Daniel Radcliffe

Güneş içimi ısıtıyor. Hava yağmur yağıcak gibi gözüküyor.
İnsanı şüphelendiriyordu.Kalbimdeki kıvılcımlar, bir sağa bir sola
savrılıyordu. Savruldukça bir sağ bir solaçapıyordu.
Her çarptığında ufak bir sızlama oluyordu.Kolumda bir acı bir sızı
oluyordu. Acı yavaşça vücudumu sarıyordu. Kalbim hızlı atıyor, burnumdan kan akıcakmış gibi oluyor, bir damla kan akıyor ve duruyor. Bu durum beni çok korkutuyordu.
Ne olduğunu hiç ama hiç anlamıyordum.Artık
korku içime o kadar sinmiştiki. Hafiftenmiğdem bulanıyor, kusucak
gibi oluyordum. Ağzımdan ufak ufak cisimler çıkıyordu.
Nedense bulutlar kararmaya başlıyordu.Ağzımdan ufak ufak cisimler
çıktıkça tekrardan içime bir his oturuyordu.His oturdukça bende bir yere oturmaya çalışıyordum ama başaramadan yere düşüyordum.
Şuan bana neler olduğunu hiçbilmiyordum.
Ayağa kalkınca tekrar bir yerlere oturmaya çalışıyordum.
Malesef oturmaya başaramadan tekrar yere düşüyordum.
Artık başım dönüyordu.Kusucak gibi olmaktan artık
çıkmıştım resmen yeri kusmukla doldurmuştum. Beynimin sinirlerini
hissetmiyordum.Ellerim adeta uyuşmuştu. Uyuşmavücudumdan ayağıma doğru iniyordu. Aniden hava karardı vücuduma bir güç geldi.
Vücudumaaniden güç gelmesinden olmalı burnum kanamaya başladı.Sonradan anladım kanama aniden bir güç geldiğinden değil, karşıma Voldemort geldiğinden olmuş. Çok şaşkındım ne yapıcağımı şaşırdım. Bir yandandaburnum
kanıyordu. Hem burnumun kanamasını durdurmaya çalışıyordum. Hemde Voldermort'a karşı koymaya çalışıyordum. Malesef bütün gücümü kullanmamarağmen gücüm Voldemort'a yetmiyordu. Vücuduma derinden bir soğukluk yağılıyordu. İçimdeki sıcaklık yavaş yavaş soğuktan parçalara ayrılıyordu. Kırılan parçalarvücuduma batıyor. Buda canımı çok acıtıyordu. Bir anda yanıma bir büyücü geldi Voldemort'a aynen şu
sözleri söyledi;
-Avada Kedavra !

Voldermort'ta;
-Expelliarmus ! dedi.

Ve o anda büyücü bir ışıltıyla ortadan kayboldu. Bende bu sözleri
tekrarladım. Voldemort tekrar "Expelliarmus" dedi. Bende aynı sözcüğü tekrarladım. Voldemort'undikkatini çekmek için hızlı bir şekilde yerden taş alıp önüne attım.
Voldemort taşa bakarken "Expelliarmus" dedim. Ve "Avada Kedavra" büyüsü Voldemort'a geritepti ve;

-Hayııııııııırrrrrrr! diye haykırdı.

Voldemort'ta bir ışıltıyla ortadan
kayboldu. Voldemort ortadan kaybolurken etraftaki sessizlik havada uçan bir sineğin fızıltısını duymama bile yetebilirdi. O sessizlikten kalbimin atışını daha iyi hissetmeme yetiyordu. Kafamda Hogwarts'a gittimde nasıl bir durumla karşılaşacağımı düşünüyordum. Beni seven
arkadaşlarımın gururlakarşılayacağına emindim. Peki ya diğer
arkadaşlarım ne olucaktı ? Bir anda yanıma Dumbledore geldi. Kolumu tut dedi. Ben şüpheliydim. Ama Dumbledore'a güvenmeliydim. Elimi yavaş, yavaş Dumbledore'nin koluna uzatırken elim aniden koluna deydi ve kendimi Evimin kapısında bulmuştum. Dumbledore ortalıkta yoktu. Eve doğru gidiyordu karşısına akrabaları çıktı;

-Nerdeydin sen bakayım ? dedi.

Ve bir çok hakaret ettiler. Hepsine "Avada Kedavra" yaptı. Hepsi ufacık bir sesle ve ışıltıyla ortadan kayboldu. daniel Çok üzülmüştü. Ve asasını boynuna doğrultarak çok alçak ve korkulu bir sesle;

-Avada Kedavra ! dedi.

Ve artık vücuduma bir soğukluk geliyordu. Huzura kavuşuyordum sanki, son duyduğum ses "poff" oldu. Dumbledore belirmişti kapıda ama artık çok geçti. Ortalıktan kaybolmuştum bile...