmuş bir bebek gibi merakla çıkıyordu. Ellerim titriyordu. Onu buracıkta öldürmem ne de yazık olacaktı? Bu güzel kızın onca sene yaşaması boşunaydı. Yirmi beş, yirmi altı sene boşuna yaşamış bu dünyada. Bir vampir tarafından öldürülmek onun için beklenmedik bir son olsa gerek. Ancak neler oluyor? Kahretsin ki adımım sanki Londra çanlarının yankılarına benzercesine ormanda yankılanmıştı. Oysaki sadece bir çalı sesiydi. Bu sadece bir insan değildi. Bu bir cadıydı. Asasını kavradı ve " Kim var orada? " dedi. Sesini tizleştirmişti. Korkuyordu ancak bunu saklıyordu. Ve doğrusu işini güzel yapıyordu. Hemen kendime hakim olup dişlerimi içime sokmalıydım. Her zaman yaptığım gibi masum maskemi takıp o cadının yanına yaklaşmalıydım. " Merhaba. Korkuttuysam affedin. Ben Jared. "

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 5:07 pm

Ah! Bir iyi bir de kötü haberim vardı.İyi haber az önce hasretini çektiğim nefes alan bir canlıya muhtaç duyuşum son bulmuştu çünkü o kişi karşımdaydı daha da iyisi ağız sulandıran bir görünüşü vardı.Kötü haber o kişi beni öldürmek istiyordu.Teknik olarak belki de sadece kanımı içmek istiyordu ama bunu öldürmeden yapamazdı,sanırım.Tanrım hiç vampir olmadım ki bunu nerden bilebilirdim birkaç kıyı da köşe de beynimin uç noktalarında,uslu bir kız olduğum zamanlardan kalma bildiğim birkaç hikaye dışında vampirler hakkında hiçbir fikrim yoktu.Sonuçta her gün onlarla karşılaşmıyordum değil mi? Biri bana ilerde bir vampirle karşılaşacak olduğumu ve bilgi edinmem konusunda bir vaaz vermiş olsa bu kadar çaresiz görünmezdim.Ah büyükanne,kendimi iç geçirmemek için zor tuttum.Her hareketim onu daha çok bana çekecekti,bunu bilecek kadar bilgim var,güzel.Asamı daha sıkı tuttuğumu fark ediyordum,ellerim acımaya başlamıştı ve büyük ihtimalle kızarmaya ama başımı çeviremiyordum bile gözlerim onun,koyu,sert ve bir o kadarda heyecanlanmama neden olan gözlerine sabitlenmişti.Gözlerimi ayırdığım an önce bir karanlık gelecek ve sonra aydınlık sonuç ölmüştüm.Nasıl kurtulacaktım ondan? Normal zamanda bu kadar kurtulmaya hevesli olmayacağımdan emindim ama unuttum mu? Şansın bana garezi vardı.Kararı mı verdim, ölmeyecektim en azından bu akşam.Başımı dikleştirdim ve gözlerimi ayırmadan asamı daha da yukarı,göğsüne gelecek şekilde uzattım.Güzel artık hareketlerim daha tutarlı ve mantıklıydı.Bunun yanında bir şeyi daha fark ettim onun aksine ben onu öldürmek istemiyordum.Neden?iç sesimin bu sorusunu duymamış gibi yaparak hareket etmeye başladım.Onu fazla ürkütmeden sadece savunma alacağım rahat bir pozisyona geçtim.Onun korkutmakla ilgili sorusunu es geçerek ‘’Jose,memnun oldum,bayım.Bu saatte sanırım gezintiye çıkmıştınız.’’

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 5:23 pm

Buna gerçekten de gülmüştüm. Her ne kadar cadı da olsa, diğer insanlara göre daha fazla kendini koruyabilse bile benden kurtulması söz konusu bile olamazdı. O narin elleri, o kaba asayı öyle bir kavramıştı ki kanların sıkışmasına neden olmuştu. O bu hareketleri yaptığında kendini güvende hissetse de, beni daha çok tahrik ettiğinin farkında bile değildi. Hala korkuyordu ancak gerçekten de iyi rol yapıyordu. Sesini gayet iyi kontrol ediyor, korktuğunu hissettirmiyordu ancak yapma ama! Ben bir vampirim, kim karşımda öyle korkmadan durabilir ki? " Jose,memnun oldum,bayım.Bu saatte sanırım gezintiye çıkmıştınız. " dedi. Hiç cevap vermedim. Avımı korkutmak onun kanının çekilmesine neden oluyordu. Ve kanını emmek daha zor oluyordu. Hemen hızlıca onun yanına doğru koştum. Asası hala karşıdaydı ancak ben onun yanındaydım. Kulağının dibine kadar geldim. Elimle sol kulağının önünde ki saçı aldım ve geriye doğru attırdım. Boynunu iyice bir içime çektim ve kulağına fısıldadım. " Mmm. Yaptığın o hareketle kendini koruduğunu mu sanıyorsun? Şuanda ne yapmak istediğimi biliyor musun? Parmağında biriken o kanları atıştırmalık olarak emmek ve boynunda koca bir ısırık açarak seni öldürmek istiyorum. " dedim ancak yalan söylüyordum. Evet, onun kanını emmek istiyordum. Ve bunu gerçekten çok istiyordum ancak onu öldürmek istemiyordum.

Bu düşünceleri bırakıp hemen elimle yanağını kavradım ve kafasını bana doğru çevirdim. Ateşli bir öpücük verdim. Tepkisiz kalmıştı. Bir vampirin saldırısına uğramak, ancak saldırı değilde onun tarafından öpülmek tuhaf bir duygu olsa gerek. Tepkisiz kaldığı için onunda benimle öpüşmek istediğini sanıyordum. Tekrar bir öpücük daha kondurdum. Elinden asasını alarak yere bıraktım ve tüm bedenini bana çevirdim. Onu öyle bir öpüyordum ki onun hem kanını emmek, hemde onunla yatmak istiyordum. Evet seks. Benim için gayet doğal bir şey. Neredeyse her gün üç dört kadınla yatıyordum ve ardından onları öldürüyordum ama bu kadın farklıydı. Jose... İsmi sanırım buydu. Saçlarında elimi gezdirerek onu ateşli bir biçimde öpüyordum. Onun hem bana vurmasından korkuyordum, hemde bana karşılık vermesini deli gibi istiyordum. Onunla öpüşmeyi bıraktım ve yüzüne doğru baktım.

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 6:08 pm

Sorumu duymazdan gelmişti.Hiçbir şey söylemiyordu.Neydi bu? Avını yakalamadan önceki bir tür kafa karışıklığına sebep olup dalgınlığından yararlanmak mı?Ben daha bu bilmeceyi çözemeden yanımda bitmişti.Onun koştuğunu görmüştüm ama tepki verecek kadar hızlı değildim.Donup kalmıştım hareket edemiyor daha da kötüsü onun söylediklerini bile birkaç saniye geçtikten sonra idrak edebiliyordum. " Mmm. Yaptığın o hareketle kendini koruduğunu mu sanıyorsun? Şuanda ne yapmak istediğimi biliyor musun? Parmağında biriken o kanları atıştırmalık olarak emmek ve boynunda koca bir ısırık açarak seni öldürmek istiyorum. "Söyledikleri beni korkutmak yerine midemin kasılmasına neden olmuştu.Her zaman bir yaratığın bir kişiden beslenmesini,faydalanmasını tiksintiyle karşılamıştım hala da öyleydi.Dikkatimin başka yere kayması iyiydi.Ölümümü düşünmektense nefreti düşünebilirdim.Onun tarafından ufak tefek,savunmasız biri olarak göründüğüm kesin ama bu kızın daha neler yapabildiğini bilmiyordu.Şansımın olduğu tek nokta beni küçümseyen düşmanlardı.İlk hamlesinde önce karnına bir tekme indirip geri çekilecek ve asamı kullanacaktım.Tek şansım buydu kaçmak gibi bir şansımın olmadığını onu ilk gördüğüm anda anlamıştım,sonuçta ben insanlarla çarpışıyordum oysa bunu belki de günde birkaç defa yapıyor olabilirdi.Buradan kurtulursam ilk işim bulabildiğim bütün –uzundişli,kan emicilerden korunmanın yolları-kitaplarını ezberleyecektim.Eğer bu savaştan galip gelirsem ilk kez bir vampiri haklamış olacaktım.Cidden böyle bir şansım var mı? Ondan kaçabilmenin bir yolu?.

Hamlesini değiştirdiğini çok sonradan anladım.Boynuma saldırmak yerine başımı ona bakmaya zorladı ve dudaklarını hissettim.Burada yanlış bir şeyler vardı?Vücudumdan kanlar sızıyo olmalı ve kendimi yerde nefes almakla meşgul olmalıydım.Oysa dudakları dudaklarıma şiddetle değdikçe yaşadığımı hissediyordum hem de hayatım boyunca bir çok zamanın aksine daha iyi yaşadığımı.Tek bir şey vardı tepki veremiyordum,evet böyle bir şey beklemiyordum ama hoşuma gitse de vücudum buna tepki vermeyi reddediyordu.Böyle yetiştirilmemiştim bu aykırı bir şeydi,bir vampirin dokunuşundan hoşlanmak ve daha fazlasını istemek,yanlış.Beynim zonkluyordu bana bağırıp,küfürler savuruyordu.Bense hiçbir şey yapamıyorum acizlikten kendimi daha da kötü hissediyordum.Elinin asama dokunduğunu hissetmiştim ve usulca parmaklarımın arasından kaymasına izin verdim.Asamın yere düşerken çıkardığı sesi duydum ve vücudum artık tamamen ona yaslanır olmuştu.Dudakları daha fazlasını istediğini bana anlatırcasına hiddetle öpüyordu.Karşılık vermek istiyordum evet bunu istiyordum.Kendimi tam ona sunacakken durdu.Nefes alabilmiştim ve bu kısa zaman beni kendime getirdi.Vücudum onunkine yaslanmış olduğu için geri adım attım ama tam tökezleyecekken beni sol kolumdan yakaladı.Koluma şiddetle ondan kurtardım ona doğru yaklaştım ve bir tokat patlattım.Şaşırmış görünüyordu,gözleri açıldı ve beni öldüreceğini düşündüm ama hamle yapmasına fırsat vermeden konuşmaya başladım.’’Oyun oynamak için yanlış kişiyi seçtiniz,bayım.’’

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 10:10 pm

O kadar ateşli öpücüğün ardından ona öyle bir baktım ki bir tepki vermesi an meselesiydi. Ya beni tekrar öpecek ki bu düşük bir olasılık ya da bir tepke, bir yumruk ya da en basitinden bir tokat geçirebilirdi. Ve evet, çok geçmeden güzel bir tokat geçirmişti. Onun vurduğu tokat benim parlak, ölümsüz vücudumu sadece gıdıklamıştı. Yine de öptüğüm birinin gururunu incitmek pekte hoş değildi ancak bu benim kişiliğime uymuyordu. " Oyun oynamak için yanlış kişiyi seçtiniz,bayım. " demişti. Aksine, oyun oynamak için tam da doğru kişiyi seçmiş gibiydim. " Bir vampire vurmak oldukça yanlış bir zaman. Hemde seni şuanda öldürecek bir vampire vurmak, gerçekten de yanlış. " demiştim. Bu onun korkmasına neden olmuş olmalıydı. Bilemiyordum, pek saptayamıyor idim. Onu kolundan tekrar tutarak saçlarını sıkıca tuttum. Hareket etmemesini sağladım ve tekrar hiddetli öpücüklerimle dudaklarında başlayan öpücükler, boynunda öpücük kolyesi olmuştu.

Çok geçmeden onu öpmeyi bıraktım ve kucağıma aldım. O kadar hızlı gitmem onu korkutmuştu. Asası geride kalmıştı. Bana bir şey yapamazdı. Bunun yanında kendisi tamamen savunmasızdı. O kadar hızlı gitmemiz saçlarının yüzüme gelmesine neden oluyordu. Ancak saçları gerçekten de çok güzel kokuyordu. Sonunda onu güzel bir tepeye çıkarmıştım. Londra'nın görkemli şehri, sanki bize bakıyor, bizim için oradalardı. Kucağımda olan Jose'u yere indirdim ve tekrar tokat indirmesi an meselesiydi. Ancak buna izin vermeden tekrar konuştum. " Benim gibi bir vampirden bu kadar romantizm beklemiyordun kabul et. Bilemiyorum. Yaptıklarım saçma geliyor ancak seninle konuşmak, sevişmek, öpüşmek gerçekten de çok hoş. Üstelik saçın gerçekten de çok güzel kokuyor. " dedim ve gülümsedim. Elini, soğuk ve soluk ellerimin içine aldım. Soğuk bedenimde Jose'un sıcaklığını hissedebiliyordum. Ellerimde başlayan tüm sıcaklık, bütün vücudumu dolaşarak beni tahrik ediyordu. Onunla yatmak istiyordum ancak bu beni basit biri yapardı. Eğer benimle yatarsa onunda basit biri olduğunu kanıtlardı.

Çalılıkların üstüne yattım. Elimle yanımı gösterdim. Sağ elim oturacağı yeri işaret ederken, sol elim başımın altındaydı. Yıldızları seyrediyordum. Yıldızların hareketlerinden bahsedecek kadar basit biri olmadığım için yıldızlardan hiç bahsetmedim. Ancak gökten bir yıldız kaydı. Sağ elimle kayan yıldızı işaret ettim. Jose oraya baktı ve uzunca bir süre sadece oraya kilitlendi.

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 10:57 pm

Sözleri bana bir tuğla ağırlığı gibi gelmişti.’’ Bir vampire vurmak oldukça yanlış bir zaman. Hemde seni şuanda öldürecek bir vampire vurmak, gerçekten de yanlış. " Ne sanıyordu beni,hiç mücadele göstermeden kollarına atılacağımı felan mı? Gerçi bunu istemiyor değilim ama hayır bir vampirle sevişmek hayatım da istediğim son felaketti.Titremem geçmişti,artık kendimi daha iyi hissediyordum en azından karşılık verebilecektim.Ben daha cevap verme fırsatı bulamadan koluma asıldı ve saçlarıma yapıştı önce bu sefer beni kesin öldürecek diye düşünürken yine o öpücüklerinden dağıtmaya başladı.Tanrım lütfen bitsin,yoksa kendimi kaybedecektim.Hareket edebilsem onu itebilir birkaç yumruk sallaya bilirdim ve büyük ihtimalle de denk getirirdim ama beni öyle bir tutuyordu ki boyun eğmekten başka şansım kalmıyordu.Yukarıda ki beni duymuş olmalı ki Jared durmuştu.Nefes alma zamanı ve kaç buradan kaç diye bağırıyordu iç sesim vücudumsa artık olacaklara göğüs germiş ki kılını bile kıpırdatmıyordu.Kendimi birden kucağında buluverdim ve orman etrafımızdan hızla değişmeye başladı.Ne? hadi ama kimin aklına gelirdi bir vampir maması olacağım hem de hiç direnmeden.Ne yapmaya çalışıyordu.Hep böyle mi yapardı diğer kadınlara da? İçim tuhaf bir sızı belirdi buda neyin nesiydi.Onu kıskanmış mıydım yoksa sonumun diğer kadınlar gibi olacağı mı beni ürkütmüştü.Beni indirdiğinde nerede olduğumuzu hiç bilmiyordum ilk defa görmüştüm ve burasını daha önce fark etmemiş olmam içimde bir sızı oluşturdu.Açıkçası burası romantizmin doruklarının yaşanması için mükemmel bir yerdi lakin geldiğim kişi kanımı isteyen biriydi.Artık şans lafını ağzıma bile almıyordu.O tekrar konuşmaya başladı. Benim gibi bir vampirden bu kadar romantizm beklemiyordun kabul et. Bilemiyorum. Yaptıklarım saçma geliyor ancak seninle konuşmak, sevişmek, öpüşmek gerçekten de çok hoş. Üstelik saçın gerçekten de çok güzel kokuyor. "Bana iltifat mı ediyordu yoksa bu durumun canını mı sıktığını belirtiyordu.Onu anlayamıyordum.

.Onun her hareketi hem hoşuma gidiyor hem de sinirlerimi daha da körüklüyordu.Canımı yakmak istediğini bilmesem onunla zaman geçirmeyi dileyebilirdim ama böyle bir lüksüm olduğunu sanmıyordum.Beni neden buraya getirdi? Şu an neden kanı çekilmiş bir ceset torbası değilim? Neden hala onun yanında oturuyorum ve gökyüzünü seyrediyorum?Bunu az önce itiraf etti yaptıklarını o da bilmiyor.Onun yaptıklarını av ile avcı arasında ki bağa yorabilirim ama ya benimkiler neden yanından koşarak uzaklaşmıyorum?Bu kadar şeye kafa yormaktansa zamana bırakabilir miyim?Sorular sorular sorular..

Neden bunları ona sormadığımı bilmiyorum,sanırım önce kendimle yüzleşmeli ve bir karara varmalıyım.’’Jared’’dedim.Sesimin fısıltıyla çıktığını biliyordum ama bunu duymuştu ve bana doğru kafasını çevirdi.Ona ilk kez adıyla seslenmiştim bu hoş bir duyguydu ve ona hep böyle seslenmek isterdim.Cevap bekler gibi hala bana bakıyordu.’’Bir şeylerin ters olduğunu sende fark etmedin mi? Ölmeliydim ama bak şimdi sadece iki sevgilinin yapacağı şeyi yapıyoruz bu saçma değil mi? Ne olacak şimdi?

Konu: Geri: Kimsin Sen? Paz Ocak 30, 2011 11:15 pm

Oda yanıma yatmıştı. Belli ki beni istiyordu oda. Ama farklı olmasını diliyorum Tanrım. Lütfen gelip beni öpmesin. Öptüğü zaman kendimi tutamam. Onunla ya sevişirim yada onu öldürürüm. Lütfen, diğerlerinden farklı olması için sana dua ediyorum. Evet, bunca yıl sana yalvarmadım şimdi sana yalvarıyorum. Lütfen! " Bir şeylerin ters olduğunu sende fark etmedin mi? Ölmeliydim ama bak şimdi sadece iki sevgilinin yapacağı şeyi yapıyoruz bu saçma değil mi? Ne olacak şimdi? " dedi. Vay canına. Bir nefeste bu kadar çok soru sorması bir yetenekti. Aslında ne yapacağımızı bilmiyordum. Gerçekten de aptalcaydı yaptığım. Neden onu buraya getirmiştim? Yıllarca içimde bastırdığım o iyi ruhu, Jose da mı dışarı vuruyordum. Bilemiyordum. Ona da söyledim. " Bilmiyorum. Tek düşündüğüm farklı olman. Farklı olman çünkü... " dedim. Eee gerisi ne? Jose düşünmeyecek mi gerisi ne diye? Ancak şuan gerçekten de garip bir durum.

Bir vampirin, bir cadıyla ilişkisi. Arkadaşlarım arasında gayet tuhaf karşılanacaktım. Avlanmaya gittiğimde sadece kendime kan, ona normal bir yiyecek. Bir yumurta, ekmek. Vay canına. Demeyi bile unutmuşum. Ancak bir dakika? Sanki evlenecekmişiz gibi konuşuyorum. Neyse ki içimde ki düşünceleri duyamıyor. Kaşlarımı çattım ve ona doğru baktım. Gözlerim gözleriyle çatıştığında aramızda muhteşem bir elektriğin dolaştığını hissedebiliyordum. Onu müthiş biçimde arzuluyordum. Ancak çok güçlüydüm. Bir cadıyla yatmak ölümcül sonuçlar doğurabilirdi. Onunla burada sevişmek, güneşin doğmasını seyretmek istiyordum. Şuan bunları neden mi düşünüyorum? Bilmiyorum. Belki de taraf değiştirmeliyim. İçimde ki o melek tekrar mı doğuyor?

Bu kız beni gerçekten de değiştirmişti. Şuan aklım karman çormandı. Neler düşünüyordum ben böyle? Taraf değiştirmek falan. Elimi, eline doğru götürdüm. Elini tuttum. Tekrar elinin sıcaklığını hissettim. Elini aldım ve öpücük kondurdum. Bu çok samimi ve içten bir öpücüktü. Bir geleceğimiz olabilirdi. Belki de vampir olurdu. Bilemiyorum. Büyüden, büyü güçlerinden vazgeçebilir miydi? Benim için? Ancak bunun için daha çok erken. Bunu ben bile biliyordum. Ancak onunla mutlaka bir geleceğimiz olacaktı. Bunu hissedebiliyordum, umuyordum. En azından öyle olmasını istiyordum. Diğerlerinden farklı olduğunu biliyordum. Onu sevebilirdim. Ve oda belki beni sevebilirdi. Biz, birbirimizi sevebilirdik. Elini sıkıca tuttum ve karnıma doğru koydum. Derin bir nefes aldım ve gidişata baktım.

Konu: Geri: Kimsin Sen? Ptsi Ocak 31, 2011 10:22 am

Yine aynı şey bilmiyor,bir insan pardon bir vampir bu kadar çok belirsizlik cümlesi kurabilir mi?Sıkılıyordum artık ne olacaksa olmalıydı.Ölmem gerekiyorsa ölürdüm bunu bana yapmaya hiç hakkı yoktu.Çünküymüş.. Eee gerisi? Kafamı ona çevirdim ve bir kaşımın da benimle birlikte meraklandığını bu yüzden soran bir şekilde yukarı kalktığını hissediyordum.Oysa bunu görmezden gelerek düşüncelere dalmaya devam etti.Bu cidden canımı sıkıyor.Yeter artık diye çığlık atıp arkama bakmadan buradan kaçmak istiyordum.Peki ya nereye?ben son hızla koşmaya başlasam bile çok geçmeden beni bulur ve boynumda en başından beri istediği o işaret beliriverirdi.Son ruh halimden sıkıldığından mıdır yoksa kendi içindeki yaşadığı çatışmadan mıdır bilmiyorum ama kaşları çatıldı ve o içinde kaybolmak istediğim gözleri bana dikildi.Elleri tekrar hafifçe ellerime değdi ve sonra dudaklarına gitti,beyefendilerin yapacağı şekilde bir kibarlık gösterisi diye umuyordum çünkü ben o paralı züppe beyefendilerinden hiç hoşlanmazdım ve onun da böyle oluşu nefret duygumu arttırır bu da kurtulmam için bir neden olabilirdi.Elleri mermer kadar sert ve soğuktu ama bu beni rahatsız etmiyordu asıl rahatsız olduğum bu kadar saattir bir vampirin yanında oluşumdu.Aklından neler geçiyordu? Bir vampirin aklından geçenleri bilebilmek anormal bir durum olurdu ama zaten şu halimizin de pek normal olduğunu söylemek yalandan başka bir şey değil de neydi?Elim hala o ellerinin içindeydi.Son bir hırsla elimi ellerinden kurtardım ve kendime çektim ve sırtımı ona doğru döndüm.Sesimin hala yerinde olduğunu umuyordum yoksa bu beni hiçte ikna edici hala getirmezdi.’’Yapma.’’Ah! güzel sesim yerinde ama bir fısıltıdan başka bir şey değildi.Bir vampire emir vermekte nerden çıkmıştı.Beni dinler miydi.Hala burada oluşumuzun bir nedeni varsa ve bu kaderse beni dinlemeliydi değil mi.Ani çıkışım onu rahatsız etmişti.Kafası allak bullak olmuş şekilde sonra ki hamlemi bekliyordu ya da ne söyleyeceğimi ya ben? Şimdi ne halt yiyecektim.İkilemelere devam ediyorum.’’Yapma.Bana.Dokunma.’’Her bir kelimeyi üstüne basa basa söylemiştim böylesi onun için ne anlama geliyor bilmiyordum ama bunları hem ona anlatmaya çalışırken hem de kendimi daha iyi hissetmemi sağlıyordu.Kafa kaldırdığım da gözlerine bakmıştım ama onlar başka şeye dalıp gitmişti ve hafif ön dişlerinin,kıvrımlı dudaklarından zorla dışarı çıkmak istediklerini görebiliyordum.Gözleri avucuma sabitlenmişti.Bu beni kendime getirdi ve acıyı hissetim.Avucum..Baktığım da kanıyordu hem de çok.Acı ve korku,tüylerimin bir kirpi gibi olduğuna bahse girebilirdim.Büyük ihtimalle ellerimi onun ellerinden kurtardığım da sert tırnakları etimi batmış ve kanatmıştı.Tanrım kendi sonumu kendim hazırladım.Kendini kontrol etme çabalarına hayrandım gözlerinde ki karasızlığı görebiliyordum ama bunda pek başarılı olduğunu söyleyemezdim.Bir hışımla ayağa kalktım ve ondan biraz uzaklaştım bu hareketlilik avucumda biriken kan damlalarını çimenlerin üstüne damlatmıştı.Jared bundan hoşlanmamıştı başı da benimle birlikte hareketlendi ama sadece kan damlalarına bakıyordu.Titrediğimi hissedebiliyordum,ayaklarım sanki ilk defa bedenimi taşıyormuş gibiydiler.Çığlık atmamak için derin nefesler alıyordum ama bu onu daha da germişti.Şimdi ne olacak?

Konu: Geri: Kimsin Sen? Ptsi Ocak 31, 2011 10:39 am

Aman Tanrım! Ona zarar vermek istemezken kendi sonunu kendisi getiriyor? Bu bir intihar mı? Yoksa sadece, gerçekten benden kaçmak için çabalarken yaptığı son can çekme çırpınışlarını veriyor muydu? Eli kanıyordu. Kokusunu gayet net alabiliyordum. Çimenlerin, ağaçların, denizin, şehrin pis insanlarının ve şehrin kötü yanının kokusunu bir yana bırakıp sadece onun kanının kokusuna yoğunlaşmıştım. Evet onun kanını emmek istiyordum. Ancak bu ona özel bir şey değildi. Ben yüzyıllardır başkalarının kanının içinde yüzen, iradesine sahip bir yaratıktım. Yaratıktım ancak iradeli idim. Ayağa kalktım ve Jose'un yanına gittim. Cebimden çıkarttığım mendili elime aldım. Belki şuanda ki amacım seksilik, belki şefkat duygusuydu. Elini aldım ve kanayan yerine bir öpücük kondurdum. Elimde ki mendille kanayan yere hafifçe dokundum ve kanının gitmesini sağladım. " Anlayabiliyorum. Ancak her vampir kana iradesiz değildir. İnsanların içinde, kan havuzunun içinde yaşadıkça alışmaya başladım. Yani şuanda sana saldırmayacağım. Merak etme. " dedim. Sanırım biraz da olsa korkusunu gidermişti.

Öyle olması gerekiyordu en azından. Bu kadar vakit geçirmenin yeterli olacağını düşündüm. Cebimden çıkarttığım kağıt parçasına numara yazdım. Yüzüne baktım. Bir insana göre gayet pürüzsüz bir yüzü vardı. Elimle yüzünü okşadım. Yumuşaktı. Bana göre hayli yumuşaktı. İleride o yumuşak yüz acaba mermer olacak mıydı? Benim gibi yaratık olacak mıydı? Eğer beni kabul ederse bir vampir ve bir cadının aşkı gerçekten de zor olurdu. Benim için değişmeyi göze alabilir miydi? Bunu hiç zannetmiyorum. Benim için, kimse için hayatını tehlikeye atmaya değmezdi bir yaratık olmak. Kana susamış, insanları her an öldürmek isteyen bir yaratık. Zamanla alışsa da bir anlık öfke hayatına mal olabilirdi. Dudaklarımı dudaklarına temas ettirdim. Dişlerim eski haline gelmişti. Seksilik abidesi dudaklarına benim de seksiliğimi sunacak şekilde ateşli bir şekilde onunla öpüşmeye devam ettim. Alt dudağını acıtmayacak şekilde ısırdım. Şuanda onunla yatmak istiyordum ancak basit biri değildi bunu biliyordum. Tüm bunları bir kenara bırakıp elini aldım, avucunun içine yazdığım notu bıraktım ve bir hızla oradan kayboldum.